Tag Archives: film

Film

Posted on by

“Darkest hour” stond voor Leo en mij hoog op de lijst van films die we wilden zien. Vrijdag gingen we er naar toe en we zaten ruim twee uur met uiterste aandacht te kijken.
Ondanks alle tegenwerpingen, ondanks de hopeloze positie waarin het Engelse leger zich bevindt, ondanks alle argumenten om toch maar vooral vredesonderhandelingen te starten, gaat Winston Churchill door. Soms tegen beter weten in, op onorthodoxe wijze. De geschiedenis heeft ons geleerd dat hij uiteindelijk het gelijk aan zijn kant had.
Gary Oldman is Churchill, compleet met sigaar, bolhoed en vlinderdas. Aanrader!

 

West Side story

Posted on by

Eigenlijk nam ik Netflix voor “The Crown”, maar daarna stopte ik het abonnement niet. Weken, ja maandenlang keken we er niet naar, totdat er weer nieuwe afleveringen van “The Crown” waren. En toen zochten we nog eens goed en ontdekten een aantal films die we eigenlijk toch wel wilden zien. Alle twee hadden we “West Side story” hoog op het lijstje staan en dus bekeken we die gisteravond. Jeetje, al meer dan 55 jaar geleden zag ik die film en las ik het boek. Zo lang geleden en toch, nu is het nog steeds een steengoeie film, met een nog steeds actueel thema. Dus vooruit, kijk nog een keertje naar dit super-nummer:

Automaten

Posted on by

Toen ik laatst naar de film ging met een stel vriendinnen bleek dat bij Pathé het mogelijk is je plaatsen te reserveren. Hoe heerlijk ouderwets vonden we dat. Heel even hadden we een idee van zo’n ouderwetse bioscoop en dat verwachtten we nou net niet dar. Maar eenmaal boven bleek het toch helemaal van deze tijd te zijn. Ja, die plaatsen waren oké, maar wilde je koffie, dan moest je die zelf uit een automaat pakken, net als de andere drankjes. Nergens een mens te bekennen, overal keuzeknoppen en zelfbediening. Misschien is het ’s avonds anders, maar wij waren er midden op de dag. En dan mis ik toch een mevrouw of meneer die vraagt wat je wilt hebben. Nou ja, we wennen er nog wel aan. En zo negatief is het ook niet, want die automaten leveren toch een kleurig plaatje op. Ja ja, elk nadeel heb se voordeel, nietwaar?

Boek

Posted on by

Van Colm Toíbin las ik al Nora, waarover ik eerder schreef.
Ook Brooklyn is zo’n boek waar de tijd langzaam verglijdt. Er gebeurt wel iets, maar het is allemaal niet wereldschokkend. Toch las ik het met veel plezier. Omdat je langzaamaan ontdekt dat alle kleine dingen leiden tot een veel groter geheel. Dat mensen kunnen groeien qua karakter, ze niet meer willoos doen wat een ander bedenkt. Iedereen neemt zijn eigen, soms onvoorspelbare beslissingen. Zoals Eilis, die in het Ierland van na de oorlog nauwelijks kans op werk heeft, droomt van een kantoorbaan. Maar moet werken in een kruidenierswinkel, waar de bazin haar onheus behandelt. Dan besluit haar zus dat ze wel naar Amerika kan gaan, waar wel werk is. Ze gaat, maar of dat helemaal haar eigen wens is…? In de loop van de tijd gaat ze het leven daar echter waarderen, leert ze andere mensen kennen en ontdekt ze dat stereotypen niet altijd waar zijn. Als haar zus is gestorven, komt ze terug Ierland. Voorgoed, zoals haar moeder denkt?
Niet iedereen zal Toíbin’s schrijfstijl waarderen, maar ik vond het een heel prettig lezend boek.
PS: het boek is ook verfilmd. Bettie schreef erover. Misschien ook maar eens bekijken.

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Begin de week met muziek

Posted on by

Dit jaar begin ik de week vrolijk met muziek. Elke maandag, 52 weken lang, zal hier een clipje van You Tube staan. Zo stel ik in de loop van het jaar een speellijst samen van muziek die me, op welke manier dan ook, geraakt heeft.

