Category Archives: Hobbies

over mijn hobbies

Boek

Posted on by

Een thriller van mij een nog onbekende Duitse schrijver, Jörg Bong, die misdaad romans schrijft onder het pseudoniem  Jean-Luc Bannalec. Ik las van hem Bretonse verhoudingen.

Commissaire Dupin is een eenzelvige en stuurse man met duidelijke voorkeuren en soms een pittige hekel aan anderen. Hij is ongeduldig, driftig en daardoor weggepromoveerd naar Bretagne. Hij werkt het liefst alleen, houdt zijn conclusies lang voor zichzelf.

Maar allengs raakte ik gewend aan zijn karakter en manier van onderzoeken. De hotelier van een zeer bekend en al lang bestaand hotel is vermoord. Waarom werd de vier-en-negentig jarige kunstliefhebber gedood? En wat was de reden voor de moord? Zo te zien is er niets gestolen.

Maar dan wordt ingebroken en weer later wordt de zoon van de hotel dood gevonden. Zelfmoord, gevallen….?

Een verrassende wending en al met al een lekkere detective.

Eens kijken of er meer te vinden is van deze schrijver.

Boek

Posted on by

Wie er over schreef weet ik niet meer. Maar meteen nadat ik over dit boek las, kon ik het vinden in de bieb. De schrijfster kende ik al van een eerder boek, dat ik met veel plezier had gelezen.

En ook dit boek hield mijn aandacht behoorlijk vast. De beschrijving van de vijf zussen, waar ook schrijfsters moeder toe behoorde, was op veel plekken herkenbaar. De vrouwen waren allemaal geboren in het begin van de 20e eeuw. Een generatie die ik ken van mijn eigen moeder, haar zussen.

Loes Hegger: Zoals zussen zijn.

Als hun moeder plots overlijdt, wordt zwijgend aangenomen dat de oudste dochter het huishouden op zich neemt. Zij is net vertrokken naar het buitenland, wordt halsoverkop teruggeroepen en ziet haar dromen en haar kansen op een eigen leven vervliegen. Het maakt haar boos, streng en zurig.

De oudste moet zich schikken. Die simpele gedachte van “zo hoort het, dus zo gaat het” past in die tijd. De man/vrouw verhoudingen, de plaats van de vrouw en haar ondankbare, maar vreselijk belangrijke taken in het huishouden, zullen velen herkennen.

Niet alleen oudste zus, maar ook de anderen, voelen het gebrek aan duidelijke waardering, de weggestopte gevoelens en frustraties, het uit de weg gaan van lastige vragen.

De  verstikkende regels van fatsoen, maar ook soms -binnenkamers- bevrijdende slappe lach en het beoordelen van afwijkend gedrag.

Maar toch is er de onmiskenbare liefde en verbondenheid van de zussen. Al worden de goed bedoelde bedoelingen ook weer niet snel herkend.

Al met al een goed leesbaar boek, dat de lezer misschien wel even aan het denken zet.

Voorpret

Posted on by

Dit boek staat al jaren in onze boekenkast. Naast nog veel meer reisboeken en kaarten mappen. Helemaal old school en eigenlijk niet meer noodzakelijk. Want nu hebben we Google maps, navigatie en Internetlinks. We kunnen vanuit onze luie stoel de hele wereld over.

Maar toch, niks zo lekker als met zo’ n boek op schoot een route uitzoeken, met je vinger over de kaart en een notitieblok onder handbereik de weg uitstippelen.

Van te voren kijken waar wat bezienswaardigs te vinden is. En dan op internet zoeken of dat nog klopt en wat er inmiddels bij is gekomen of -helaas- verdwenen is.

Natuurlijk gebruiken we ook de moderne mogelijkheden, want we willen natuurlijk wel weten hoe lang die omweg duurt, waar er verkeersopstoppingen kunnen zijn of de weg is afgesloten.

Eigenlijk het beste van de twee mogelijkheden gecombineerd. Dat geeft fijne voorpret.

Boek

Posted on by
Eva Philips: Beatrix, hare Majesteit privé detective

Een boek van Eva Philips, met drie verhalen waarin Koningin Beatrix de rol van detective speelt. Dat doet ze met verve en doortastendheid, bijgestaan door haar privé secretaris Henriette.

In het eerste verhaal vindt Beatrix zelf een lijk. Nou ja, haar hond Pongo graaft het op als de koningin wat uurtjes voor zichzelf heeft en wat vergeten rozenstruiken wil gaan snoeien.

Een paar maanden later wordt er een moord gepleegd nabij Paleis Noordeinde. En op slinkse wijze wordt deze moord in de schoenen van de koningin geschoven.

In het derde verhaal zit een klein gezelschap ingesneeuwd op Kasteel het Oude Loo. En moet de dader van de moord zich dus tussen de gasten zitten.

Het zijn niet superspannende verhalen, maar wel met heel veel humor geschreven. De schrijfster geeft heel veel details over het koninklijke leven en het reilen en zeilen in de royality-kringen.

Een heerlijk ontspannen boek, lekker vakantie leesvoer.

Moestuin

Posted on by
Bron: Instagram / tomagarnier

Het lijkt me heerlijk om een moestuin te hebben, maar zelfkennis verhindert dat. Daar moet je gedisciplineerd voor zijn, regelmatig wieden, alles netjes bijhouden. Kortom, veel te veel gedoe voor mij. Ik droom er wel van, zie grote oogsten sappige tomaten, heerlijke boontjes en courgettes in overvloed. Maar de paar pogingen die ik ondernam hadden slechts misoogst tot gevolg.

Maar kom ik langs een moestuin, kan ik wel met heel veel bewondering kijken. En erover lezen natuurlijk. Mede-bloggers zijn veel succesvoller als ik en ik geniet dan ook van hun verhalen.

