Het lijkt een heel eenvoudig jasje, maar er komt heel wat werk en vakmanschap aan te pas!!
Het lijkt een heel eenvoudig jasje, maar er komt heel wat werk en vakmanschap aan te pas!!
Het lijkt wel of de Fifties een revival doormaken. Van de serie Mad Men tot de mode van Prada, het ademt allemaal een beetje de sfeer van de jaren vijftig. En misschien willen we het ook wel zo. Net als kort na de oorlog, toen er weer swung in het leven kwam, alles opgewekt en positief benaderd werd. Want van al die sombermansen op de TV word je toch niet vrolijk.
De tentoonstelling in het Gemeentemuseum in Den Haag geeft een mooi beeld van de mode toen. Met vrolijke jurken, petticoats, heren in keurige pakken, met hoed en handschoenen. Even terug in de tijd.
Vele malen heeft mijn schoonmoeder het verhaal verteld. Hoe ze in haar eerste baantje bij de Bijenkorf netjes voor de dag wilde komen. Maar ze had maar één net truitje en rokje. Dus haalde ze elke avond het losse boordje van haar truitje en naaide er een nieuw op, andere knoopjes erbij, een lintje of een kantje, en voilà daar had ze een nieuwe creatie.
En nu zijn afneembare kraagjes weer helemaal de mode top. Als je ze dat nog eens zou weten…
Al een hele tijd lag er een lap (gordijn)stof in mijn kast met het plan om daar een tas van te maken. Ik wilde een echte vakantietas, waar alles wat je zoal op een dag meeneemt, ook in past. Een tas die af te sluiten is, maar toch de belangrijkste dingen voor het grijpen zijn. Een tas die niet te zwaar is, die over mijn schouder gedragen kan worden en er dan niet afglijdt. Een tas met een wensenlijst, zal ik maar zeggen.
Net voor ik naar Wenen ging, besloot ik om het idee uit te voeren. Dan had ik mooi de gelegenheid hem uitgebreid te testen.
En was mijn tas nou echt zo handig? Jazeker, want erin zit alles wat er niet zo maar uit te pakken mag zijn, netjes achter een rits. Voorop zitten vakken voor een zonnebril (of paraplu, dat hangt er van af) en achterop twee vakken voor folders, stratenplan en een boekje. De brede band is lang genoeg om schuin over te dragen en blijft netjes zitten. En niet onbelangrijk, de tas zelf is lekker licht, hij weegt slechts 170 gram.
Die lap stof is nog lang niet op, dus misschien maak ik er nog wel eens een.
Ik ben dol op handige tips en tricks en op internet is genoeg te vinden. Maar soms vraag ik me af wat er nou zo handig is. Neem nou dit: ik dacht dat het een soort keukenrol zou zijn. Maar wat blijkt: het zijn vaatdoekjes op een rol. Er is een tutorial bij en ze kunnen ze gewoon in de was en dan weer opgerold op het aanrecht worden gezet. De blogster heeft ze zelf gemaakt. Van mij mag ze hoor! Maar als ik bij Zeeman of Wibra voor minder dan 2 euro vier vaatdoekjes kan kopen, dan ga ik ze toch zeker niet zelf naaien? |
Het handige van keukenrol is toch dat je de viezigheid opveegt en dan zo in de vuilnisbak kunt plempen?
Matjes vlechten, dat is een tijd geleden. Op de kleuterschool, dat weet ik heel zeker. Zwarte matjes, waardoor ik oranje en gele strookjes moest vlechten. Eén op, één neer. Helaas was ik toen al tamelijk eigenwijs en probeerde ik wat het zou worden als ik één op en twee neer deed. En dacht je dat de juf dat mooi zou vinden? Nou vergeet het maar! Nee, Elsje, dat doe je zo niet. Netjes telkens maar één op, één neer. Het gekke is, dat ik nog altijd iets anders wil dan staat aangegeven. Met alles: recepten, breiwerken, patroontjes…. Ik moet en zal er mijn eigen inbreng in hebben. Al verander ik maar één klein dingetje. En sommige mensen vinden dat nog altijd eigenwijs en recalcitrant…. Nou, lekker puhh! |
Toen ik de uitdaging zag bij TMTA, wist ik dat ik hoe dan ook vandaag nog een ATC moest maken. Alles rondom naaien, zo’n thema kon ik niet weerstaan. Dit is een ATC uit een serie “Alfabet van de mode” waaraan ik al een tijdje bezig ben. Een deel van deze serie zet ik binnenkort hier. Maar alvast een voorproefje: F=fournituren. As soon as I saw the challenge with TMTA today, I knew I had to make an ATC, no matter how. A theme as “Sew, sewing” I could not resist. |