Hobbies

Bron: Instagram

Ik denk dat het probleem van elke hobbyist is, wat doe ik met de dingen die ik gemaakt heb. Zelf stuur ik de meeste van mijn kaarten weg, probleem opgelost.

Maar als je breit of haakt, dan blijf je toch vaak zitten met allerlei dingen. Deze mevrouw dus niet, die draagt wat ze gemaakt heeft. En zij niet alleen, ook haar man trekt haar haaksels aan. Tja, ware liefde. Dat kan niet anders.

Ik denk dat het een echtpaar met humor is. Over smaak valt te twisten…, maar ach, ze hebben er duidelijk plezier in.

Openluchtmuseum

Afgelopen dinsdag waren wij, met een heleboel andere oudgedienden van het bedrijf waar Leo werkte, naar het Openluchtmuseum in Arnhem. Het weerbericht voorspelde niet veel goeds, maar gelukkig bleef het redelijk droog en konden we op ons gemak rondkijken.

In een huisje in de Zaanse Buurt zat een jong meisje te haken. een knalgeel kleed met randjes rood en groen en blauw. Het werd een dekje voor de wieg in het huisje. Heel toepasselijk, een tulpenveld met randjes rood, oranje en blauw in het felle geel.

 

Ik mocht een foto maken, die ik straks ook op Pinterest zet. Misschien zijn er wel andere haaksters die ook zo’n lekker dekentje willen haken….

 

Terug in de tijd

Het kan even duren, maar alles komt een keer terug. In de mode, in wat we eten en nu dus in handwerktrends. Want ik zie op dit moment bijna niets anders op Pinterest dan gehaakte tassen.
Ik doe mijn ogen dicht en dan zie ik mijn haakwerkje weer voor me. Ik denk in de vijfde klas van de Lagere School (basisschool, groep 7 voor de wat jongeren onder mijn volgers 😉  ) maakte ik een “ballennet” van lichtgeel katoen. Je begon met een ring van 5 lossen en daar maakte je dan telkens een nieuw boog in van weer 5 lossen, die je met een (halve?) vaste vastzette. Nu ik het zo lees, snap ik het bijna zelf niet, maar het was een kinderlijk eenvoudig patroon. Als je maar stevig door haakte, kwam dat ballennet voor de zomervakantie af en kon je er dus buiten mee pronken. Helaas kwam het bij mij nooit zo ver. Mijn net bleef ienie mini en slechts door hevig getrek leek het wat en kon het de goedkeuring van de juf krijgen. Slechts twee ballen pasten er in, terwijl je je toch met minstens drie ballen op straat kon vertonen.

Maar nu zijn dus hele hordes vrouwen zo’n zelfde net als boodschappentas aan het haken. Grappig, maar ik begin er niet weer  aan. Ik naai liever een boodschappentas!

bron: Pinterest

 

 

Haken

Gisteravond een workshop “tas haken” gedaan. Met Zpaghetti-garen. Dat is tamelijk dik garen, gemaakt van repen tricotstof.
Het was even wennen, zo’n grove haaknaald en zulke dikke draad. Maar na wat oefenen en de handen losmaken, lukte het. Het leuke was dat je helemaal geen haakster hoefde te zijn. En dat iedereen weer een heel andere tas had gemaakt. Dit was het resultaat van mijn inspanningen:

Gehaakte beer

In een periode dat ik graag iets “kleins” omhanden had, haakte ik graag kleine beertjes. Haken is deze week ook het thema bij Take-a-pic.

Van een vriendin had ik een zak vol haakgaren gekregen, onder voorwaarde dat ik voor haar een beertje zou haken. Het werd “Glacia”, een witte beer. Hoe klein ze is, zie wel. Ze past met gemak in mijn hand. Maar ik hou wel van priegelig werk.