 |
Laten we de week beginnen met een spreuk. Grappige gezegden om te (glim)lachen of wijze woorden om te overdenken. Elke maandag vind je er hier een. Ook deze week dus weer:
Iedereen wil terug naar de natuur, maar niemand wil te voet. |
Tag Archives: auto
Spreuk van de week
Laten we de week beginnen met een spreuk. Grappige gezegden om te (glim)lachen of wijze woorden om te overdenken. Elke maandag vind je er hier een. Ook deze week dus weer:
Daarom hebben auto’s een bumper en potloden een gummetje; mensen maken nu eenmaal fouten.
Anoniem
Rijbewijs
 |
Mijn vader vond het helemaal niet nodig dat ik mijn rijbewijs zou gaan halen. “Je zult toch nooit een auto kunnen betalen”, was zijn mening. Maar een rijbewijs is ook gewoon handig, dus besloot ik om rijlessen te nemen. Je weet immers maar nooit.
Een held in het verkeer was ik zeker niet. Na heel veel lessen deed ik examen en daar moest ik straatje keren. Totaal in paniek bleef ik aan het stuur draaien en alleen door een ingreep van de examinator werd voorkomen dat ik mezelf rond een lantaarnpaal vouwde. Dus gezakt, helaas. |
Auto
Vandaag hoorde ik op de radio verhalen over “je eerste auto”. Dat was voor mij eigenlijk onze Kever. Die was weliswaar van Leo, maar werd voor mij ook al snel heel vertrouwd en eigen. Want we kenden elkaar nog maar drie maanden, toen we besloten om met de auto naar Griekenland te gaan.
| Vier weken samen op sjouw. Wat een heerlijkheid. De achterbank eruit, zodat we plenty ruimte hadden voor onze bagage. Voorin onder het dashboard een net, dat al gauw vol lag met shag en vloei van Leo, het boekje met de route, snoep, etenswaren. |  |
En niet te vergeten, onze draagbare cassette-recorder. Destijds (in 1972) een wonder van technisch vernuft. We hadden bandjes met leuke nummers gemaakt, maar gebruikten de recorder ook om de geluiden van onze reis vast te leggen.
Ons Kevertje had nog bijna niets van de luxe die we nu zo vanzelfsprekend (en bijna onmisbaar) vinden. Geen airco, geen stuurbekrachtiging of parkeersensoren. Maar wat was het een leuk wagentje!
Helaas hebben we geen goeie foto’s meer, maar dan helpt internet!
Het Kevertje had nog bijna niets van de luxe die we nu zo vanzelfsprekend (en bijna onmisbaar) vinden. Geen airco, geen stuur-bekrachtiging of parkeer-sensoren. Maar wat was het een leuk wagentje!
Helaas hebben we geen goeie foto’s meer, maar dan helpt internet!
Bye, bye, lief karretje
onze auto's
Gisteren heb ik, na precies 10 jaar trouwe dienst, mijn autootje naar de garage gebracht. Hij gaat een nieuw baasje zoeken. Gelukkig ging hij niet alleen, want zijn grote broer moest, na 13 jaar, ook ander emplooi vinden. We hebben ze samen ingeruild voor een nieuwe. Dit keer een glimmende rode.
Nee, geen Ferrari, dat past niet meer bij onze leeftijd, maar vooral niet bij ons budget natuurlijk!
Gek, hoe je zo kunt hechten aan een stalen doosje met wielen. Maar hij heeft me dan ook alle jaren zonder tegensputteren overal gebracht. De eerste tijd veilig van huis naar werk en weer terug. Daarna naar cursussen, musea, vrienden en vriendinnen. Hij heeft me nog nooit in de steek gelaten en vroeg alleen maar zo nu en dan wat benzine en één of twee keer per jaar een verwenbeurt in de garage.
Nu hoop ik maar dat de volgende eigenaar er ook nog veel plezier van zal hebben.
Bye bye, lief karretje.