 |
Lang, zeer lang geleden kocht ik dit vest. Ik was er weg van en stapte met gemak over de prijs, die toen nog in guldens was. Natuurlijk droeg ik het veel. Totdat het een beetje “old fashioned” was. Zo’n duidelijk bloemenpatroon, beetje folkore, nee dat paste niet meer in het modebeeld. Tot vorige week, toen in de damesbladen het ineens weer folklore voor en na was. Ik griste het uit de kast en draag het nu weer met plezier. Tot de volgende “look”. |
Elke maandag vind je hier een vrolijke poster. Zodat we de week in ieder geval met een (glim)lach kunnen beginnen.
Bron: Pinterest
De kerstkransjes, stollen en kerstkoekjes zijn nog niet verteerd, of de commercie begint al met het verkopen van paassnoep. Dit zag ik afgelopen vrijdag al in de schappen staan. Ik was zeker niet de enige die het nogal vroeg vond. We hebben nog meer dan 70 dagen te gaan voor het Pasen is. Ik vind het dus niet nodig om nu al een voorraad in te slaan. Het moet ook niet gekker worden…
Al lang geleden maakte ik deze foto in Parijs. Wij kennen natuur de drie aapjes, maar dit zijn kleine ivoren (?) monniken die samen het “horen, zien en zwijgen” verbeelden.
Ze passen perfect in het thema van Stuureenfoto, waarin ik ook in 2016 weer regelmatig nieuwe opgaven zal plaatsen. Kijk er gerust en doe mee als je wilt.
Het kan nog net, een zelfgemaakte kerstkaart laten zien. Het is een “card in a box”, dus je ontvangt hem als kaart in een envelop. Maar dan klapt hij open. Ik heb hem met veel plezier gemaakt voor een kerstswap. Daarvoor kreeg ik een lijst met namen. Degene die onder mij stond, stuurde ik mijn kaart, die zeer in de smaak viel.
 Klikken is vergroten |
 Klikken is vergroten |
 |
Alleen had degene die boven mij stond (en mij dus een kaart had moeten sturen)het blijkbaar niet goed begrepen. Ik kreeg een ATC, waarop zelfs geen kerstwens stond.
Nadat ik op Facebook vertelde dat ik daarover nogal teleurgesteld was, kreeg ik gisteren uiteindelijk dan toch ook mijn kerstkaart. Ik zal maar zeggen “eind goed, al goed”. |
Drie weken geleden liepen we er nog, schoonzus en zwager, Leo en ik. In Keulen, op het plein voor het Hauptbahnhof. Ik moet er niet aan denken dat we daar op oudejaarsavond hadden gelopen. Niet dat ik daar behoefte aan zou hebben gehad, maar dat het niet zou kunnen, ergert me mateloos.
Die honderden mannen, die vrouwen betasten en daarna beroofden. Walgelijk. Het interesseert het me eigenlijk geen lor van welke origine ze waren. Ze moeten zich gewoon gedragen, punt uit!!!
Wat ik ook ergerlijk vond, was dat het nieuws pas dagen later naar buiten kwam. Wie schoof dat een beetje onder pet? En dan als klap op de vuurpijl die werkelijk schokkende reactie van de Keulse burgemeester.
Toen ik dit filmpje zag, viel ik bijna van mijn stokje. Hoe haalt het mens het in haar hoofd om de vrouwen aan te raden zich aan “regels” te houden? Die mannen moeten hun handen thuis houden. En als die mannen dat niet kunnen, moeten ze gewoon thuis blijven. Het kan toch niet zo zijn dat de ene helft van de mensheid vogelvrij verklaard wordt en de andere helft maar kan doen wat ze wil.
Een dagje samen met Bettie, het is altijd weer zo gezellig. Afspreken op het Centraal Station in Amsterdam. Eerst koffie en thee om bij te praten. En dan samen naar…. soms de Noordermarkt, maar ditmaal gezamenlijk aan de wandel. We moeten tenslotte ons dagelijks rantsoen stappen halen. En dat deden we dan ook. Ik had een wandeling uitgeprint, die kriskras door Amsterdam gaat. Langs grachten en bruggen, monumenten en natuurlijk langs allerlei winkeltjes. Waar we even in gaan, leuke dingen bekijken, daar even iets passen. En ondertussen kletsen we honderd uit. Waarover? Tja, dat kun je niet uitleggen, daar moet je bij zijn. Geen moment valt er een stilte en we springen van het pasgeboren kleinkind naar stempelen, van kunst naar huishoudelijke zaken. Voor een buitenstaander vast geen touw aan vast te knopen, maar voor ons gewoon oergezellig.
Een verlate lunch in het Joods Historisch Museum, waar we ook nog een tentoonstelling meepikten. En toen werd het al donker. We hebben de wandeling niet helemaal uitgelopen. Dat laatste stuk doen we later nog wel eens.
Tot slot nog een wijntje en natuurlijk een hapje eten en daarna met de tram terug naar CS en elk weer naar onze eigen stad. Einde van een heel gezellige dag!
 |
Vanaf 1 januari 2016 zijn ze verboden, die gratis plastic tasjes, die je overal kreeg. Vanwege de milieuvervuiling. Niet dat ik geloof dat het zal helpen, want je krijgt nog steeds overal (te)veel en onnodig plastic. Maar goed, alle beetje helpen, dus weg met die tasjes.
Al jaren heb ik in elke tas, ook in die kleine handtas, een opvouwbaar tasje. In een klein etuitje, zodat ze bijna geen plaats innemen. Heel handig. En voor de boodschappen flinke grote tassen plus een “flessentas”, waar niet alleen wijnflessen 😉 , maar ook melkpakken en blikken in gaan. Prima uit te wassen, dus hygiënisch. Alleen na gebruik wel weer opvouwen en in je tas terug stoppen. |
Maar de commercie heeft natuurlijk ook een gat in de markt gevonden. Overal vind je nu van die handige opvouwtasjes, te kust en te keur, in elk gewenst dessin en kleur.
Meer dan 300 spreuken stonden hier aan het begin van elke week. Tijd voor verandering. Met nog wel elke week een spreuk, maar dan een met een vrolijke en humorvolle twist. Dit jaar staat hier elke maandag een poster van Loesje of een andere leuke quote.
Gisteren overleed Michel Delpech, in Nederland vooral bekend van “Pour un flirt”. Dit chanson “La fin du chemin” is vandaag wel zeer toepasselijk.
PS: De Franse taal ligt me zeer na aan het hart, ik ben een echte francofiel. Ik heb me dan ook meteen aangemeld bij met “Nu Beter Frans“, waar je elke werkdag een test (je kunt kiezen uit 3 niveaus) krijgt. Je vult de test in en je score wordt bijgehouden. En zo verbeter je spelenderwijs je kennis van de Franse Taal.
