Boek

Shaun Bythell: Dagboek van een boekverkoper

Dit boek (Dagboek van een boek verkoper door Shaun Bythell) is een beetje buitenbeentje in boekenland. Geen verhaal, geen roman, geen kop en geen staart.

Een dagboek van een handelaar in tweedehands boeken. Gewoon dagelijks leven, met ups en downs. Met vreemde mensen, vreemde vragen en toch alledaags.

Het is iets waar je van moet houden. Door de dagelijkse, tamelijk droge opsomming van wat er gedaan wordt, krijg je een beetje inzicht in het leven van Shaun Bythell, de wat ongewone relatie met zijn hulpje Nikkie, zijn vriendin Anna en het leven in het stadje Wigtown.

Realiteit die soms fictie lijkt, soms vol humor, soms tragikomisch. Maar wel leuk om te lezen, vond ik.

Genoeg te huur

In tegenstelling tot de krapte op de woningmarkt voor mensen, lijkt het in de vogelwereld heel wat makkelijker te gaan.

Vogels vinden bomen genoeg om in te nestelen. Toch menen mensen dat dat nog niet voldoende is en hangen ze dus nestkastjes op. Soms heel basic, wat plankjes en spijkers zijn genoeg voor een woninkje.

Maar er zijn natuurlijk ook altijd mensen die het wat luxer willen. Die hangen dan ook wat chiquere nestkastjes op. Keurig en kleurig geschilderd en voorzien van luiken. Het lijken wel mensenhuisjes.

Maar of vogeltjes dat willen….?

Uithangbord

Bron: Facebook / Wooden Furniture

Dit uithangbord laat geen twijfel bestaan aan wat er binnen te vinden is. Een fraaie en leuke oplossing die in alle talen te volgen is. Geen idee waar het te vinden is.

Vagelijk kon ik ontcijferen dat er “toilettes” onderaan staat, dus neem ik aan dat het ergens in het Franse taalgebied is.

Fijn voor degenen die “nodig” moeten.

Geen gevraag, geen problemen en geen spraakverwarring.

Waarschijnlijk wel een zucht van verlichting!

Lekker shirt…?

Bron: Google foto’s

Zo nu en dan geloof ik niet wat ik zie. Neem nou zoiets als T-Shirts. Die zijn er in soorten en maten, voor dames, heren en kinderen en dan noem ik nog niet veelheid van kleuren of patronen. Sommige shirts vallen ruim, andere zijn getailleerd.

Maar dit t-shirt is wel heel speciaal. Voor mannen alleen. Voor mannen met een ietsie pietsie minderwaardigheidscomplex of voor mannen die zich even Tarzan willen wanen? Voor mannen die vrouwen willen imponeren of te lui zijn voor de sportschool en dan dit maar dragen….?

Een mini seconde overwoog ik of ik er een voor Leo zou bestellen, of voor de zonen. Maar ik geloof niet dat het helemaal hun smaak is.

De mijne trouwens ook niet! 😉 😉 😉

Maandag met muziek

Het liedje is heel bekend, gezongen door Julie Andrews. Die deze tekst ook een keer gezongen heeft, maar daar kon ik geen opname van vinden. Dus dan maar de inwoners van St. Johns, die op eigen wijze het lied ten tonele voeren. Niet echt toonvast, maar wel met zelfspot. De tekst staat er onder en is goed te volgen, dan wel te herkennen. Het hoeft tenslotte niet altijd zo ernstig, toch?

Als de clip niet start, dit is de link

Puzzel

Net voor Kerst maakte ik de puzzel die van oud-buurman Peter heb gekregen.

500 stukjes maar toch soms behoorlijk pittig. Wel heel leuk om te doen.

Ongelofelijk wat heeft die Jan van Haasteren een fantasie.

In deze puzzel “de schaakclub” komen zoveel verschillende figuren voor. En ook de kleine grapjes en verborgen situaties zorgen voor een heerlijk ontspannen puzzelen.

Goed opletten, soms op het verkeerde been gezet worden, maar uiteindelijk toch alle stukjes op hun plaats gekregen.

Peter, nog maar een keertje, hartelijk dank. Binnenkort gaat de doos door naar een andere puzzelaar.

Een vorm van recreatief recyclen…!

Kerst

Bron: Facebook / Copyright: Evert Kwok

Ik hou van dit soort humor. Je moet even goed kijken, lezen en dan … ja, dan zie je het. Evert Kwok is er een pikeur in.

Zitten ze bij jullie verwerkt in het kerstdiner? Die kleine ronde mini-tomaatjes.

Of hebben jullie de kerstomaatjes gewoon op bezoek?

Hoe dan ook, geniet van al het lekkers op tafel.

Film

Vorige week er even tussenuit, naar de film. Leo en ik zagen The Miracle Club.

Hij speelt in de jaren 60 in het goed katholieke Ierland. In het buurtje waar Eileen, Dolly en Lily wonen, kent men elkaar. Men deelt er lief en leed.

Dan komt Chrissie terug. Niet van harte, maar haar moeder is overleden en ja, dan wil ze niet weg blijven. Haar komst wordt met argusogen bekeken. Er is heel veel over haar te vertellen. Chrissie op haar beurt heeft ook wel het een en ander te zeggen.

Op een talentenjacht van de kerk, waar een reis naar Lourdes verloot wordt, krijgen de Eileen, Dolly en Lily de prijs in de schoot geworpen. Hun echtgenoten protesteren, maar toch gaan ze weg. Op het nippertje gaat ook Chrissie mee. En dan wordt duidelijk wat er gebeurd is en dat niet alles is zo als het lijkt.

Mooie film, met uitstekende acteurs, heerlijke vileine humor en mooie landschap opnames. Een fijne film met een lach en een traan.

Druk bezig

Nou ja, zo druk heb ik het nou ook weer niet. Maar toch, gisteren was ik in de weer met een grote pan erwtensoep koken. En moest ik me haasten omdat we later die dag naar de film gingen.

Er lagen nog andere dingen die geregeld moesten worden. Dus vergat ik helemaal een blog te typen.

Er zijn ergere dingen in de wereld, toch? Vandaag dus gewoon een beetje toepasselijk plaatje. Verder niks!