Stenen

Al meteen als we in Monnickendam uit de bus stapten, zag ik een leuke gevelsteen. En als wandelend door het stadje zag ik er meerdere. Sommige lijken van recente datum te zijn, maar er zijn ook echt oude exemplaren.

Wat me ook opviel waren de bankjes naast de deur, haaks op de muur. Makkelijk om even buiten te zitten of om je schoenen aan- of uit te trekken. Of een buurpraatje te maken…!

Het stadje ademt nog een wat nostalgische sfeer, zeker als je in het oude centrum loopt. Kom je wat meer bij de haven, dan vallen de vele (zeil)boten op. Toeristen weten Monnickendam ook te vinden. Terrasjes te over en ook gerookte paling is er nog te koop.

Een mooie bestemming voor een dagje weg.

Terug in de tijd

In Monnickendam kwamen we vooral voor de tentoonstelling “Winkels van Toen” in het museum De Speeltoren. Waarom gingen we daar nou toch speciaal naar toe?

Leo kwam als jongetje vaak in Monnickendam. Daar woonde een tante en oom, waar hij graag logeerde. Hij vertelt er vaak over. Gezellig met zijn twee nichtjes spelen, slapen in een hangmat op zolder, buiten spelen, vissen, beetje kattenkwaad uithalen. Gewoon gezellige jeugdherinneringen.

En ook mijn schoonmoeder kwam graag in Monnickendam. Zij kletste dan bij met haar zus en ze maakten vaak een ommetje om boodschappen te halen. En regelmatig hoorde ik dan de naam van Tessel, de melkman. Hij had een winkel even verderop in de straat waar tante woonde. En daar las ik dan weer over bij Sjanne. En zo was de cirkel rond.

De tentoonstelling is niet groot, maar gaf een goed beeld van een tijd waarin overal nog kleine winkels waren. Geen grote supers, maar meerdere melkwinkels, bakkers, groentenzaken, snoepzaakjes. Maar ook meubelwinkels en galanteriezaken. Er waren foto’s van de winkels, filmpjes met herinneringen, wat spullen die de tand des tijd hadden overleefd. Diverse mensen hadden hun herinneringen op schrift gesteld.

We hebben heel wat tijd daar op die tentoonstelling doorgebracht, lezend en voor Leo herinneringen ophalend. Het was de reis helemaal waard.

Maandag met muziek

Elke maandag zal de week beginnen met muziek. Oude songs, nieuwe wijsjes, van vroeger of net uitgebracht. Met veel aandacht voor allerlei talen, maar ook regelmatig een Nederlands nummer. Van heel vroeger, uit de tijd van de charleston of vroege jazz tot de hitparade van nu.

Een Hollands en vrolijk begin van de week, Andre Rieu en zijn orkest met De Klompendans. Op klompen of op huissloffen, dansen kan altijd.

Als de clip niet start, dit is de link

Gedicht

Jacques Klöters las dit gedicht een tijd geleden voor. Ik vind het mooi. Ook voor mij hoeft niet alles opwindend, flitsend te zijn. Gewoon is ook al genoeg.

Een stille dag

Ik vind een stille dag niet afgezaagd
en leid het liefst een alledaags bestaan.

Waarom spreekt mij die vredigheid zo aan,
is iets wat ik me vaak heb afgevraagd.

Echt waar: ik vind de ochtend al geslaagd,
als ik een briesje door een boom zie gaan.

Bij elk bewegend blaadje blijf ik staan
en door geritsel word ik uitgedaagd.

Het zijn de vonkjes die het leven kleuren,
het zijn details die haast onopgemerkt
de basis vormen van een groot geheel.

Van kleinigheden die terloops gebeuren,
is de magie nog lang niet uitgewerkt:
voor wie niet veel verwacht is alles veel.

Onno-Sven Tromp (1967)

Wist je…?

Ik hou van zingen, maar toch doe ik dat niet altijd. Wat ik vaak wel doe, soms volkomen onbewust, is een beetje neuriën. Een bekend liedje, een melodie die me zomaar te binnen schiet of een liedje dat ik die dag hoorde en in mijn hoofd blijft hangen.

Bron: Google afbeeldingen

Voor een ander is het misschien een beetje vervelend, zo’n brommend achtergrond geluid. Maar wist je dat je op die manier je hoofd helemaal leeg kunt maken? Want als je neuriet of zo maar een beetje humt in jezelf, dan is er geen plaats voor andere gedachten.

Toen ik het las, wilde ik het niet geloven. Maar ja, toch is het waar. Al hummend kun je niet aan iets anders denken.

Dus als je piekert, begin met het neuriën van een simpele melodie. Dan verdwijnen de piekergedachten als sneeuw voor de zon.

Fascinerend

Afgelopen woensdag waren we in Monnickendam, waar we Museum De Speeltoren bezochten. We kwamen voor een tentoonstelling, waar ik later over zal vertellen.

Maar we bekeken ook de rest van het museum en kwamen op de hoogste verdieping, waar uitleg over het carillon werd getoond.

