Begijnhof

Het Begijnhof van Lier is tamelijk uitgebreid. Het is in de dertiende eeuw ontstaan, maar de meeste huizen dateren uit de zeventiende eeuw. Het beslaat 11 straten met 162 huizen. Nu hebben de meeste huizen een huisnummer, maar vroeger werd elk huis vernoemd naar een heilige of een bijbels tafereel. En dat vind je heden ten dage nog op sommige deuren terug.

Een groot deel van het begijnhof is al gerestaureerd, maar er worden ook nog steeds renovatie-werkzaamheden uitgevoerd. Het is geheel omsloten en je komt er binnen via een van de twee poorten. Het begijnhof staat sinds 1998 op de lijst van werelderfgoederen en behoudt dus zijn oorspronkelijke vorm.

Het is een oase van rust. Er is nauwelijks gemotoriseerd verkeer, dus kun je er prima wandelen. Al maken de ongelijke kasseien je dat niet erg gemakkelijk. Stevige schoenen zijn aanbevolen. Wij hebben er een heerlijke rustige morgen doorgebracht, bewonderden de tuintjes en keken bij de huizen soms stiekem maar niet te opvallend naar binnen.

Omdat het begijnhof nog heel authentiek en middeleeuws aandoet, zijn er al diverse malen films opgenomen. Het is en blijft een prachtig decor.

Haags

Onze oudste is al heel lang het huis uit. Net 18 was ie toe hij in Groningen ging studeren. En van dat ogenblik werd hij een beetje een Grunneger.

Daarna ging hij in Den Haag wonen. En van lieverlee werd dat zijn stad. Het knaagt een klein beetje dat hij Rotterdam met een schuin oog bekijkt. Maar ja, zo gaat dat. Het is niet anders.

Als hij komt brengt hij vaak iets lekkers mee, van een slager op de Fred, van een Haagse bakker.

Zoals laatst, toen hij met deze onmiskenbare Haagse Harry-doos aankwam. Er zat een Haagse poffert in, of zoals ’t op z’n plat Haags heet “uhn poffah”.

Onbekend voor ons Rotterdammers, maar erg lekker. Het lijkt op een enorme krentenbol, met een laag zoete vulling.Haagse Harry houdt zo te zien van een stevige hap.

Lier

We wilden er even een paar dagen tussenuit. Niet te ver, naar België misschien? En toen zag ik een berichtje over Lier. Nooit van gehoord, moest ook opzoeken waar het lag. Nou vlak bij de grens, we waren er zo.

Een kleine plaats, maar heel gezellig. Vrijwel alles is op loopafstand en er is beslist heel wat te zien. Het is de geboorteplaats van Felix Timmermans, er is een mooie klokkentoren met bijzondere uurwerken en een planetarium. Je kunt over de stadswal lopen en er is een begijnhof dat dateert uit de 14e eeuw.

En natuurlijk zijn er talloze terrassen, waar met gulle hand bier en andere dranken geserveerd worden. Het viel ons op dat elke biersoort een eigen glas heeft. En dat staat heel erg gezellig op de tafeltjes. En als oud-bierproever liet Leo zich natuurlijk diverse soorten goed smaken.

Er volgen nog meer blogjes over ons bezoek aan Lier, maar voorlopig een korte diashow als voorproefje.

Maandag met muziek

Elke maandag zal de week beginnen met muziek. Oude songs, nieuwe wijsjes, van vroeger of net uitgebracht. Met veel aandacht voor allerlei talen, maar ook regelmatig een Nederlands nummer. Van heel vroeger, uit de tijd van de charleston of vroege jazz tot de hitparade van nu.

Een nummer van John Lennon en Yoko Ono, hier uitgevoerd door Green Day: Workingclass hero.

Als de clip niet start, dit is de link

Quote

Bron: Instagram / Heinz.Schaare

Er wordt zoveel gezegd, zoveel gemaild, zoveel gepubliceerd. En tussen al die overdaad zit soms een leuke uitspraak.

Zoals deze. In het Duits, maar door mijn vrij vertaald:

Als je ouder wordt, is de toekomst in rozen verpakt.

Arthrose
Fibrose
Neurose
Osteoporose
Gordelroos

Laten we er maar het beste van maken en erom lachen. Huilen kan altijd nog. FIJNE ZONDAG!

