Meteen toen ik de aankondiging van de tentoonstelling over Alphonse Mucha in Den Haag zag, wist ik dat die beslist zou moeten zien. Het duurde even, maar uiteindelijk gingen Leo er ik er dan toch heen. En toen viel het gewoon tegen.
Waarom kan ik eigenlijk niet zo één, twee, drie zeggen. Ik had het groter, en vooral grootser verwacht. Die enorm grote getekende posters waren beslist mooi, maar op de een of andere manier miste het voor ons de sfeer en de swung die we wel verwacht hadden.
Misschien had ik me er te veel van voorgesteld, misschien waren we nog niet helemaal terug in de “tentoonstellingsmood” na al die maanden van niet kunnen of mogen. Wie zal het zeggen?
Maar wie toch nog eens met eigen ogen wil zien, Alphonse Mucha is nog te zien tot en met 28 augustus 2022 in het Kunstmuseum in Den Haag.
Zo’n breed geval, waar je niet in kunt zitten. Of zo’n korset te moeten dragen, met ingesnoerde taille door de wereld te moeten gaan. Nee, ik ben blij dat er ook heel veel vrouwen onze kleding ontwerpen.
Leo en ik genoten van de prachtige prenten met vogels en bloemen. Van een bijna breekbare schoonheid.
Er mochten foto’s gemaakt worden, wat we ook gedaan hebben.
