Kom binnen…

Afgelopen week waren we een paar dagen in Leeuwarden. En het was zonnig en mooi weer, maar wel een beetje koud.

Dat vonden meer mensen, iedereen liep diep weggedoken in zijn winterjas.

De eigenaar van een kapsalon zag er ook de zakelijke kant van in. Vandaar dit bord in de Friese taal.

Wij dachten dat we de vertaling zonder al te veel moeite konden maken. En och, de strekking was natuurlijk ook niet al te ingewikkeld:

Dat het koud is, brrr. En tijd voor een nieuw kapsel, dan zit je muts ook weer beter. Kom er maar in, wie weet is er een plekje.

Een tekening van een dampende mok zou wel verwijzen naar een beker warme koffie. Maar nee, “warme poeiermolke” is helemaal geen koffie. Het betekent “warme chocolademelk”.

Ook lekker toch…?

Schaatsen

Zodra het ook maar even vriest, breekt in Nederland de schaatskoorts los. Jong en oud wil het ijs op, er worden plannen gemaakt en gedroomd over een Elfstedentocht. Maar of die er nog komt, dat weten we niet.

Zelf schaats ik niet meer; ik was ook niet echt fanatiek. Maar ik kan wel genieten van het sfeertje van kinderen op natuurijs. En van kunstrijden of ijsdansen op TV.

Hier kan ik ook met veel plezier naar kijken: Moeder en zoon Van Putten, die zwieren op het ijs. Nog steeds een prachtig stukje humor van Van Kooten en De Bie.

Onontbeerlijk

Ze lagen wat verloren tussen de kerstspullen, die natuurlijk overal op de kerstmarkt te koop waren.

Was nog het overschot van een winkeldochter? Of waren ze een beetje verdwaald tussen alle groen-rode-gouden glitter?

Ik werd vooral vertederd door het plaatje, dat ik meteen herkende. Het schilderij dat een cadeau van mijn opa was, met het gebedje erbij.

Maar dit was van heel andere aard. Dit was een presentje voor aanstaande papa’s. Met onontbeerlijke attributen voor bij de geboorte van hun eerste (?) spruit.

Ja, best wel grappig. Maar is een vader van deze tijd niet beter voorbereid op de werkelijkheid? Die draait z’n hand toch niet meer om voor het verschonen van zijn kindje.

Nou ja, tranen zullen er zeker rollen, dus een zakdoek is wel nuttig. En koffie om op te peppen, ook nooit weg.

Maar die wasknijper voor op z’n neus….? Daarvan kan hij beter nog maar een voorraadje bij kopen, zodat hij de was er mee op kan hangen 😉 😉 😉

Maandag met muziek

Vandaag kan ik er niet omheen. Het is de verjaardag van Sinterklaas, dus maakten alle kinderen lijstjes met wensen.

Maar pappa, die Sint moet sponsoren, heeft er geen vertrouwen in. Edwin Rutten, het koor van Kinderen voor Kinderen met “Ik ben toch zeker Sinterklaas niet”.

Als het clipje niet start, dit is de LINK

Parkeren

Bron: Instagram/Peter Hollebrandse

Het kan toch soms zo druk zijn in de stad.

Dan is het lastig om een parkeerplaats te vinden. Zeker in deze tijd als er zoveel mensen aan het inkopen zijn.

Voor Sinterklaas is het ook vaak een probleem, ook al helpen de Pieten hem altijd.

Maar soms heeft hij geluk en is er voor hem een eigen gereserveerde parkeerplaats.

Waar, dat weet ik niet. Maar dat ie er erg blij mee is, dat weet ik wel zeker.

Ik denk dat hij dat adresje lekker geheim houdt.

Gelijk heeft hij. Voor je het weet, staan er allemaal elektrische of benzine slurpende auto’s van hulp Sinten, die zo’n plekje maar al te graag willen inpikken.

Film

Een modern sprookje vond mijn schoondochter de film “Mrs. Harris goes to Paris” en dat is het ook wel.

