Somber

Het is altijd weer een verrassing hoe een hotelkamer eruit zal zien. De kamer die we kregen toegewezen was prima. Ruim, schoon, mooie badkamer, prima bed.

Maar wat misten we een kleurtje in die kamer. Alles was zwart, de muren, de kasten, de stoelen. Gelukkig lagen er twee kleurige kussentjes en was het beddengoed wit, anders was ik gillend weg gelopen.

Het hotel was verder uitstekend en we hebben er prima geslapen, dat wel. Maar voor ons hoeft zo’n donkere kamer niet. Geef ons maar een pittig kleurtje op de muur, desnoods een ratjetoe van kleuren en stijlen.

Maar ja, smaken verschillen.

Favorieten

Elisabeth van het blog BussyBessy vraagt ons een jaar lang onze favorieten op te geven. Dat loopt van je favoriete muziek naar je favoriete seizoen en alles wat daartussen kan liggen. Kijk eens op haar blog. Misschien wil je alsnog aansluiten.

Deze maand vraagt ze wat je favoriete kleur is. Mijn favoriete kleur? Dat wordt nog lastig. Want er zijn veel kleuren waar ik weg van ben. Alle soorten groen, van tuingroen tot muurverf groen. Al vele jaren is onze achtergrond thuis groen.

Maar rood gooit ook hoge ogen.  Van knalrood tot het rood van de Japanse esdoorn in de herfst. De auto is rood, er hangt nogal wat rood in de klerenkast, rode schoenen, rode broek.  Ja, rood is wel favoriet.

En geel, want op de tafel knalt het hele servies er wel een beetje uit. En het zonnige geel in de hal maakt meteen bij binnenkomst vrolijk, om het maar niet over heerlijk gele bloemen te hebben.

Blauw, koningsblauw, nee dat dan liever niet.  Misschien omdat die kleur me niet staat, het maakt me bleek. Maar denim Blauw, Ja dat dan weer wel en hemelsblauwe vergeetmenietjes, Campanula en een strak blauwe hemel…

Je zou kunnen zeggen dat alle heldere kleuren tussen zwart en wit me wel kunnen bekoren.

Wil je zien wat anderen schreven over hun favoriete kleuren, kijk dan ook even bij BussyBessie.

Keurig

Bron: Instagram/Clotheslinespoetry

Zoals vaker vond ik deze foto op Instagram. Er bestaat een hele groep van mensen die foto’s maken van waslijnen in allerlei vormen.

Het is dan ook een leuk gezicht, wapperende lakens, kleding of in dit geval werkdoekjes.

Ik heb deze zelf ook, doe ze alleen gewoon in de droger, bij de andere was. Ja dan mis je dit leuke plaatje. Want ook ik zou ze zo keurig op kleur ophangen.

Maar gelukkig zijn er altijd foto’s van anderen, die ik dan ook graag gebruik.

Zomaar

Geen reden om te bloggen over wierook. Al lange tijd gebruiken wij dat niet meer.

Te veel luchtvervuiling en vooral het hele huis werd een beetje bruin van al dat gestook.

De kleuren, het ritme van die bossen wierook, de vrouw zo stilletjes aan het werk.

Deze foto vind ik gewoon mooi. Waarom kan ik eigenlijk niet uitleggen, maar moet dat ook?

Ik zou zeggen: geniet.

Mary Quant

Bron: Google foto’s

Er zijn veel modeontwerpers die een stempel drukten op de tijd. De losse robes van Poiret, Coco Chanel, die eenvoud tot chique maakte en dan natuurlijk Mary Quant. De modeontwerpster van de jaren 60 en 70.

Bron: Google foto’s

Ze maakte opwindende jurkjes, waarin je je heerlijk vrij kon voelen. De mode werd een beetje vrolijker, kleuriger. Op straat zag je steeds meer minirokken en hotpants. Mode waar de energie van af spatte en een jong publiek trok.

Ook ik vond die mode hardstikke leuk, maar in de ogen van mijn moeder vond het geen genade. Geen sprake van de straat opgaan in minirok. Die zoom moest absoluut een stuk lager. En hotpants…? Geen sprake van.

Nou ja, toen al was ik zeg maar …. eh mollig. Niet zo’n slanke spijker als Twiggy 😉 Mijn rokken werden wel korter, maar zo hip werd het nooit voor mij.

Vorige week overleed Mary Quant, 93 jaar oud. Opnieuw een tijdperk afgesloten.

Eindelijk…!!

Trompenburg Arboretum is weer open! Gelukkig, want we misten onze regelmatige bezoeken daar.

Maar gisteren konden we er dan eindelijk weer naar toe. De kassa staat nu buiten en bij de in- en uitgang is duidelijk gemarkeerd. Gelukkig met mooie planten in potten en niet met van die afschuwelijk lelijke gele lijnen. Want die beginnen me op mijn zenuwen te werken.

Er waren nieuwe paden, nieuwe bruggetjes en ja, de natuur had zich niks gelegen laten liggen aan a die maatregelen. Die was gewoon haar gang gegaan.

Dus konden we genieten van een overdaad aan kleur, fris groen en vrolijk vogelgezang. We gaan gauw weer.

Te druk

Even op de koffie bij Lies. Lekker bijpraten over van alles en nog wat. En oh ja, de geleende puzzels terug brengen natuurlijk.

Of ik er weer eentje wilde lenen? Ja graag. Die is leuk en oh….die is prachtig. Neem maar mee… Lies doet er niet moeilijk over. Bij haar ligt al lang weer een andere puzzel half klaar op de tafel.

Bij mij gaat het allemaal niet zo vlug. En dan is het er ook nog eentje van 1000 stukjes. Toch meteen begonnen en dan is ineens de omtrek bijna klaar. Ik heb het er maar druk mee. Nog maar zo’n 900 stukjes!

Wat voor plaatje het is? Dat laat ik het nog even in het midden. Kleurig, in ieder geval en ook helemaal in mijn straatje. Nog even wachten, wordt vervolgd….!

Wat is dat…?

We lopen langs de Rotte als we dit paard in de verte zien staan. Het is koud met een snijdende wind. Dus je paard afdekken is helemaal niet gek. Maar wat heeft dat beest nou over zich heen?

Het lijkt wel zo’n sprei met gehaakte grannies. Of een patchwork deken.

Maar als we dichterbij komen blijkt het toch gewoon om een echt paardenkleed te gaan. Aan de zijkant helemaal besmeurd met grijze modder, maar op de paardenkont nog mooi kleurig.

Niks patchwork, maar een patroon van kleurige ruiten. Ach weer wat anders dan een zebrakleed over een gewoon Hollands paard. Het gaf een beetje kleur aan de grauwe dag.