Maar er is één moestuin, die het summum van tuinieren is. Heel lang geleden bracht ik er een bezoek aan en laatst zag ik er weer een foto van. Die was recentelijk genomen, met een drone, dus recht erboven.

En dan komt het prachtige ontwerp van de tuin van kasteel Villandry, want die bedoel ik, nog mooier uit. Een overvloed aan minutieus uitgemeten perken met daarin een enorme sortering van groenten en fruit. Lage heggen van leiboompjes, keurig gesnoeid en in toom gehouden omzomen de smetteloze paden. In het voorjaar met bloesem, later met sappig fruit aan de takken.

Wie er een keer in de buurt is, mag een bezoek er aan niet overslaan. Ook wie niet over groene vingers beschikt zal er met veel plezier rondlopen.

Trompettist

Posted on by
Bron: Facebook / De Sandwich / Norman Rockwell

Dit is toch een heerlijk portret van een jonge trompettist. Het doet me altijd denken aan onze jongste. Ook roodharig en vanaf kleuterleeftijd zeer astmatisch.

Een longarts, die zich specialiseerde in kinderen en longproblemen, adviseerde ons dat een blaasinstrument bespelen goede invloed zou kunnen hebben.

Ik zag al een dwarsfluitspelend kind voor me, maar onze zoon koos een trompet. Eerst gehuurd, later gekocht. En ja, zijn gezondheid ging vooruit.

We kwamen een keer laat thuis van vakantie. Al in de auto verheugde hij zich op weer trompet spelen. Dat hij de daad bij het woord voegde zodra we binnen waren, zullen onze buren ons niet in dank hebben afgenomen.

Een tijd lang werd de trompet opgeborgen en verruild voor een gitaar. Maar gelukkig, nu speelt hij al weer jaren met veel plezier in een brassband. En van astma horen we nog maar zelden.

Boek

Posted on by
Anne Jacobs: De dorpswinkel

Het is maar een klein boerendorp, ergens tussen Frankfurt en Bad Homburg. De bewoners kennen elkaar, steunen elkaar en roddelen over elkaar.

Tussen de twee wereldoorlogen in kabbelt het leven er voort. Er zijn geldproblemen, maar ook ontstaan er hechte vriendschappen.

Marthe runt de dorpswinkel en krijgt de nieuwtjes uit de eerste hand. Haar man is in de oorlog omgekomen en zij moet dus alleen haar dochters opvoeden. Herta, de oudste maakt de minste problemen. Maar Frieda en Ida willen zich uit het keurslijf van het dorp wringen. En vestigen hun hoop op de dorpsonderwijzer.

Kan hij Frieda helpen om toneelspeelster worden?  Zal Marthe haar dichter met een een gerust hart loslaten.

Prettig geschreven roman die enkele jaren ineen Duits dorp beschrijft.

Bezoek

Posted on by

Bijna dagelijks komt zij langs. Ze heeft een vast plekje langs de vijver. Het lijkt me behoorlijk koud op dat loden randje.

Maar zij zit er vorstelijk, doopt een pootje in de vijver en likt het af.

Zo nu en dan wordt ze gestoord door langs vliegende vogels. Ze kijkt geïnteresseerd, maar vangen nee. Daarvoor zit haar corpulentie in de weg.

En dan, na soms wel een kwartier, verlaat ze zwiepstaartend de tuin. Naar haar eigen huis, haar eigen voerbak….

Dat denken we tenminste.

Boek

Posted on by
Bert Wagendorp: Paris

En dan is dit -voorlopig- het laatste deel van de trilogie over Abel Sikkink en Kalle.

Na alle narigheden die ze beiden zagen en ondervonden in de Amerikaanse Burgeroorlog is het een verademing om naar Europa en in het bijzonder Parijs te worden overgeplaatst.

De stad bruist, is aan een compleet nieuwe tijd toe. Keizer Napoleon Bonaparte III laat huizen slopen en Baron Haussmann ontwerpt daarvoor in de plaats brede boulevards en zet er mooie hoge gebouwen langs.

De Eiffeltoren staat nog maar net en er is een wereldtentoonstelling met de allerlaatste snufjes op allerlei gebied. Parijs is de hoofdstad van Europa.

Maar ook dan trekken donkere wolken samen. Het volk mort, er ontstaan opstootjes en Frankrijk trekt ten strijde tegen Duitsland. Wat een formidabele overwinning lijkt te worden, loopt uit op een desastreus fiasco.

De Duitsers omsingelen de stad en dan ontstaat er hongersnood. Abel, zijn vrouw en kind en Kalle weten tenslotte uit Frankrijk weg te komen en gaan weer naar Amerika.

Ook dit boek las ik weer in één adem uit. Maar van nu zal ik het zonder de avonturen van Abel en Kalle moeten doen. Hier eindigt -voorlopig- hun levensverhaal.

In de herhaling

Posted on by

Meestal ben ik mijn blog, op maandag -aan het begin van de week dus- met een zelfde thema begonnen. Eerst had ik allerlei spreuken en quotes met een passend plaatje. Daar zaten vaak wel leuke tussen. Maar minder geschikt om te herhalen, vind ik.

In 2016 stapte ik over van de spreuken naar de posters. Al bleef de titel onveranderd “Spreuk van de week”. Van dat jaar zocht ik enkele leuke uit. Alle posters zijn vrolijk, grappig, kleurrijk en vooral positief. Tenslotte moet de week wel gezellig begonnen worden, je weet  nooit hoe die zal eindigen.

Dit is een kleine compilatie van wat ik wel in de herhaling wil laten zien.

De lay-out is niet helemaal je dat, maar ik kon het niet mooier maken.