Dit jaar wil ik elke week vrolijk beginnen met muziek. Elke maandag, 52 weken lang, zal hier een clipje van You Tube staan. Zo stel ik in de loop van het jaar een speellijst samen van muziek die me, op welke manier dan ook, geraakt heeft.
In week 1 start ik de lijst met Charles Aznavour, al vele jaren mijn idool. En dit nummer Les deux gitares stond op de allereerste langspeelplaat die ik kocht.
90 jaar wordt hij vandaag, Charles Aznavour. Z’n stem is uit duizenden herkenbaar, en hij is nog steeds een man met charisma.
Dit was één van de nummers van mijn eerste langspeelplaat. Ik heb hem nog en draai hem nog regelmatig met veel plezier.
Mes felicitations, Monsieur Aznavour!
Vandaag, 4 mei, herdenken we.
Ik ben van 1948, van ná de oorlog, zeg ik heel vaak. Ik wil dat ook zo houden, want met oorlog zijn we nog nooit iets opgeschoten.
Voor alle mensen, die stierven in welke oorlog dan ook, dit prachtige lied van Charles Aznavour. (klik op de foto voor het filmpje)
Al vaker heb ik hier geschreven dat Charles Aznavour al sinds jaar en dag één van mijn favoriete Franse chansonniers is. Zijn CD’s, maar ook nog oude vinylplaten, worden hier nog vaak gedraaid en eigenlijk vind ik bijna alle chansons mooi.
Vandaag dus één van zijn liedjes. Dit keer “Je m’voyais déjà”, waarin hij zijn jeugddroom om artiest te worden verwoordt:
| Een man houdt het meeste van zijn geliefde en het beste van zijn vrouw, maar het langst van zijn moeder. (Iers gezegde) En voor alle moeders vandaag “LA MAMMA” van Charles Aznavour
|
 |
Wat een hype rond de heren Saunders. Naast alle publiciteit was er gisteren ook nog een huldiging. Met gillende fans, uitzinnig van vreugde. Nou, het is niet mijn smaak en ik ben benieuwd wat er over 10 jaar nog over hen geschreven wordt. Want er zijn niet veel grootheden van de talentenjachten echt overeind gebleven. Maar ja, misschien ben ik er ook wel te oud voor. Want vele jaren jonger, stond ik ook smachtend in de rij, te wachten op een handtekening van Charles Aznavour of Gilbert Bécaud. Ik heb meisjes zien flauwvallen, alleen al omdat ze een pluisje van Bécaud’s trui hadden bemachtigd. Nou ja…. En de taferelen bij de Beatles logen er ook niet om. Klasgenootjes spijbelden, trokken liftend naar Amsterdam om maar één blik te kunnen werpen op de Fab Four. Het zal dus wel allemaal wel weer “reg kom”. En ik? Ik zet nog maar eens een LP op van Charles of Gilbert…. en doezel een beetje weg. |
Het stond al lang op mijn lijstje: een keer naar Venetië. Afgelopen week waren we er. Het was sprookjesachtig mooi, met wat zon en wat regen. En wij voelden ons helemaal niet zo triest als Charles Aznavour hier zingt. Wij gingen er tenslotte nog een beetje onze 37e trouwdag vieren.
Maar ik vind dit een mooi chanson en dan ook nog in het Italiaans gezongen door Charles, ach ja, dat is het helemaal.
Monmartre in beelden en als toepasselijke achtergrondmuziek “La Bohème” van Charles Aznavour:
De engelse ondertiteling nemen we maar op de koop toe.
Al sinds mijn jeugd ben ik fan van Charles Aznavour. Mijn eerste LP was van hem, ik heb hem nog. Inmiddels letterlijk grijs gedraaid en al lang vervangen door een CD. En nog steeds luister ik graag naar hem.
Morgen wordt hij 86. En hier zingt hij, naar mijn mening, het allermooiste chanson dat hij ooit maakte:
Charles Aznavour - La Marguerite
