Architect

Bron: Google foto’s

Steden en dorpen, allemaal herbergen ze wel bijzondere gebouwen. Maar weten we wel wie deze gebouwen ontworpen heeft? Soms wel natuurlijk, maar soms ook blijft de naam van de architect een beetje ondergesneeuwd.

Natuurlijk ken ik het stadhuis van Rotterdam. Een markant gebouw aan de Coolsingel. Ik ben er heel vaak langs gereden, we zijn er getrouwd en diverse malen heb ik er een paspoort, rijbewijs of ander document opgehaald.

Maar wie had het ontworpen? Ik wist het niet een-twee-drie. Pas toen ik er met de wandelclub was, ontdekte ik de naam van de architect: Henri Evers. Daar moest ik dan ook een foto van maken.

Hij heeft niet alleen het stadhuis van Rotterdam ontworpen, maar ook de Armeniuskerk in Rotterdam, het Caland monument. Ook De Lindenhof in het Agnetapark in Delft is van zijn hand.

Handschoenen

handschoenenToen ik laatst in Utrecht deze reclame zag, wist ik meteen dat dit verhaal vandaag op mijn blog zou komen. Er worden tegenwoordig misschien nog maar weinig handschoenen verkocht, maar vroeger waren handschoenen een onmisbaar mode-item. Mijn schoonmoeder meende zelfs dat een bruid beslist niet zonder handschoenen naar het stadhuis mocht (!) gaan.
trouwdagDus vandaag precies 45 jaar geleden, togen Leo en ik naar het stadhuis van Rotterdam op de Coolsingel. Leo in zijn donkere pak, stropdas en met een overhemd in bijna zelfde kleur geel als mijn mantelpakje. Ik met donkerblauwe schoenen, tas en natuurlijk die “glacé” handschoenen. Gekocht bij Laimböck, op de Lijnbaan, waar toen nog mooie en exclusieve winkels zaten.
Maar ja, in 45 jaar verandert er veel. Wij zijn inmiddels niet meer zo jong als toen. Onze haren zijn verkleurd of zelfs een beetje verdwenen. Leo draagt nog maar zelden een  pak en ik pas allang niet meer in die rok en loop ook nooit meer op die schoenen. Er is een heleboel gebeurd om met plezier of weemoed aan terug te denken… De tijd vergaat, daar is niks aan te doen.
Maar vandaag geen sombere gedachten. 45 Jaar samen is toch reden om een feestje te vieren?

Gouda

Afgelopen vrijdag gingen wij naar Gouda. Zo maar even onverwachts een paar uurtjes weg. Gouda is van huis uit met de trein goed te bereiken, maar wij kozen voor de bus. Lekker op ons gemak kijkend naar de huizen en tuinen langs de weg, met op dit moment heel veel mooi bloeiende bomen.
In Gouda wandelden we van het station naar de Markt, keken naar het stadhuis en waren gelukkig op tijd voor het grappige klokkenspel. Het werd in de jaren 60 geschonken door een Goudse verzekeringsmaatschappij. Niks uit de middeleeuwen dus. Jammer een illusie minder, maar desondanks toch leuk om te zien
Ook gingen we naar de Sint Janskerk, met zijn mooie ramen. Daarover vertel ik later nog wel een keer.
Na een broodje was het wel weer tijd om terug te gaan, met de trein deze keer. Want we zijn wel geduldig, maar een half uur op de bus wachten vonden we weer te gortig.  😉

Deze slideshow vereist JavaScript.

Waar blijft de tijd…

Exact 43 jaar geleden werd deze foto gemaakt. Het was een zonnige dag, die 14e augustus 1973, onze trouwdag. Een dag vol emoties, gelach en wat tranen van ontroering. Met een haastige tocht naar het stadhuis, want we waren bijna te laat. Leo en ik kregen ook bijna ruzie, die werd gesust door schoonmama. Ik droeg handschoenen, net als mijn moeder en schoonmoeder. Dat hoorde toen zo. En die dag was zo voorbij.

Later kwamen de foto’s, bijna allemaal in zwart/wit. Twee boekjes vol, het kon niet op. Ach, niemand had nog weet van digitale camera’s en smartphones, instagram en facebook met al die tienduizenden plaatjes….

trouwdag-2016

Bewaren

Bewaren