Vandaag kan ik er niet omheen. Het is de verjaardag van Sinterklaas, dus maakten alle kinderen lijstjes met wensen.
Maar pappa, die Sint moet sponsoren, heeft er geen vertrouwen in. Edwin Rutten, het koor van Kinderen voor Kinderen met “Ik ben toch zeker Sinterklaas niet”.
Als de zon schijnt is het niet zo moeilijk een goed humeur te bewaren. Bij regen wordt het moeilijker.
Er zullen niet veel mensen zijn die het plezierig vinden in de regen te moeten lopen of fietsen.
Echt blij word ik er zeker niet van. En drupt er water in mijn nek, dan gruw ik helemaal.
Misschien moet ik dan maar aan dit plaatje denken. Ben je eenmaal nat, maakt het natuurlijk ook niks meer uit.
Gewoon het beste er van maken.
Het kan toch soms zo druk zijn in de stad.
Dan is het lastig om een parkeerplaats te vinden. Zeker in deze tijd als er zoveel mensen aan het inkopen zijn.
Voor Sinterklaas is het ook vaak een probleem, ook al helpen de Pieten hem altijd.
Maar soms heeft hij geluk en is er voor hem een eigen gereserveerde parkeerplaats.
Waar, dat weet ik niet. Maar dat ie er erg blij mee is, dat weet ik wel zeker.
Ik denk dat hij dat adresje lekker geheim houdt.
Gelijk heeft hij. Voor je het weet, staan er allemaal elektrische of benzine slurpende auto’s van hulp Sinten, die zo’n plekje maar al te graag willen inpikken.
Onlangs werd bekend dat de kroketten in Blijdorp al een hele tijd “vega” zijn en dus geen dierlijke elementen bevatten. Het gaf nogal wat reacties (ook van mij) op Facebook.
Eigenlijk maakt het mij niet uit of iets met vlees gemaakt wordt, zonder of helemaal uit plantaardig spul bestaat. Het is de smaak die belangrijk is. En eerlijk, ook vega of vegetarisch producten kunnen voortreffelijk smaken. Snacks met vlees kunnen daarentegen ook heel smerig zijn.
Maar ik wil wel de keuze hebben. Allereerst omdat ik zelf wil bepalen wat ik eet. Wie bepaalt of een vega kroket beter of slechter voor onze gezondheid is? Ze zijn allemaal vet en allemaal bereid met ingrediënten die men kan/wil/moet vermijden.
Daarbij komt dat de producten die men bij de diverse kraampjes in Blijdorp kopen kan, vrijwel allemaal behoren tot de groep zeer zoet en/of zeer vet. Dan is die ene, stiekeme, vega kroket een beetje hypocriete manier om aan de gezondheid van de mensen bij te dragen.
Maar het gekste vind ik dat men bij Blijdorp niet door heeft dat men op deze manier aan de poten van hun eigen stoelen zagen. Sommige vega-fanaten vinden namelijk dierentuinen ook niet meer passen in deze tijd. Die zouden op den duur moeten verdwijnen.
Dat zal nog best een tijd duren en hoe dat moet gebeuren is me niet duidelijk. Maar Blijdorp zou er naar mijn idee beter aan doen om iedereen te vriend te houden. Dus laten ze nou maar weer gewoon beide kroketten op het menu zetten.
Gezond eten doen we thuis wel weer 😉 😉 😉
Altijd fascinerend zo’n wereldbol. Maar ooit geweten hoe die gemaakt werden.
Dat laat dit filmpje zien, van het maken van de bol tot het plakken van de afbeeldingen. Het is al een wat ouder filmpje, dus misschien wordt alles nu wel geheel automatisch gedaan. Dat zal technisch wel mogelijk zijn, maar dit knippen, plakken en priegelen vind ik toch veel leuker om te zien.
Lopend naar het Fotomuseum kwamen we dit doorkijkje tegen.
Onmiskenbaar een stukje Rotterdam, met de Nieuwe Maas, boten en flats, hoog, hoger en hoogst. Die laatste flat is de Zalmtoren, op dit moment het hoogste gebouw van Nederland.
Mooi…? Mmm, indrukwekkend, niet alleen door de afmetingen. Want op de slappe grond van Rotterdam is dit bouwen toch ook een hoogstandje op bouwtechnisch gebied.
Maar ik zou er niet in willen wonen. Te opgesloten, te beperkt. Ondanks het absoluut fraaie uitzicht.
Vorige week brachten we een bezoek aan de fototentoonstelling van Johan van der Keuken in het Nederlands Fotomuseum in Rotterdam.
Prachtige foto’s, nog heel veel in zwart/wit. Dat maakt ze soms wat somber, maar vaak ook heel poëtisch.
Ik vond vooral mooi dat veel portretten zo naturel waren.
Ook waren er veel foto’s uit de tijd dat Van der Keuken in Parijs studeerde. Nog zeer jong, maar al duidelijk erg getalenteerd.
Op diverse plekken kon je ook stukken uit films van Van der Keuken zien en beluisteren via koptelefoons.
Een mooie tentoonstelling.
Alweer een ouwetje, maar ik vind het nog steeds heerlijk om aan te horen. Marty Robbine met “El Paso”.
Het is al weer een tijdje geleden dat ik de straatnamen onder de loep nam. En dan zou ik mijn eigen straatnaam helemaal niet genoemd hebben: Geluksklaver.
De naam leverde een klein prijsje in de loterij, maar extra geluk? Het is maar hoe je het beziet. In ieder geval wonen we er heel fijn en al weer een heleboel jaren.
Geluksklaver is een bolletje, niet winterhard. Het is een beetje onopvallend plantje tussen al het andere groen, maar wel lief met kleine roze bloemen. Er bestaat ook een paarse variant, die wel duidelijk aanwezig zal zijn.
Vaak zijn er kleine potjes met wat bolletjes en aarde te koop. Dat is dan weer leuk als een klein cadeautje.
Staan er nog wat oude stoelen bij je, waarmee je eigenlijk niet weet wat te doen?
Bekijk dan deze foto eens. Het brengt je misschien op een idee. Want wie weet is er wel een plekje te vinden voor een boekenkast.
Dan schik je de stoelen een beetje anders, zet ze op elkaar en schuift er wat planken tussen.
En voilá, een mooie plek voor boeken, snuisterijen, planten, foto’s. Origineler kan het bijna niet.
Recycling in optima forma.
