Vandaag beginnen we de week met een vrolijke Duitse schlager. Misschien niet ieders smaak, maar je wordt beslist niet chagrijnig van Andreass Gabalier met “I sing a Liad für Di”
Category Archives: Persoonlijk
Poetsen
Heel vaak kom je dit niet meer tegen, een prachtig glimmend gepoetst huisnummer. Ik fotografeerde dit in Maasland, waar we, na een blog van Emie, op een zonnige dag naar toe reden.
Bij dit glanzende bordje vloog ik terug in de tijd. Wij woonden vroeger in een gewone straat, met rijen huisdeuren. Allemaal donkergroen geverfd en vrijwel allemaal identiek.
Maar onze deur sprong er wel uit. Want we hadden nog een ouwerwetse koperen trekbel en een koperen brievenbus. En die glom steevast dat het een lieve lust was. Op vrijdagmiddag ging ze met haar mandje poetsspullen naar beneden en werd die bel en brievenbus glanzend gepoetst. Geen week sloeg mijn moeder over. Daarna werd de deur gezeemd en het straatje geveegd. Klaar voor het weekend!
En daar moest ik bij dit huisnummer ineens aan denken.
Deel dit op:
Herinnering
Op het bureaublad van de computer verscheen een prachtige foto van Mount Fuji, gemaakt Franco Libassi.
De foto’s wisselen regelmatig en dus was ook deze naar een paar dagen verdwenen. Jammer, want ik keek er met heel veel heimwee naar.
Maar kom op zeg….., ik heb toch zelf foto’s gemaakt van Fuji San. Die reisherinnering kan ik met gemak weer oprakelen. Want al is het inmiddels bijna zeven jaar geleden, regelmatig gaan mijn gedachten nog terug naar die reis.
We deden zoveel ervaringen op. Geen enkel probleem om terug te denken. En al is de voorgrond minder fotogeniek dan bij Libassi, Mount Fuji blijft even majestueus.
Deel dit op:
Hobbezak
Er zijn mensen, die kun je werkelijk alles aantrekken. Zelfs in een aardappelzak zien ze er nog beeldschoon uit.
Zo’n aardappelzak maakte mij beslist niet eleganter. Maar om het lijf van Marilyn Monroe werd het meteen een beetje haute couture. En het was natuurlijk een prachtige reclamestunt van die aardappel leverancier.
Had ik er dan zelf willen staan…? Toen misschien wel, nu weet ik beter. Want zo veel geluk heeft Marilyn in haar leven niet gekend.
Deel dit op:
Anders
Je ziet het wel vaker, zo’n levensgrote ooievaar in de tuin. Teken dat er een kindje geboren is.
De ouders van Milan namen de gelegenheid te baat om meteen de naam van hun kleine spruit bekend te maken. En ook een zachtblauw briefje met “boy”op het raam te plakken, zodat niemand zich meer hoefde af te vragen of het nou een jongen of meisje is.
Ik kwam dit tegen op een van onze ritjes naar buiten. Ik ken de ouders dan ook niet. Maar misschien – via de vele wegen van het wonderlijke wereldwijde web – lezen zij dit berichtje.
Bij deze feliciteer ik hen met de geboorte van hun zoon en wens hen en de nieuwgeborene veel geluk en vooral veel gezondheid.
Deel dit op:
Vrijheid
Vorig jaar schreef ik een nogal somber bericht over onze vrijheid. En jammergenoeg ben ik ook vandaag nog steeds niet zo vrolijk.
We hebben een jaar van beperkingen gehad. Dat Corona bestaat, is buiten kijf. Dat we, met elkaar, moeten proberen het “eronder” te krijgen is niet meer dan logisch. Ik heb dan ook voor sommige maatregelen heus wel begrip. Maar die tijdelijke maatregelen worden alsmaar en met steeds andere argumenten verlengd.
Er zijn inmiddels een paar versoepelingen. We mogen weer op een terrasje wat drinken. Van 12.00 tot 18.00 uur, en als je je naam opgeeft en verklaart dat je “gezond” bent. En dan mag je met nog 1 andere persoon op 1,5 meter afstand aan een tafeltje gaan zitten.
Wie straks naar een theater, museum of de dierentuin wil, loopt de kans dat hij/zij getest moet worden. Testen is al aan de orde van de dag op scholen. De “testwet” moet nog door 1e en 2e kamer, maar dan is er geen ontkomen meer aan. Die wet wordt overigens met een enorme snelheid doorgedrukt, terwijl andere wetten soms jaren, zelfs tientallen jaren op de plank blijven liggen.
Zo rollen we zachtjesaan in een samenleving waarin je te pas en te onpas een stokje in je neus dreigt te krijgen. En dan al dat geld dat hiervoor wordt besteed (925.000.000,00 euro!). Ik weet wel betere bestemmingen!
Helaas kan ik niet anders constateren dan dat onze vrijheid nog altijd ernstig in gevaar is.
Deel dit op:
Dodenherdenking
Toen ik in Gouda langs het Coornherthuis aan de Oosthaven liep, stuitte ik op deze rij stolperstenen. Natuurlijk heb ik zulke stenen elders ook wel gezien.
Maar hier lagen er wel heel veel, meer dan 60 telde ik. En ik realiseerde me dat hier vandaan dus ruim 60 mensen de dood in werden gestuurd.
Gewone burgers, met werk en huishoudens, kinderen, vaders, moeders, familie van elkaar. Ook vroeg ik me af, hoe zij zich destijds voelden… angstig, bedroefd, verlaten, ontheemd….
Aan hen zal ik vanavond denken. Net als aan al die anderen die het leven lieten. Want geen van allen mogen ooit vergeten worden.
Deel dit op:
Muzikale maandag
Ik weet dat het niet ieders “cup of tea” is, maar verandering van spijs…. Dus danst vandaag het ballet van The Royal Operahouse de klompendans uit “La fille mal gardée”van Frederick Ashton. Solisten zijn Will Tuckett als as weduwe Simone en Marianela Nuñez als Lise, samen met Cindy Jourdain, Sarah Lamb, Laura Morera enDeirdre Chapman.
Deel dit op:
Loterij
Al diverse keren hadden we prijs in de Postcodeloterij. Nee, geen prijs om op de TV te komen. Wel leuk, zo’n cadeaubon voor ijs of andere snoeperijen.
Maar laatst viel dit boek op de deurmat, ook gewonnen. En dat vind ik superleuk. Mooie foto’s, goeie teksten, prima boek.
Het ligt nu binnen handbereik en zo nu en dan neuzen we er wat in. Als er een onbekend vogeltje in de tuin zit, of als we een vreemde vogel tijdens onze wandeling zien.
Gewoon een handig boek, waar we blij mee zijn.
Deel dit op:
Nu verder
Bij de eerste zonnestralen kon je al zien hoezeer iedereen verlangde naar even buiten zitten, wat drinken of eten op een terrasje.
Want hoewel heel wat ondernemers niet bij de pakken neer waren blijven zitten, was de aanloop toch niet voldoende om uit alle kosten te komen. Ik heb dan ook veel van dit soort borden in de stad gezien.
Maar sinds een paar dagen mogen we dus weer. Beperkt, dat wel… Maar goed, laat ik zeggen “het begin is er”.
Nou maar hopen dat we binnenkort weer in het echt zo lekker buiten kunnen zitten en dat ik daar dan gezellig foto’s van kan maken. Toch heel wat anders dan van een reclamebord 😉