Het carillon van Monnickendam is het oudste carillon ter wereld en een beetje vals. Niet dat het stoort. Tenslotte werden de klokken al in de 16e eeuw gemaakt. De techniek van het gieten en later stemmen was nog niet zo geavanceerd.

Ik hou van carillons. De klanken die over de stad worden uitgestrooid bepalen vaak de sfeer. En zo’n klokkenspel is fascinerend om te zien, zeker als er op gespeeld wordt.

Mijn foto geeft een beeld van wat zich in het uurwerk allemaal zit en dat is slechts een deel. En het filmpje laat het carillon mooi horen. Dat vond ik op YouTube.

Als de clip niet start, dit is de link

Verpakking

Wanneer ik iets voor iemand meeneem, verpak ik het meestal een beetje aardig. Het hoeft niet met veel opsmuk te zijn, maar een gezellig papiertje doet al wonderen.

Een tijdje geleden kocht ik iets bij de winkel van het arboretum. Het was maar een kleinigheidje, maar ik kreeg het plompverloren mee. Geen zakje, geen papiertje, niks. Gelukkig heb ik altijd wel een tasje bij me en thuis was een papiertje snel gevonden.

Een paar dagen later kocht ik in een geheel andere winkel ook iets kleins. Het hoefde niet eens in een tasje, want het paste zo ook in mijn handtas. Maar de verkoopster vroeg “Is het een cadeautje?” “Nou ja, eigenlijk wel” zei ik. En daarop deed het in een klein groen zakje, plakte er een leuke sticker op en gaf het me.

Het is maar een kleine moeite en leuk papier zal toch de kop niet kosten. Het geeft zo’n presentje meteen een ander cachet.

Lekker

Het is nu de tijd van de courgetttes. En wie een moestuin heeft en niet weet wat er met die courgettes aan moet, hier is een alternatief. Nee, niet zelf bedacht, maar gevonden op internet bij Miljuschka.

Geen zoete cake, maar een hartig exemplaar. Weer eens wat anders en lekker bij een salade, soep of in blokjes gesneden als borrelhapje.

Ingrediënten 

Bron: Google foto’s / Miljuschka
  • 225 gr bloem⁠
  • 200 gr courgette geraspt⁠, goed uitgeknepen
  • 2 eieren losgeklopt⁠
  • 100 ml volle melk⁠
  • 100 gram geraspte oude kaas + beetje extra voor erover
  • 2 tl bakpoeder⁠
  • 1 beetje zeezout⁠
  • 1 el vers gehakte oregano⁠
  • Extra kaas voor de topping⁠

Instructies 

  • Verwarm de oven voor op 180 ˚C. Vet een cakeblik van 25 cm in en bekleed dit met bakpapier.
  • Doe bloem in een kom. Voeg de eieren toe en klop dit heel even door. Doe nu alle andere ingredienten in de kom. Klop goed door tot het een dik geheel is geworden.
  • Doe het over in het bakblik en druk het met een lepel goed aan in de hoekjes.
  • Bestrooi nog wat extra kaas over de bovenkant en schuif in de oven.⁠
  • Bak de cake voor 50-55 minuten in de oven of tot een houten prikker er schoon uitkomt.⁠

Woning(nood)

Op internet vond ik een advertentie voor een flat. Een zelfde soort flat waarin wij van 1974 tot en met 1979 hebben gewoond. Waar we twee kinderen kregen. Destijds werd die flat nieuw opgeleverd. Nu is de woning dus 50 jaar oud.

De foto’s laten zien dat er niets is verbouwd, maar … alles werd wel keurig onderhouden. De prijs voor dit dit lichte 4-kamerappartement beloopt zo’n 270.000.00 euro. In deze tijd een tamelijk redelijke prijs.

En dan schrik ik van de reacties. Zoveel geld voor dat krot? Nou, je mag nog wel een tonnetje meebrengen om het aan de eisen van deze tijd aan te passen, waren enkele reacties.

Ik denk terug aan toen. We waren dolgelukkig met ons huis. Ruime keuken, douche, aparte wc. Ruime kamers, groot balkon. Wat mankeert er aan die flat?

Ja, de tegels in de douche ogen wat gedateerd. En alleen een fornuis en afzuigkap maakt dat er een maaltijd gekookt kan worden. Maar met een paar Handige Henkies en wat kastjes van IKEA is die keuken zo omgetoverd tot kookpaleis. Nog een fris behangetje, een likje verf hier en daar en dan wordt het in een paar weken een prima woning. Dat hoeft toch geen tienduizenden euro’s te kosten?

Maandag met muziek

Elke maandag zal de week beginnen met muziek. Oude songs, nieuwe wijsjes, van vroeger of net uitgebracht. Met veel aandacht voor allerlei talen, maar ook regelmatig een Nederlands nummer. Van heel vroeger, uit de tijd van de charleston of vroege jazz tot de hitparade van nu.

Tijd om een beetje te bewegen, de week dansend te beginnen. Doe dus even mee met deze dansgroep en beweeg soepel de heupen op Havana van Camilla Cabelo.

Als de clip niet start, dit is de link