Mooi initiatief

Posted on by

Bij Bubbels las ik over de posteractie die in Utrecht gestart is om een tegenhanger te vormen tegen alle oorlogsgepraat, wapengekletter en ophitsende taal.

Wat de wereld nodig heeft zijn mensen die het hoofd koel houden, compromissen willen sluiten en niet meteen met vuur en zwaard een ander willen bestrijden.

De poster die Judy vond is van internet te downloaden. Ik kon niet wachten en schoof meteen achter de computer en printte hem uit. En nu zie je al weer een paar dagen dit als je langs mijn huis komt.

Het zou fijn zijn als meer mensen laten zien dat oorlog geen oplossing kan zijn, dat we de wereld niet naar de gallemiezen moeten helpen. Maar dat we samen aan een betere, vreedzame wereld moeten werken. Een wereld waar er voor iedereen plek en voedsel is.

Je leest meer over de actie en je kunt een geprinte poster bestellen via deze link.

Vergeten

Posted on by

Als je een lange autorit maakt, moet je zo nu en dan wel eens stoppen. Om te tanken of voor een sanitaire stop. Je moet wel heel erg in de bonen zijn om je vrouw bij het tankstation te “vergeten”. Maar goed, in principe zou het mogelijk kunnen zijn.

Een tijdje geleden overkwam het een man. Pas na 280 kilometer ontdekte hij dat het wel erg stil was in de auto. Oh ja, ze was uitgestapt… maar waar had hij haar nou achtergelaten….?

Het lijkt me kras. Het zal Leo niet overkomen, want ik klets heel wat af in de auto. Hij kijkt trouwens ook vaak links en rechts en dan zal hij me echt niet over het hoofd zien. Zit ik er niet, gaan alle alarmbellen af…!

Ik vraag me af hoe het in de auto van dit stel is gegaan. Maar vooral welke discussie er na dit akkefietje gevoerd zal zijn. Het zal wel een lang gesprek geworden zijn…..

Klein maar fijn

Posted on by

Auto’s lijken de laatste jaren alsmaar groter te worden. En zwaarder, robuuster. Soms lijken het uit de kluiten gewassen tanks. En dan ook nog grijs, zwart, somber.

Leo en ik hebben een zwak voor kleinere autootjes. Niet dat we nu meteen besluiten om zo’n piepklein wagentje te kopen. Maar deze was wel leuk.

Niet alleen wij bekeken het met nieuwsgierige ogen. Ook andere bezoekers bekeken het al glimlachend.

En de eigenaar? Die kennen we niet, maar die lacht misschien wel in zijn vuistje, want hij/zij kon heel makkelijk dat karretje kwijt. Paste overdwars op een parkeerplek 😉

Voorpret

Posted on by

Dit boek staat al jaren in onze boekenkast. Naast nog veel meer reisboeken en kaarten mappen. Helemaal old school en eigenlijk niet meer noodzakelijk. Want nu hebben we Google maps, navigatie en Internetlinks. We kunnen vanuit onze luie stoel de hele wereld over.

Maar toch, niks zo lekker als met zo’ n boek op schoot een route uitzoeken, met je vinger over de kaart en een notitieblok onder handbereik de weg uitstippelen.

Van te voren kijken waar wat bezienswaardigs te vinden is. En dan op internet zoeken of dat nog klopt en wat er inmiddels bij is gekomen of -helaas- verdwenen is.

Natuurlijk gebruiken we ook de moderne mogelijkheden, want we willen natuurlijk wel weten hoe lang die omweg duurt, waar er verkeersopstoppingen kunnen zijn of de weg is afgesloten.

Eigenlijk het beste van de twee mogelijkheden gecombineerd. Dat geeft fijne voorpret.

Muggen

Posted on by

Het valt Leo en mij op dat er zo weinig muggen zijn. Niet dat we dat jammer vinden, want we kunnen ze eigenlijk missen als kiespijn.

Er hoeft er maar één in de slaapkamer te zitten, of hij/zij weet me te vinden. En prikt, steekt of bijt. Ze zijn te snel om te bekijken wat ze precies doen. Maar van de ene seconde heb ik urenlang last.

Toch is het beangstigend dat ze er niet meer zijn. Waar zijn die miljoenen muggen gebleven? Zijn ze werkelijk compleet verdelgd en wat is het gevolg daarvan. Ze zijn maar een klein deel van de voedselketen, maar als ze wegvallen, wat gebeurt er dan?

Gek hè, maar nu er bijna geen muggen meer zijn, zou ik bijna wensen dat we weer, zoals vanouds, met de stofzuiger op muggenjacht moeten. Omdat de natuur er toen toch nog veel beter voor stond.

Maandag met muziek

Posted on by

Elke maandag zal de week beginnen met muziek. Oude songs, nieuwe wijsjes, van vroeger of net uitgebracht. Met veel aandacht voor allerlei talen, maar ook regelmatig een Nederlands nummer. Van heel vroeger, uit de tijd van de charleston of vroege jazz tot de hitparade van nu.