Ook deze week een stukje film, dit keer uit “The man who knew too much”  van Alfred Hitchcock, waarin Doris Day speelt en zingt:

Rotterdam

Posted on by

Regelmatig worden er in de grote bibliotheek in Rotterdam lezingen gehouden. Vaak heel interessant, andere wat minder. Maar vorige week waren we bij een ongelofelijk leuke! Over Rotterdam, en nu eens niet over de architectuur, al had dat er zijdelings wel iets mee te maken. Maar deze lezing ging over mijn stad als decor voor films en reclames. En dan gaat er toch echt een nieuwe wereld voor je open. Want wat er allemaal niet komt kijken bij zo’n filmopname.
Je kunt natuurlijk niet zomaar beginnen. Je hebt toestemming nodig, moet rekening houden met de buurt en de mensen die er wonen en werken. En dan kom je vanzelf bij ShootRotterdam terecht. Daar regelen Saskia Kagchèl en haar collega alle formaliteiten.
Bij het maken van een film moet van alles afgezet, omgeleid, verborgen of pontificaal in beeld gebracht worden. Vaak binnen een paar dagen, want tijd is geld en geduld staat niet in het script van de makers.
Saskia bracht haar presentatie met verve en enthousiasme over het voetlicht. Uiteraard vergezeld van mooie voorbeelden, waarin Rotterdam uitgebreid of wat wazig in beeld kwam, waar bekende plekken ineens opdoken. Wij kijken niet zo veel reclame, maar nu letten we toch wel een beetje beter op. En ja, dan is mijn stad veel meer te zien dan ik had gedacht. En terecht natuurlijk, want een beetje groos ben ik er toch wel op!
Klik maar eens hier, of op deze link, dan kun je het zelf ook zien.

..en dan ook nog een eigen foto… 😉

Bewaren

Bewaren

Suffragette

Posted on by

De dagen tussen Kerst en Oud-en-Nieuw vind ik altijd een beetje onbestemd. Lichtelijk katterig van het eten en dennengeur en nog een feest te gaan. Al vieren wij het dit jaar weer gewoon met z’n tweetjes, in alle rust.
Maar het is bij uitstek de tijd om naar de film te gaan. Er draaien meestal wel een paar leuke, goeie, gezellige.
Gisteren gingen wij naar Suffragette, mede op aanraden van Bettie. Ik weet dat haar smaak en de mijne goed overeen komen, maar of mijn Leo de film ook zou kunnen waarderen? Nou en of, hij vond het ook een zeer boeiende film.
Als je hem nog niet gezien hebt, kijk dan vlug waar ie draait. Het is een aanrader!!

12-suffragette

Bron: trailer “Suffragette”

La famille Bélier

Posted on by
Afgelopen vrijdag gingen we naar deze film: La famille Bélier. Een Frans boerengezin met twee kinderen, een jongen en een meisje. Niks bijzonders, ware het niet dat zowel de ouders als de zoon doof zijn. Alleen de dochter kan horen en praten. En zij zorgt voor de communicatie met de buitenwereld. Thuis “spreekt” ze met haar ouders gebarentaal, op school is ze gewoon een leerlinge. Maar alles wordt anders als blijkt dat ze talent heeft en de kans krijgt een zangopleiding te gaan volgen. De strijd die Paula met zichzelf voert, haar trouw aan haar ouders, hun zorgen, angsten en onbegrip én de drang om een eigen leven te gaan opbouwen, het komt allemaal aan bod. Misschien een beetje erg uitvergroot, maar wel heel ontroerend. 

Maar gelukkig is er altijd muziek, in dit geval de muziek van Michel Sardou. Want als alles verloren lijkt, is er nog altijd Sardou.

Marina

Posted on by

Gisterenmiddag zaten we in de bioscoop en keken we naar de film “Marina” over de jeugd en het begin van de carrière van Rocco Granata.
Rocco is geboren in Calabrië, het zuidelijke deel van Italië. Zijn vader besluit om mijnwerker in België te worden en hoopt dat hij binnen een paar jaar genoeg verdiend heeft om als rijk man terug te keren. Het loopt anders en na een jaar komen moeder en de kinderen ook naar België, waar het leven heel anders en vooral niet gemakkelijk is. De zoon mag nooit in de mijn gaan werken, maar zijn droom om muziek te maken valt ook niet in goede aarde.
Het is een verhaal over dromen, verwachtingen, strijd om het bestaan. En natuurlijk ook over liefde. De liefde die leidt tot een liedje dat een wereldhit wordt. En daarmee het keerpunt in het leven van het Italiaanse gezin.