Mrs. Harris werkt bij een Lord en Lady en ziet daar een jurk van Dior. Ze droomt ervan ook zo’n robe te kunnen kopen. Maar hoe moet ze dat van haar armzalige pensioentje en de weinige pennies van haar werkhuizen betalen.

Zou haar Eddy haar een teken geven? Helaas, Eddy blijkt te zijn omgekomen in de oorlog. Maar dan is het haar geluksdag en heeft ze ineens de kans van haar leven. Ze vertrekt naar Parijs. Natuurlijk wordt ze niet met open armen bij Dior ontvangen. Maar ze zet onverdroten door, overwint heel wat moeilijkheden en weet iedereen te vertederen. Want haar geld is toch evenveel waard als de cheque van een hooghartige Parisienne…!

Niet alles is wat ze geloven wil, maar uiteindelijk…..

Heerlijk ontspannende film met Engelse humor, Franse charme en mooie japonnen.

Hond

Bron: Facebook

Als je veel door de bossen struint, een hond hebt en er dus wel elke dag, weer of geen weer, er op uit moet, dan heb je vast wel een stevig paar kaplaarzen.

Maar ook de stevigste dingen gaan wel eens kapot en repareren is niet altijd mogelijk. Dus wat doe je met oude kaplaarzen?

Je zou er wat planten in kunnen zetten of als paraplubak kunnen bestemmen. Nou nee, zo somber.

Maar heb je nou een flinke voorraad lekke laarzen, dan kun je natuurlijk zo’n hond maken.

Staat wel erg leuk voor de deur. Of ie ook inbrekers of ander gespuis tegenhoudt?

Daar zou ik niet te veel op rekenen.

Luchtje

perfumes on the table
Photo by cottonbro on Pexels.com

Het hoort niet, een gesprek afluisteren. Vaak gaat het over dingen waar je geen benul van hebt en gaat het hele gesprek langs me heen.

Maar laatst, in de tram, kon ik er niet aan ontkomen. Twee vrouwen stapten in en gingen achter me zitten. En meteen steeg een wolk van parfum op. Het was absoluut niet mijn geur, maar ja over smaak valt niet te twisten.

Dat vond de ene dame waarschijnlijk niet, want ze merkte op dat het in enen wel “een beetje naar eh… vreemd rook.” De andere dame reageerde een beetje aangebrand. “Dat zal mijn nieuwe parfum zijn”. “Oh, eh… nou ja niet echt een lekker luchie” antwoordde de vrouw. Gepikeerd reageerde de ander “het was wel erg duur hoor”. “Oh ja, hoeveel dan?” “Tweehonderd euro voor zo’n flessie”. Ik denk dat er een maat werd aangegeven. “Tweehonderd voor zo’n beetje? Ken je beter een fles Airwick kopen. Veel voordeliger!”

Ik moest mijn lachen inhouden en kon me natuurlijk ook moeilijk omdraaien. Maar wat had ik graag het gezicht van de parfummevrouw gezien.

Geen idee hoe het verder ging. Ze zwegen abrupt en waren al snel bij hun halte en stapten uit.

Ogen

Bron: FaceBook

Of mijn moeder een zesde zintuig had of ogen die ook achterwaarts konden kijken, het is me nooit duidelijk geworden. Maar hoe dan ook, ze zag en wist altijd alles.

Ze wist wanneer ik iets gedaan had wat niet mocht, als ik jokte, stiekem iets uit de keuken gejat had…

Zelf had ik ook wel veel door. Misschien verdachten onze kinderen me ook wel van buitengewone krachten. Wie zal het zeggen?

Kinderen van nu zijn misschien wat minder lichtgelovig en sturen daarom hun moeder naar zo’n oog-onderzoek.

Je kunt het tenslotte nooit helemaal zeker weten…!

Maandag met muziek

Le feutre taupé, een grappig liedje van Charles Aznavour, dit keer ten tonele gevoerd door Miss Helen en The Swing French Cookers.

Als de clip niet start, dit is de link