“Dit maal een begin van de week in het Nederlands, met Rob de Nijs samen met Simone Kleinsma: “Zomaar van je houden”
Category Archives: foto’s van anderen
Zo was het toen
In elk hotel krijg je tegenwoordig geen botervlootje meer bij het ontbijt, maar kleine voorverpakte plastic cupjes met boter of ander te smeren vet. Zo’n botervlootje is natuurlijk helemaal uit de tijd. Niet rendabel, zeer onhygiënisch….
Maar vroeger kon je ook al van die kleine porties boter kopen. En die rolden toen nog helemaal niet automatisch uit een machine.
Dat werd door vrouwen aan een soort van lopende band handmatig verpakt, kijk maar.
Zo te zien kregen ze een mooie vierkante klont, waar ze telkens een klein stukje van af sneden. En dan netjes inpakken in vetvrije papiertjes.
Ondertussen zal er wel heel wat afgekletst zijn. Toch wel gezelliger dan nu zo’n kille machine….
Deel dit op:
Rotzooi
Komt Marthy zo nu en dan op haar wandelingen in de Ardeche nog wel eens iets gezelligs en mooi vervallen tegen, hier is het meestal het tegenovergestelde. Dit is een foto van ergens in Rotterdam. Niet echt fraai, toch?
Ik begrijp niet dat mensen hun afgedankte spullen zo nonchalant op straat dumpen.
Het kan natuurlijk zijn dat de afspraken met de gemeente niet helemaal overeenkomen met jouw sloop- en renovatiewerken. Maar moet het dan zo?
Het zou een stuk schelen als we allemaal wat meer rekening met anderen zouden houden.
Deel dit op:
Pareltje
Ben Ali Bibi, een ontroerende tekst van Willem Wilmink, meesterlijk vertolkt door Joost Prinsen. En de muziek, ja natuurlijk, van Harry Bannink.
Deel dit op:
Angst
Steeds vaker zie ik de krant, Facebook of het TV-nieuws en denk ik “laat maar, ik hoef het niet te weten.”
We hebben naast de dagelijkse Corona-berichten de laatste tijd een heleboel andere angsttijdingen over ons heen gehad. Ik zag berichten dat Hondsdolheid steeds ernstiger vormen aan gaat nemen, dat de Legionella-besmettingen toenemen, dat we nu zo vaak te maken hebben met Sepsis (bloedvergiftiging). En net lees ik weer iets over een Westnijlvirus, dat door muggen wordt verspreid.
Nog elke dag krijgen we te horen hoeveel mensen besmet zijn met Corona. En al zijn niet alle testen even nauwkeurig, het wordt gebracht als een ijzeren en angstwekkende waarheid. En nergens kunnen we lezen hoe veel (of hoe weinig) mensen daadwerkelijk ziek zijn geworden. Je zou er vanzelf gammelig van worden.
Ik geloof heus wel dat het allemaal bestaat en dat je er op een slecht moment ziek van kunt worden. Dat we ten dode zijn opgeschreven. En dat laatste is natuurlijk ook waar, alleen WANNEER dat gebeuren weten we nog niet. Kunnen we in de tussentijd nou niet alle angst even uitbannen en weer gewoon een beetje opgewekt leven hebben?
Deel dit op:
Lekker stel
Kennen jullie die stelletjes die allebei hetzelfde dragen? Of in ieder geval hun kleding op elkaar hebben aangepast? Op Instagram kun je een Japans echtpaar vinden, dat zeer regelmatig foto’s plaatst. Dat zal wel elke dag overleggen zijn bij de kledingkast.
Hier komen die jacks of broeken meestal van de ANWB-shop en worden de mensen in die kleding ANWB-echtparen genoemd.
Maar nu kun je ook met je hond een setje vormen. Want bij Lidl zijn jacks in diverse kleuren te koop en daar bij passend een dekje voor je hond. Nou ja, ieder zijn smaak.
Wij hebben geen hond, dus we laten het aan ons voorbij gaan. Maar wie wil…!
Deel dit op:
Muzikale maandag
Deze week een chansons van George Brassens, maar in een heel nieuw jasje en gezongen door Zaz en Jeanne Cherhal : “Je me suis fait tout petit”
Deel dit op:
Steentje voor steentje
Mijn schoonvader won een echte Fiat 500, gaf hem aan mijn schoonmoeder, die Leo er in liet rijden. Helaas crashte die op een donkere avond in Duitsland, waar hij toen werkte.
Wonder boven wonder kwamen hij en zijn mede-passagiers er allemaal met een nat pak en de schrik in de benen vanaf.
Anderen hebben het karretje weer nagebouwd, steentje voor steentje met Lego. Geduldwerk en leuk om naar te kijken.
Deel dit op:
Pareltje
Deze week een liedje uit de Ed Oorklepshow van André van Duin. De tekst is van Harry Geelen en de muziek, ja natuurlijk, van Harry Bannink.
Deel dit op:
Loos alarm
Het begon met zo’n bloeddrukkastje. 24 Uur moest ik met dat ding lopen om te kijken of mijn bloeddruk niet nog verder steeg. Ik vind het maar niks, zeker niet als het bloedheet is. En dat was het die dag.
De cardioloog zou bellen met de uitslag. Maar ik hoorde niks. Geen bericht, goed bericht?
Maar dan, na een maand, vind ik een voicemailbericht op mijn telefoon. Daarin vertelde de cardioloog dat ik toch maar op de poli moest komen. Er zou een afspraak gemaakt worden. En weer hoorde ik niks.
En toen begon het grote malen. Daar, waar ik normaal zeer laconiek over de PHPD (pijntje hier, pijntje daar) heen stap, werden kleine dingen in eens groter en groter. Voelde ik nou dit, kreeg ik nou dat….?
Enfin, ik kon ook zonder het te meten, wel voelen dat zoiets zeer nadelig voor mijn welzijn is. En maandagmorgen voelde ik ineens van alles. Druk op m’n borst, steken, knoop in mijn rug.
Ik begon me steeds naarder te voelen. Al toen ik de trap af kwam, zag Leo het. Hier ging iets niet goed. Dokter gebeld en daar kon ik gelukkig vrijwel meteen terecht.
Bloeddruk gemeten. Die was wel hoog, maar zo hoog nou ook weer niet. Ik vertelde het verhaal van het bloeddrukkastje. Ja, dat vond de huisarts ook wel een beetje gek. Ik mocht gelukkig wel naar huis, maar zou nog gebeld worden.
Binnen een half uur had ik hem weer aan de lijn en mocht Leo me naar de Eerste Hulp brengen. Daar werd ik aan allerlei apparaten, meters en slangetjes gelegd. Bloed werd afgenomen, foto’s gemaakt. Nou ja, die hele mallemolen. Om aan het eind van de middag, toen ik me inmiddels ook wel weer geheel prettig voelde, gezond verklaard naar huis mocht gaan. Met nieuwe bloeddrukpilletjes, dat wel.
Wat het was? Nou, eigenlijk weet ik dat niet. Was het paniek? Daar lijkt het wel een beetje op. Had die cardioloog nou maar meteen verteld dat het geen spoed, geen alarmerende toestanden waren. Dat die afspraak nog wel een maand of wat mocht aanlopen. Dan had ik rustig afgewacht. Maar ja, tussen je oren kunnen er heel wat rare zaken de kop opsteken.
