Gewone “slakken” post krijgen, daar gaat toch niks boven. De brievenbus horen klepperen en dan een aan jou gerichte envelop of kaart vinden. Altijd een verrassing, vind ik dat.
Ik stuur dan ook regelmatig kaarten en bij voorkeur in een envelop. En daarop moet natuurlijk een postzegel.
Er gaat niks boven een mooie zegel, maar toen winkelen en boodschappen doen een beetje lastig was in Q-tijd, ben ik overgegaan op de “code-zegel”. Die bestel je via een app bij Post.nl en betaal je digitaal. Ja, ik weet het, niks gezelligs of romantisch. Maar zakelijk en heel praktisch.
Om er dan toch een beetje gezellig tintje aan te geven, gebruik ik een klein stempeltje waarin de code precies past. Toch nog een beetje frivool 😉
Maar straks toch weer op zoek naar gewone postzegels en dan een beetje leuke. Niet die grijze met de koning, maar iets met bloemen of dieren. En kleurig.
Bij dit huis hoeft de postbode niet te zoeken naar het nummer. Het staat er met koeiencijfers op. En ook wie er wonen blijft niet onbekend. Daarom heb ik het adres (dat er ook bij stond) maar weggelaten. Stel je voor dat er heel veel mensen grappig willen wezen en een kaartje sturen….?
Wie wat bewaard, heeft wat. En hoewel ik soms denk “waarom bewaar ik dat nou?” kan ik sommige dingen niet weggooien. Omdat het nog wel eens te pas kan komen.
Want neefje wordt twee jaar en dan ben je groot genoeg voor een leuk voorleesboek. Dat dan weer prima paste in die doos. Etiketten er af gehaald, leuk plaatje erop, adressticker en afzender. Flink wat stevig plakband er om, want het moet tegen een stootje kunnen. En tada… zuinigheid met vlijt maakt dat het zo op de post kon.
Eerst zag ik alleen maar de bedelbrief op de deurmat liggen. Maar toen ik de huisdeur dicht deed, viel mijn oog opeens op dit.
