| Nog maar eens wat doosjes gemaakt. Die komen vast nog wel een keer van pas.Op de donkere doos stempelde ik met goudkleurige inkt. Maar bij nader inzien vond ik dat toch niet zo goed uitkomen. Dus heb ik elk motief met een goudkleurige stift nagetrokken en de randen en vouwen met goudverf gesponsd.
De lichte doos bewerkte ik eerst met een gekreukelde plastic zak en stemple inkt en bestempelde ik verder met diverse bladstempels. |
 |
De nieuwe wasmachine is er, maar daarmee is de zaak nog niet rond. Want op de oude wasmachine stond een droger.
De bezorgers hadden de droger met gemak op de grond getild. Maar op mijn vraag of ze zo vriendelijk wilden zijn om hem na installatie op de nieuwe wasmachine te zetten, kreeg ik als antwoord “dat ze dat niet mochten doen”. Kwestie van juridisch indekken, want als die droger na verloop van tijd er af zou vallen…. Dat leek me nogal stug. Totdat ik er op gewezen werd dat de nieuwe machine iets kleiner was dan de oude. Het bovenblad was niet 59 x 59, maar 59 bij 53. Ik stond perplex. Beide apparaten zijn van hetzelfde merk en nergens was vermeld dat een droger erop plaatsen moeilijkheden zou geven. Welke sufferd van een ontwerper hanteert nou toch ineens andere maten? Of je de machines nou stapelt of naast elkaar zet, de bovenbladen moeten toch de zelfde diepte hebben. Anders is het geen gezicht. Nou we gaan maar eens bekijken hoe we dit gaan oplossen. Liefst voor maandag, want dan staat er weer een andere klus op stapel.
Na ruim 15 jaar trouwe dienst begaf gisteren onze wasmachine het. Halverwege het programma nog wel. Dus zat ik met een emmer vol druipnat wasgoed, dat nog gespoeld moest worden.
En daar sta je dan, als techniekverslaafd modern wezen. Geen flauw idee hoe ik nou verder moet. Nou ja, een nieuwe machine bestellen natuurlijk. Wat we dan ook onmiddellijk deden, per internet. Dus de narigheid is maar van korte duur, want vandaag wordt die al bezorgd.
Gek, toen ik zo´n jaar of 13 was, had ik er totaal geen probleem mee gehad. Was ik (weliswaar met enige tegenzin) achter de wastobbe gaan staan en had ik de was verder afgemaakt, door de wringer gehaald en op de zolder opgehangen. Klus geklaard zonder ook maar een greintje paniek. Wel met heel veel meer werk, want dat wassen toen was een heel karwei. Meestal werd dat natuurlijk door mijn moeder gedaan. Als ik eens insprong, was het omdat zij ziek was.
Tijden veranderen, maar het is nog helemaal niet zo gek om eens terug te denken aan de jaren dat alle technische hulpmiddelen nog niet bestonden en het op pure menskracht aankwam…..
Sinds een paar weken staar in mijn voortuintje een bak met verse tuinkruiden. Peterselie, basilicum, dille, selderij, koriander, kervel, munt en bieslook en nog een pot met rozemarijn, bonenkruid en tijm. Alles heerlijk vers en zo geplukt. Dat smaakt toch veel lekkerder dan gedroogd uit een potje. Nu maar hopen dat de zomer weer een beetje wil opschieten. Dan ga ik heerlijke gerechten maken, die geuren en smaken naar de zon 😉
Vijftien was ik en ik zat in de 4e klas van de MULO. En hij was ons idool: Rob de Nijs. Toen hij in Rotterdam was, gingen we tussen de middag snel, snel naar de stad voor een handtekening. Kwamen natuurlijk te laat terug en kregen straf. Maar dat gaf niet, we hadden hem gezien, gesproken en die handtekening prijkte in onze agenda.
We zijn allemaal ouder geworden, maar dit liedje vind ik nog steeds leuk.
Het kan even duren, maar alles komt een keer terug. In de mode, in wat we eten en nu dus in handwerktrends. Want ik zie op dit moment bijna niets anders op Pinterest dan gehaakte tassen.
Ik doe mijn ogen dicht en dan zie ik mijn haakwerkje weer voor me. Ik denk in de vijfde klas van de Lagere School (basisschool, groep 7 voor de wat jongeren onder mijn volgers 😉 ) maakte ik een “ballennet” van lichtgeel katoen. Je begon met een ring van 5 lossen en daar maakte je dan telkens een nieuw boog in van weer 5 lossen, die je met een (halve?) vaste vastzette. Nu ik het zo lees, snap ik het bijna zelf niet, maar het was een kinderlijk eenvoudig patroon. Als je maar stevig door haakte, kwam dat ballennet voor de zomervakantie af en kon je er dus buiten mee pronken. Helaas kwam het bij mij nooit zo ver. Mijn net bleef ienie mini en slechts door hevig getrek leek het wat en kon het de goedkeuring van de juf krijgen. Slechts twee ballen pasten er in, terwijl je je toch met minstens drie ballen op straat kon vertonen.
Maar nu zijn dus hele hordes vrouwen zo’n zelfde net als boodschappentas aan het haken. Grappig, maar ik begin er niet weer aan. Ik naai liever een boodschappentas!
bron: Pinterest
 |
Laten we de week beginnen met een spreuk. Grappige gezegden om te (glim)lachen of wijze woorden om te overdenken. Elke maandag vind je er hier een.
De sfeer in een kamer wordt niet bepaald door de meubelen maar door de mensen.
|
Eén van onze leden van de Scrabble-club vierde haar 50-jarig huwelijk. Daar hoort natuurlijk een cadeau bij. Het werd een bedrag in dit doosje, dat ik versierde met gestempelde kantrandjes en crêpepapieren rozen. Een kaartje en een label maakten het helemaal af.
Degenen die hier aan het werk zijn, moeten wel hoge nood hebben. Hebben ze misschien de hele Hofpleinfontein leeg gedronken? 
Nee hoor, hier werd een podium voor Rotterdam Unlimited gebouwd en die wc’s zullen dus best heel nuttig geweest zijn.
Vandaag begint de zomer……. Tenminste dat zegt de weerman. Maar na welgeteld 2 dagen warm weer heeft hij nu al weer “aanmerkelijk koelere dagen” in petto. De weergoden lijken wel de weg kwijt te zijn. Helaas moeten we ons er wel bij neerleggen.