Simpel

Bron: Facebook / Nijntje

Onze eigen Nijntje van Dick Bruna is niet alleen in Nederland populair, maar ook in Japan. Begrijpelijk want de stijl van Dick Bruna appelleert aan de stijl van de Japanners. Simpel, zonder poespas. Geen lijn of streepje te veel.

Nijntje is dan ook veelvuldig te spotten in Japanse winkels. En nu Nijntje inmiddels 70 jaar oud is geworden, is er in Kobe een tentoonstelling georganiseerd. Daar zullen vast wel mooie posters van gedrukt zijn, maar dit vond ik een heel bijzondere manier van aandacht trekken voor die tentoonstelling.

Simpelweg twee stippen en een kruisje op een gebouw. Et voilá, daar is Nijntje. Mooi en treffend in alle eenvoud.

Lekker

Zelden of nooit koop ik chips. Niet omdat we ze niet lusten, maar staat zo’n schaaltje op tafel blijven we ervan eten. En dat is niet goed, te zout, verslavend, te vet…!

Daarbij komt dat ik “echt” eten wil. Dus met echt paprikapoeder, niet met een fancy smaakje uit een chemische fabriek. Maar goed, al die grote zakken chips kopen we dus niet.

Maar vorige week waren we in Piershil. We reden er naar toe na afloop van het fysiobezoek. We wisten een plekje aan het water met een lekker bankje, waar we onze boterhammetjes opaten. Zonnetje, windje, nog wat meer lekkers in de knapzak. Net een beetje vakantie.

We keken ook nog even in de plaatselijke supermarkt. En toen zagen we deze Hoeksche chips. Helemaal natuurlijk, geen gekke ingrediënten, geproduceerd in de buurt. Bijna een echt vakantie souvenir 😉

En lekker dat die chips zijn. Internet leerde ons dat we niet helemaal naar Piershil hoeven rijden, want ze zijn ook hier in de buurt te koop.

Geduld

Wie begint aan een dergelijke klus? Iemand met heel veel geduld, zeer precies en met een enorme dosis doorzettingsvermogen.

Bron: Instagram / Worksbyabc

Al zou ikzelf er wel een keer over kunnen denken, weet ik al meteen zeker dat zoiets in de kast tussen de onafgemaakte werken komt te liggen.

Maar deze borduurster heeft het plan opgevat om 324 verschillende steken aan te brengen op een lap borduurkatoen. Alle vakjes dezelfde maat, alle steken een verschillende kleur en dan nog gesorteerd naar kleurnuance. Alleen al het bedenken zou me tegenhouden.

Maar dan is mijn bewondering dan ook groot. Dit is voorlopig een tussenstand. Als het werk helemaal klaar is, komt er een definitieve foto.

Te zijner tijd dus nog een keer een blog…..?

Beeld

Het is maar klein, dit beeld van Huib Noorlander en het heeft een bescheiden plekje. Je kunt het vinden op de hoek van de Crooswijksesingel en Linker Rottekade tegenover de Noorderbrug in Rotterdam.

Bron: BKOR / © Otto Snoek

Waarom nou juist daar? Omdat op die plek jarenlang bier werd gebrouwen. Daar stond de Heineken Brouwerij. Jarenlang was Leo één van de vele medewerkers. Niet in de brouwerij zelf, maar op kantoor.

Daarom hier een foto van De bierdrinker. Ik vind gewoon dat dit beeld een plekje op mijn blog verdient.

Ik heb zelf geen mooie foto van het beeld, dus gebruikte ik de foto van deze link, waar ook nog meer beelden en informatie over Huib Noorlander te vinden zijn.

Maandag met muziek

Elke maandag zal de week beginnen met muziek. Oude songs, nieuwe wijsjes, van vroeger of net uitgebracht. Met veel aandacht voor allerlei talen, maar ook regelmatig een Nederlands nummer. Van heel vroeger, uit de tijd van de charleston of vroege jazz tot de hitparade van nu.

Rustig aan, met paard en wagen op weg naar een mooi plekje en ‘s-avonds zitten bij het kampvuur. The Fureys met Campfire in het dark.

Als de clip niet start, dit is de link