Tijdreis

Een culinaire tijdreis – 1000 jaar koken in Rotterdam

Van vriendin Lies kreeg ik een boek te leen: Een culinaire tijdreis – 1000 jaar koken in Rotterdam.

Bij het bouwen van de Markthal werden nogal wat archeologische spullen opgegraven. Dat werd natuurlijk keurig gerubriceerd en bewaard. Want aan de hand van al die vondsten werden we weer wat wijzer hoe de mensen leefden in vroeger tijden.

Toen de Markthal 10 jaar bestond werd dit boek uitgegeven, verlicht met allerlei foto’s en recepten.

Veel van wat destijds werd gegeten, wordt nu ook nog klaargemaakt. En al gebruiken we andere materialen, koken we niet meer op een houtvuur, pannenkoeken en hachee staan ook nu nog op tafel.

Leuk om te lezen en je voor te stellen hoe dat toen gegaan moet zijn, hoe het geroken heeft. En je te realiseren dat wij, moderne huisvrouwen, heel wat minder zwaar werk hoeven doen.

Reclame

Bron: Facebook / Rotta Historica

Misschien denken we dat alle opzichtige reclame aan gevels en gebouwen een trend van deze tijd zijn. Maar in de jaren dertig was het ook al aan de orde van de dag.

Kijk maar eens naar deze foto uit 1934 van de Rotterdamse Coolsingel. Het lijkt wel of elke steen bedekt is met reclame. Ook toen werden de mensen bestookt met marketing 😉

Fraai gepoetst

We hadden een huisje in Putten, een plek met nostalgie voor ons. Want meer dan 40 jaar geleden waren we er ook. Samen met schoonouders, schoonzus en zwager en onze kinderen.

Nu zaten we er met schoonzus en zwager en het was weer als vanouds gezellig.

Zwager had gezien dat er in Putten een oud stoomgemaal staat. Helemaal opgeknapt en nog steeds draaiende, zij het alleen op speciale dagen.

Maar het is ook het bekijken in rust meer dan waard.

Een groot schoepenrad brengt het water naar de ketel, die dan wordt opgestookt.
Zo wordt het waterpeil van de polder op het juiste peil gehouden.

Alles wordt netjes onderhouden en de oliekannen zijn dan ook glanzend gepoetst.

Leo zou zo aan de slag kunnen, zijn kannetje stond al klaar.

Strandweer

Vandaag lijkt het te warm te worden om te werken. Misschien wel een dagje strand….?

Of lekker in de tuin…. Wie zal het zeggen?

In ieder geval geen al te grootse plannen.

Laten we het vandaag gemakkelijk houden.

Vrijdag de 13e. Het lijkt een gevaarlijke datum.. maar dat is bijgeloof. Dus geniet van het lekkere weer

Rotterdam

Afgelopen maandag begon ik de week met muziek, maar nou niet meteen met een vrolijk nummer. Het lied beschreef het bombardement op Rotterdam op 14 mei 1940. Dat bombardement sloeg het hart uit mijn stad.

Maar in Rotterdam blijft men niet bij de pakken neer zitten. We stropen de mouwen op en gaan aan de slag. En anno 2025 is Rotterdam levendiger dan ooit. Grootser, hogere gebouwen en het heeft inmiddels een plek gevonden tussen de hotspots van de wereld.

Daarom vandaag nog een muziekje, ook over Rotterdam. Een beetje gedateerd, met die strippenkaart. Maar het swingt en maakt je vrolijk. Joke Bruijs en Gerard Cox in “Neem de metro mama”. En dat ga ik vandaag ook doen. Fijne dag!

Als de clip niet start, dit is de link

Maandag met muziek

Elke maandag zal de week beginnen met muziek. Oude songs, nieuwe wijsjes, van vroeger of net uitgebracht. Met veel aandacht voor allerlei talen, maar ook regelmatig een Nederlands nummer. Van heel vroeger, uit de tijd van de charleston of vroege jazz tot de hitparade van nu.

Overmorgen is het 85 jaar geleden dat Rotterdam gebombardeerd werd. Tot op de dag van vandaag zijn daar de sporen van in mijn stad terug te vinden.

Vandaag geen vrolijk wijsje, maar een voordracht door Guus Hermus over deze afgrijselijke dag in de geschiedenis van Rotterdam.

Als de clip niet start, dit is de link

Voorjaar

Te mooi weer om binnen te blijven, dus even er op uit. En waar kun je in Rotterdam beter van alle bloeiende planten en bomen geniet, dan in het Trompenburg Arboretum?

We zitten er zo, met de metro. Nog even een stukje lopen door een heel rustige en mooie wijk en dan zijn we er.

Meteen al valt ons de magnolia op, die vlak bij de ingang staat. Verderop genieten we van narcissen blauwe druifjes en vergeet-mij-nietjes. We maken ons gebruikelijke rondje, rusten even uit op een pas geïnstalleerd bankje en komen dan bij de schapenwei.

Daar staan de bijenkasten in de zon en zoemen de bijen. Ze zullen vast al veel honing verzameld hebben. Het is een rustig plekje dat bruist van het leven en het gestage werk.

En dan lopen we weer verder, richting uitgang. Een kort bezoekje, maar wel heerlijk!

Nog een keer

eigen foto

Te veel haast, niet meer even goed gekeken of alles er in staat. En ja, dan gaat er wel eens iets mis.

Gisteren vertelde ik iets over de Rijnhaven in Rotterdam, die zo aan het veranderen is.

Maar dan wil je toch ook wel even zien hoe het er nu uit ziet en of er al plannen en afbeeldingen zijn van die mooie toekomst…

Bron: Google foto’s / top010.nl

Maar die afbeeldingen erbij zetten, dat was ik vergeten. Ik fotografeerde de Rijnhaven vanaf de Rijnhavenbrug.

En dan ook maar een impressie van hoe het straks zal gaan worden. Met een jachthaven voor pleziervaartuigen, een park, recreatie op het water. Als we tijd van leven hebben, zullen we het allemaal misschien nog wel meemaken.

Op de voorgrond zie je de Rijnhavenbrug. Ja zo heet ie officieel, maar Rotterdammers noemen het de Hoerenloper, omdat die brug vanaf de Wilhelminakade naar Katendrecht loopt. En Katendrecht was eerst een echte hoerenbuurt. Nu lijkt de wijk vooral voor yuppen te zijn.

Rijnhaven

De Rijnhaven, één van de oudste havens van de stad. Hij werd gegraven in de periode 1887 tot 1895. Met handkracht, scheppen en kruiwagens werd ongeveer 28 hectare grond weg geschept. Daarna konden de schepen er aanleggen. Dat waren eerst schepen die vanuit Duitsland over de Rijn naar Rotterdam kwamen. Later werd de Rijnhaven uitgediept en konden zeeschepen aanmeren. Ze brachten of haalden “massagoed” (ertsen, granen). Maar na een tijdje veranderde dat weer en werd het een haven voor voornamelijk rijnaken.

Een lange tijd reed ik elke morgen met de metro over de Rijnhaven heen en zag de schepen liggen. Het was er meestal een drukte van belang. Tot in 2015 ook die schepen er niet meer kwamen en de Rijnhaven leger en leger werd.

En nu? Nu wordt een groot gedeelte van die haven gedempt. Vele tonnen zand zijn met vrachtwagens aangevoerd en een gedeelte wordt bouwrijp gemaakt voor hoge woontorens. En er komt groen, een parkje zelfs. Tegenwoordig geen schip meer te bekennen, maar beton, beton, beton….