Deze weer weer een keer een Nederlands liedje, Edsilla Rombley met Hemel en Aarde.

Als de clip niet start, dit is de link

Nader bekeken

Posted on by

Een paar weken terug zette ik hier een drone-foto van de grote groenten en fruittuin bij het kasteel van Villandry. Een adembenemend gezicht, maar terecht waren er commentaren dat zo’n tuin alleen door een heel legertje van tuinlieden onderhouden kon worden. Sjoerd berichtte dat hij wel een keer een uitzending van Monty Don over deze tuin had gezien.

You-Tube hielp me verder en ja, inderdaad Monty was er geweest, had zelfs een blik achter de schermen mogen werpen. En wat bleek? Die tuin is er alleen voor de sier. Er worden hoogstens een paar kroppen sla of wat appels door de medewerkers mee naar huis genomen.

En dat vond Monty Don -en ik ook- zeer teleurstellend. Al dat prachtige fruit, al die heerlijke groenten staan er uitsluitend voor de sier. En dat is toch wel een beetje…… decadent nietwaar?

Omwille van het mooie, bijna perfecte, plaatje al dat werk, maar zonder nuttige opbrengst. Die enorme oogst die zonder blikken of blozen wordt verspild…..? Dat vind ik echt zonde.

Mooi

Posted on by
Bron: Simpleisbeautifulphotography / @gabriele_ciutti

Ik wordt gelukkig van het gezang van de vogels in m’n tuin. Gewone meesjes en heggenmussen en soms nog wat andere, die ik niet kan benoemen.

Er staat nog één appelboom in m’n tuin, maar die is aan het eind van zijn latijn. En zulke mooie kakivruchten zal ik er nooit vinden. Walnoten ook niet. Het is dan ook geen eigen foto, maar gevonden op Instagram.

Maar wat kan ik met veel plezier naar dit soort foto’s kijken. Simpel maar prachtig!

Favorieten

Posted on by

Elisabeth van het blog BussyBessy vraagt ons een jaar lang onze favorieten op te geven. Dat loopt van je favoriete muziek naar je favoriete seizoen en alles wat daartussen kan liggen. Kijk eens op haar blog. Misschien wil je alsnog aansluiten.

Deze maand vraagt ze wat je favoriete kleur is. Mijn favoriete kleur? Dat wordt nog lastig. Want er zijn veel kleuren waar ik weg van ben. Alle soorten groen, van tuingroen tot muurverf groen. Al vele jaren is onze achtergrond thuis groen.

Maar rood gooit ook hoge ogen.  Van knalrood tot het rood van de Japanse esdoorn in de herfst. De auto is rood, er hangt nogal wat rood in de klerenkast, rode schoenen, rode broek.  Ja, rood is wel favoriet.

En geel, want op de tafel knalt het hele servies er wel een beetje uit. En het zonnige geel in de hal maakt meteen bij binnenkomst vrolijk, om het maar niet over heerlijk gele bloemen te hebben.

Blauw, koningsblauw, nee dat dan liever niet.  Misschien omdat die kleur me niet staat, het maakt me bleek. Maar denim Blauw, Ja dat dan weer wel en hemelsblauwe vergeetmenietjes, Campanula en een strak blauwe hemel…

Je zou kunnen zeggen dat alle heldere kleuren tussen zwart en wit me wel kunnen bekoren.

Wil je zien wat anderen schreven over hun favoriete kleuren, kijk dan ook even bij BussyBessie.

In de herhaling

Posted on by

De laatste dag van de maand en alweer tijd voor een blogje uit de oude doos.
Op 12 januari 2010 schreef ik dit blog:

onze auto’s

“Gisteren heb ik, na precies 10 jaar trouwe dienst, mijn autootje naar de garage gebracht. Hij gaat een nieuw baasje zoeken. Gelukkig ging hij niet alleen, want zijn grote broer moest, na 13 jaar, ook ander emplooi vinden. We hebben ze samen ingeruild voor een nieuwe. Dit keer een glimmende rode.

Nee, geen Ferrari, dat past niet meer bij onze leeftijd, maar vooral niet bij ons budget natuurlijk!

Gek, hoe je zo kunt hechten aan een stalen doosje met wielen. Maar hij heeft me dan ook alle jaren zonder tegensputteren overal gebracht. De eerste tijd veilig van huis naar werk en weer terug. Daarna naar cursussen, musea, vrienden en vriendinnen. Hij heeft me nog nooit in de steek gelaten en vroeg alleen maar zo nu en dan wat benzine en één of twee keer per jaar een verwenbeurt in de garage.

Nu hoop ik maar dat de volgende eigenaar er ook nog veel plezier van zal hebben. Bye bye, lief karretje.“

En nu, al weer meer dan 15 jaar later, rijden wij nog steeds en ook tot volle tevredenheid in die glimmende rode. Soms vragen we ons af of we niet eens iets anders zullen kopen. Maar tot nog toe konden we ons daar nog niet toe zetten.