IJlst

Al turend op de kaart van Friesland sprong ineens de naam “IJlst” me in het oog. Daar was iets mee, maar wat ook weer…? Oh ja, schaatsen, houten speelgoed en gereedschap. Eens, tijdens een cursus handvaardigheid, vertelde een leraar dat het gereedschap van Nooitgedagt echt het allerbeste was. En niet alleen dat, ik vond het ook nog eens mooi. Mooie houten handvatten aan de beitels en schaven. Nou ja, echt degelijk gereedschap. Helaas, ook Nooitgedagt is net als vele andere bedrijven ten onder gegaan.

IJlst zelf is ook mooi. Het was koud, een beetje somber, maar het plaatsje had een zekere charme. Ik heb er dan ook bibberend snel wat foto’s gemaakt.

Natuurlijk van een oude schaatsfabriek. Niet van Nooitgedagt, maar van Frisia. Er waren er natuurlijk meer.

En van de Stadsherberg met zijn mooie uithangbord. Nu jammer genoeg totaal verlaten en stil, je weet wel, vanwege C.

Ook nog de mooie deur van de schilder op nr. 7, een reclame voor de schilder en een voorbeeld van degelijk vakmanschap.

Dat kan ik als schildersdochter natuurlijk heel erg waarderen. 😉

Hollands stelletje

Je ziet ze te pas en te onpas afgebeeld. Zoals hier in Delft op een bank voor een Delfts Blauw winkel, waar nog veel meer kussende boeren en boerinnetjes te koop zijn.

En deze vond ik op een koekje bij de koffie ergens in Rotterdam.

Ze zijn enorm populair bij toeristen, dus altijd raak!

Ik spaar die kussende paartjes niet, maar soms vind ik het toch wel erg leuk om ze eens op mijn blog te zetten. Bij deze dus!

Voorbereidingen

Vandaag beginnen de Wereldhavendagen 2017 in Rotterdam. Elk jaar weer een groots spektakel met heel veel excursies en demonstraties van allerlei maritieme bedrijven.
Gisteren waren er al veel voorbereidingen te zien. Podia werden opgericht, tenten stonden her en der in het havengebied en marineschepen werden naar hun tijdelijke ligplaats gesleept. En daar konden we dus mooi even bij meekijken tijdens onze wekelijkse Ganzenpas-wandeling. Want ondanks de regen aan het begin van de morgen, gingen we toch op weg en kijk… na een kwartiertje kwam de zon en werd het een heerlijke wandeling.

Wenen

Wie in Wenen is, moet natuurlijk een keer naar het prachtige slot Schönbrunn. Een toeristentrekker van je welste. Het was een prachtige dag, het slot baadde in het zonlicht. Met een beetje fantasie kun je je voorstellen dat het immense plein er voor werd bevolkt door koetsen, palfreniers in mooie uniformen en dames in elegant ruisende japonnen. Oké, de huidige toerist loopt er bij alsof er nog een gigantische bouwvakklus te klaren is en elegantie is soms ver te zoeken, maar vooruit, even wegdromen mag wel…
We hadden al kaartjes en sloten dus al snel aan in de rij voor de toegang. Binnen mocht niet gefotografeerd worden, maar toen ik zag dat er diverse telefoontjes uit de zaken gehaald werden en er lustig op los gefilmd en gekiekt werd, heb ik me van dat verbod niets aangetrokken. Toch vind ik de foto’s die je er maakt altijd wat teleurstellend.
We liepen door een aantal zalen, waar keizer Franz Josef gewoond had, met zijn vrouw Elisabeth, die wij beter kennen als Sisi. En we bekeken de enorme, strak aangelegde tuin
Alle pracht en praal ten spijt, is het geen leven waar ik jaloers op ben. Zoveel goud en opsmuk, zo bedompt en van de buitenwereld afgesloten.

Deze slideshow vereist JavaScript.

Amsterdam

 

Een dagje samen met Bettie, het is altijd weer zo gezellig. Afspreken op het Centraal Station in Amsterdam. Eerst koffie en thee om bij te praten. En dan samen naar…. soms de Noordermarkt, maar ditmaal gezamenlijk aan de wandel. We moeten tenslotte ons dagelijks rantsoen stappen halen. En dat deden we dan ook. Ik had een wandeling uitgeprint, die kriskras door Amsterdam gaat. Langs grachten en bruggen, monumenten en natuurlijk langs allerlei winkeltjes. Waar we even in gaan, leuke dingen bekijken, daar even iets passen. En ondertussen kletsen we honderd uit. Waarover? Tja, dat kun je niet uitleggen, daar moet je bij zijn. Geen moment valt er een stilte en we springen van het pasgeboren kleinkind naar stempelen, van kunst naar huishoudelijke zaken. Voor een buitenstaander vast geen touw aan vast te knopen, maar voor ons gewoon oergezellig.
Een verlate lunch in het Joods Historisch Museum, waar we ook nog een tentoonstelling meepikten. En toen werd het al donker. We hebben de wandeling niet helemaal uitgelopen. Dat laatste stuk doen we later nog wel eens.

Tot slot nog een wijntje en natuurlijk een hapje eten en daarna met de tram terug naar CS en elk weer naar onze eigen stad. Einde van een heel gezellige dag!

Bermtoerisme

  Vandaag was ik naar het Boekenfestijn in de Ahoyhallen. Een jaarlijks terugkerend gebeuren dat wij niet willen missen. Slenteren langs meterslange tafels met allerhande boeken over allerhande onderwerpen, even lange tafels met hobbyspullen en andere dingen, waarvan we niet wisten dat we het misschien ooit zouden kunnen gebruiken. Maar ik heb me ingehouden en kwam met niet al te veel thuis.

Wel met het boek “En we gaan nog niet naar huis – 100 jaar Nederlanders op vakantie”, waaruit deze foto is. Op je paasbest zittend in het gras, naast de auto, met koffie en koek. Bermtoerisme heette dat.

Wij hadden thuis geen auto, maar een oom en tante wel. En die vonden dat het summum van een dagje uit. Dus vroegen ze soms mij en mijn ouders mee. Moeder zei graag ja, die vond het heerlijk, maar mijn vader had er een gruwelijke hekel aan. Hoe ik er over dacht, weet ik niet meer. Maar nu zou ik er voor bedanken. Bah, de hele dag met je neus tussen de uitlaatgassen.