Zomaar een gek plaatje, gemaakt in Bremen.
Category Archives: Europa
Acrobaten?
Een groepje mannen en vrouwen op een terras aan de haven in Hamburg voerde een nogal ongewoon gesprek in het Engels. Ze spraken over benen, handen, knieën. Ik kon er niets aan doen, maar het prikkelde mijn nieuwsgierigheid. Waar ging ging dit over? Duidelijk omkijken vind ik dan weer een beetje gênant. Maar toen hoorde ik dat ze iemand vroegen een foto te maken met hun laptop, stond ik ook op en hield mijn camera paraat.
En wat was het nou? Het bleek een zakenuitje te zijn, waarbij allerlei opdrachten uitgevoerd moesten worden. Een soort van teambuilding, zal ik maar zeggen. Ik kreeg het visitekaartje van één van hen, zodat ik vandaag een link van mijn blog aan hen kan sturen, als herinnering aan een zonnige dag in Hamburg.
A couple of men and women on a terrace near Hamburg’s harbour. Having a quite unusual conversation in English. I heard them talking about legs, hands, knees. I could not help it, but it triggered my curiousity. What would this mean? Bluntly turning my head and look would be a bit embarrassing. But then I heard them ask someone to make a photograph with their laptop. Then I also stood up, keeping my camera by hand.
What was it all about? They were having a bussinesstrip and had to fulfill all sorts of tasks. A kind of teambuilding I presume. One of them gave me his businesscard. Today I will send him a link of this blog so he and his fellow collegues will have another memory of a nice and sunny day in Hamburg.
Deel dit op:
Vakantie
In Bremen bezochten we ook de Böttcherstrasse. Van oudsher een verbinding tussen de Elbe en de binnenstad, maar na het verplaatsen van de haven in verval geraakt. Daar bracht koffiebrander Ludwig Roselius (van de koffie HAG) verandering in. Hij liet de straat opnieuw in expressionistische stijl bouwen, compleet met een poort waarop een opzichtig, gouden reliëf prijkt. De straat herbergt nu luxe winkels en er is een carillon van Meissner porcelein te bewonderen. Wij waren er toevallig precies om 3 uur en konden toen ook de verschillende afbeeldingen zien die tijdens het klokkenspel te voorschijn kwamen.
We maakten ook nog een rondvaart door de havens. De echte haven vind je in Bremerhafen, zo’n 60 kilometers verderop. Wij vonden het hier nogal stil en rustig. Maar ja, het is natuurlijk ook geen Rotterdam 😉 .
Deel dit op:
Zoeken en vinden
| Wanneer ik Leo vraag om iets te zoeken, kan hij dat in 9 van de 10 gevallen niet vinden. Ook al ligt iets voor hem op tafel of duidelijk in het zicht. |  |
Meer mannen schijnen daar last van te hebben 😉
 |
Ik was dan ook heel verbaasd toen Leo tussen de vele boeken in deze Bremer etalage één speciale ontdekte. “Hé, een boekje van Simon Carmiggelt” hoorde ik hem zeggen. Ik zocht en zocht, maar kon het pas vinden toen Leo het me aanwees. Snappen jullie dat nou? |
Deel dit op:
Vakantie
 |
Zo, we zijn weer terug van vakantie. Twee weken lang waren we achtereenvolgens in Bremen, Hamburg en in Walsrode op de Lüneburger Heide. We boften met heerlijk weer.
In Bremen bekeken we natuurlijk de Bremer Stadtmusikanten. Ik had een enorm beeldhouwwerk verwacht, maar het waren maar wat kleine dieren en ook nog eens een beetje achteraf naast het stadhuis gezet. Maar evengoed een foto waard. De “oude stad” is niet zo groot, maar wel gezellig. We amuseerden ons prima, wandelden eerst door het Schnoor-kwartier. Een middeleeuws gedeelte waar vroeger zeelui en vissers woonden. Nu herbergen de kleine huisjes winkeltjes, konditoreien en galerieën.
|
Deel dit op:
Badmeubel
In Turijn kwamen we langs een chique badmeubelwinkel. Zo een met droombadkamers, waar nooit vuile was ligt en de kleur van de zeep matcht met die van tegels en handdoeken.
Ik vond dit badmeubel wel leuk, zeker met de bijpassende wastafel. Maar Leo’s commentaar maakte korte metten met mijn bewondering. “Het lijkt net zo’n ouwe zinken teil met daarnaast een oliedrum.” Ik keek nog eens goed en ja, daar had het inderdaad iets van weg.
Deel dit op:
Jarig
 |
Vandaag is Leo jarig. We vieren het bescheiden, maar gezellig samen. Met iets lekkers bij de koffie en een biertje bij het eten. Dat doen we wel vaker, ook als hij niet jarig is. Want het leven is een feestje, maar die slingers moeten we zelf ophangen. “Proost Leo, dat we nog maar heel veel jaren samen kunnen klinken!” |
Deel dit op:
Kijk…
Wordt er in Nederland nog niet gesproken over het vele gebruik van palmolie, in Italië is het al meer een punt van discussie. We kochten kleine potjes chocoladecreme “senza olio di palme”. Dat was in de supermarkt van Eataly, dus niet echt een doorsnee winkel. Maar in de metro zagen we deze reclameposter van Mulino Bianco, die aan duidelijkheid niets te wensen overliet. Het begin is er dus!!
Deel dit op:
Turijn
 |
Turijn, bijna synoniem met lekker eten. Dat is in Italië sowieso geen probleem. Waar je ook loopt, overal komen je de heerlijkste geuren tegemoet. En niet alleen eten, ook drinken. Eén van de beroemde drankjes in Turijn is een “bicerin”, een drie eenheid van chocola, koffie en room. Niet bepaald een gezond drankje, maar voor één keertje…. vooruit dan maar. |
| De laatste dag dronken wij dit op een schaduwrijk terras op het Piazza San Carlo. En het smaakte goddelijk.
Wil je het ook eens maken, kijk dan bij dit recept. |
Deel dit op:
Auto’s
Toen het op zaterdag in Turijn regende, besloten we om naar het Automobielmuseum te gaan. We moesten echt goed zoeken, terwijl het toch een behoorlijk groot museum is. Een routemarkering zou niet overbodig zijn, vonden wij 🙁
Natuurlijk begon de tentoonstelling met een hele reeks oude automobielen, die er vaak prachtig uitzien. Niks stroomlijn, niks eenheidsworst. In tegendeel, schitterende modellen met veel koper, sierlijke lijnen en handgemaakt interieur. Het was soms een beetje donker, zodat niet alle wagens goed op de foto kwamen. Maar ik kon me zo voorstellen hoe de dames en heren van toen zich moeten hebben gevoeld in zulke wagens.
Bij de auto’s uit de moderne tijd verwachtte Leo een keur aan Italiaanse modellen, met name FIAT, omdat dat merk oorspronkelijk in Turijn werd gemaakt. Natuurlijk stond er een FIAT 500, maar geen 124, die toch eens “Model van het jaar” was. Toch bleek er genoeg te zien. Supersnelle race auto’s, modellen van over de hele wereld. Na onze lunch was het gelukkig droog geworden en konden we rustig nagenieten met een drankje op één van de vele pleinen.
(Klik op een foto om te vergroten)
