Eentje uit de oude doos, waar ik zelf met veel plezier aan terugdenk. Iets met reizen, verre landen en zoete herinneringen.
Vandaag een vrolijk begin van de week met The Ohio Express en “Yummy, yummy, yummy”
Eentje uit de oude doos, waar ik zelf met veel plezier aan terugdenk. Iets met reizen, verre landen en zoete herinneringen.
Vandaag een vrolijk begin van de week met The Ohio Express en “Yummy, yummy, yummy”
Niks begrijp ik van de nieuwsgaring op dit moment. Het ene feit(je) wordt uit en te na en tot vervelends toe vermeld. Andere dingen krijgen weinig of geen aandacht in het nieuws.

Zo werd afgelopen zaterdag in Lelystad een complete woonwijk geëvacueerd omdat er een vreemde (benzine)lucht uit het riool kwam. Hoe en waardoor dat kwam wist men niet, maar 400 bewoners moesten in allerijl weg. Politie ging de huizen langs, veel opkomst van brandweer en diverse NL-Alerts. Kortom een hele nare situatie.
Die ook nog eens tot zondagmiddag duurde. Wat die vreemde stank veroorzaakte was niet bekend. Er werd geadviseerd de kranen langdurig open te zetten, zodat het riool doorgespoeld werd. Dat lijkt me logisch.
Maar dat er “bruin water” uit de kraan zou kunnen komen, verbaasde me. Dat zijn toch twee geheel op zichzelf staande en aparte systemen? Wat die vreemde stof was en waardoor die in het riool was gestroomd, was maandagmiddag nog steeds een vraagteken.
Maar wat me het meest verbaasde, was dat er op maandag weinig meer over te lezen was. Is zoiets niet belangrijk genoeg of denken de journalisten dat hun lezers alleen geïnteresseerd zijn in Shownieuws?
Vandaag beginnen we de week met een vrolijke Duitse schlager. Misschien niet ieders smaak, maar je wordt beslist niet chagrijnig van Andreass Gabalier met “I sing a Liad für Di”
Ik weet dat het niet ieders “cup of tea” is, maar verandering van spijs…. Dus danst vandaag het ballet van The Royal Operahouse de klompendans uit “La fille mal gardée”van Frederick Ashton. Solisten zijn Will Tuckett als as weduwe Simone en Marianela Nuñez als Lise, samen met Cindy Jourdain, Sarah Lamb, Laura Morera enDeirdre Chapman.
Goed kijken waar ik loop, want ik wil beslist niet struikelen. Maar dan moet ik ook vaak stilstaan, want anders zie ik niet wat er hoog aan de gevels te ontdekken valt.
Moderne gebouwen hebben vaak niet zo veel versieringen, maar in Gouda vind je de ene gevelsteen na de andere. Vaak met nogal “opvoedkundige” beeltenissen. Ja, toen was er nog geen TV, internet en dus geen Google, waar je (bijna) alles in kunt opzoeken. en dan kom ik tot de ontdekking dat ik nog veel meer omhoog moet kijken, want ik heb er toch een heleboel gemist 😉 Ach, een mens kan niet alles hebben.
Maar deze drie stenen wil ik toch wel laten zien. De eerste twee zijn te vinden in de Spieringstraat en hoorden bij het Weeshuis en het Willem Vroesenhuis. De laatste is te vinden boven de poort van het Gouds Museum.



De Prunus

Onverwacht en plotseling
stond de prunus deze morgen
weer met tak en stam verborgen
in een wolk van bloeseming,
die zo blank,
zo smetloos zuiver
straald’ en met de wind bewoog,
dat door mij een stille huiver
van verraste vreugde vloog.
Want nog enkel zwart en strak,
niet gereed nog tot ontluiken,
wist ik in geboomt’ en struiken
ieder twijgje, elke tak;
slechts de kruin van d’ oude steile
statige kastanjestam
brandde, met doorzichtig ijle
glanzend groene vlam bij vlam.
En nu plots, in deze nacht,
is de prunus weer ontloken,
overdadig uitgebroken
tot één eindeloze pracht. –
O, ik wist dat het zou komen,
dit onstuimige festijn,
maar ik had niet durven dromen
dat het zo volmaakt zou zijn!
Garmt Stuiveling (1907 – 1985)
uit: Elementen, Arbeiderspers, 1936
Hoe komt een songwriter tot het maken van zijn tekst? Kijk even hier (klik), dan weet je hoe deze song begon in Rotterdam… terwijl het over overal en nergens gaat. The Beautiful South met “Rotterdam or anywhere”
Vandaag dromen we weg, aan het strand. Met Izaline Calister, Thijs Borsten en Daniel de Moraes op een tekst van Toon Hermans.

Het is maar hoe je het bekijkt.
Voor de een is het zus, voor de ander zo.
Maar ik ben blij met mijn 72 jonge jaren 😉
Oud worden kan toch altijd nog?
Dus blijven lachen, want chagrijn geeft rimpels.
Na weer een fysio-sessie reden we opnieuw naar de Rhoonse grienden. En daar ontdekten we weer heel andere dingen dan tijdens onze wandeltocht in februari.
Er waren meer bomen geknot, maar intussen ook al heel veel wilgentakken opgeruimd, dus geen stapels meer te zien. In de kale bomen groeide inmiddels al verschillende aangewaaide plantjes. Sommige bloeiden zelfs. En dan blijkt maar weer dat de natuur de mooiste combi’s weet te verzinnen. Voor thuis zie ik het nog niet op tafel staan, maar we genoten volop van deze vondsten.




De vogels waren druk bezig en floten dat het een lieve lust was. Ik probeerde met mijn Birdnet-appje te ontdekken wie er zo vrolijk zong en dat bleek een winterkoninkje te zijn. Laat hem nou even in een boom zijn kunsten herhalen. Zo mooi, dat verstoorde ik niet met een poging tot een videootje, maar (klik) dit vond ik op internet (bedankt Monigroen) 😉

En kijk, de dotterbloemen bloeiden. Hele stukken sloot waren er mee bedekt.
Binnenkort moet ik weer naar de fysio en wie weet wat we daarna dan gaan doen…