Net als voorgaande jaren begin ik de week met muziek. Met melodieën die vrolijk maken, je ontroeren, waarom je soms om moet lachen of die je zo raken, dat je even stil moet gaan zitten. Modern, een beetje klassiek, uit de jaren van mijn jeugd, songs van nu of strepige opnames uit de oude doos. Kortom, van alles wat en hopelijk voor elk wat wils.
Ook al weer een wat ouder nummer. Maar nog steeds fijn om te beluisteren. Een song van Janis Ian: Fly too high
Plastic broodclips zijn er in soorten en maten en natuurlijk worden ze niet alleen gebruikt om de broodzak af te sluiten. In mijn keukenla liggen er altijd wel een paar en ze worden regelmatig hergebruikt.
Tegenwoordig zijn ze niet meer van plastic, maar van karton. Zelfde ontwerp, maar veel minder stevig. Die gooi je na de eerste keer weg.
Maar dat er zoveel soorten en maten waren, dat had ik niet gedacht. Gelukkig is er altijd wel iemand die zulke kleinigheden op waarde weet te schatten en ze dus bewaart voor de toekomst. Er is zelfs een naam voor “occlupanids”.
Vele decennia later kunnen onze nazaten zien hoe handig, universeel inzetbaar en leuk ze waren.
Zomaar een foto, die me opviel. Gevonden op Instagram en gemaakt door Abdul Gapur Dayak.
Nieuwsgierige beestjes, die koekeloeren door de gaten die zelf gemaakt hebben…?
Het lijken net mensjes, toch?
Het dagelijks nieuws wordt ons met regelmaat doorgegeven. Van alles wat. De meningen van mensen, de oordelen van anderen, hoe het wel zou moeten en hoe niet. Wat er allemaal g3ebeurt op de weg, de files, de auto’s. Eigenlijk veel te veel om dagelijks te consumeren.
Maar soms ontdek je ineens iets waar je even bij stil wil blijven staan. Zo zagen we op FB of Insta een verkeersongeval. Een elektrische auto was gebotst. Gebeurt vaker, maar dit keer was er geen tegenligger geweest. De bestuurder was tegen een object gebotst: tegen een Rimpelbuisobstakelbeveiliger.
Ik dacht dat Leo het woord ter plekke verzonnen had, maar nee, het is een officieel bestaand woord. Weliswaar in het dagelijks gebruik afgekort tot RIMOB. Duitsers, in het algemeen nogal op lange woorden gesteld, noemen het Aufpralldämpfer, botsbeveiliging dus.
Maar wat is een Rimpelbuisobstakelbeveiliger. We hebben er allemaal wel eens een gezien, kijk maar.
Elke maandag zal de week beginnen met muziek. Oude songs, nieuwe wijsjes, van vroeger of net uitgebracht. Met veel aandacht voor allerlei talen, maar ook regelmatig een Nederlands nummer. Van heel vroeger, uit de tijd van de charleston of vroege jazz tot de hitparade van nu.
Deze week beginnen we met een pittig nummer, welbekend en nu uitgevoerd door verschillende Hollywood sterren: Wake me up before you go go
Veel mensen hebben tegenwoordig een slimme deurbel. Zo’n bel die registreert wie er voor de deur staat en daar een filmpje van kan maken. Ik geloof dat het ons leven niet veel veiliger zal maken, noch dat het leven rustiger wordt. Leven in een super beveiligd huis zou me benauwen.
Dat openbare plekken beveiligd worden met camera’s vind ik weer wel een goed idee. Je kunt tenslotte niet bij elk object 24 op 24 uur een diender plaatsen. Dan hebben die camera’s wel degelijk nut.
Maar toch…..! In Prinsenbeek werd in de nacht van zaterdag op zondag een bijna compleet glazen afdak boven de fietsenstalling naar de gallemiezen geholpen. Puur vandalisme. Schade loopt in de tienduizenden euro’s.
Ik vraag me dan af: Heeft niemand dat gezien, gehoord, melding van gemaakt? Geeft de beveiligingscamera dan geen seintje aan de politie? Of is er geen cameratoezicht en waarom niet?
Of sussen we onszelf in slaap met het idee van veiligheid. En zijn we intussen nog net zo ver als vroeger. Toen stelde men ook pas ’s morgens vast wat ’s nachts gebeurd was.
Afgelopen maandag begon ik de week met muziek, maar nou niet meteen met een vrolijk nummer. Het lied beschreef het bombardement op Rotterdam op 14 mei 1940. Dat bombardement sloeg het hart uit mijn stad.
Maar in Rotterdam blijft men niet bij de pakken neer zitten. We stropen de mouwen op en gaan aan de slag. En anno 2025 is Rotterdam levendiger dan ooit. Grootser, hogere gebouwen en het heeft inmiddels een plek gevonden tussen de hotspots van de wereld.
Daarom vandaag nog een muziekje, ook over Rotterdam. Een beetje gedateerd, met die strippenkaart. Maar het swingt en maakt je vrolijk. Joke Bruijs en Gerard Cox in “Neem de metro mama”. En dat ga ik vandaag ook doen. Fijne dag!
Elke maandag zal de week beginnen met muziek. Oude songs, nieuwe wijsjes, van vroeger of net uitgebracht. Met veel aandacht voor allerlei talen, maar ook regelmatig een Nederlands nummer. Van heel vroeger, uit de tijd van de charleston of vroege jazz tot de hitparade van nu.
Overmorgen is het 85 jaar geleden dat Rotterdam gebombardeerd werd. Tot op de dag van vandaag zijn daar de sporen van in mijn stad terug te vinden.
Vandaag geen vrolijk wijsje, maar een voordracht door Guus Hermus over deze afgrijselijke dag in de geschiedenis van Rotterdam.
Ook het tweede deel van de trilogie las ik in een adem uit.
Kalle van Bert Wagendorp volgt de vrienden Kalle en Abel, die nu in New York wonen en werken.
De Amerikaanse Burgeroorlog staat op het punt te ontbranden. Lincoln wordt tot president verkozen en Abel en Kalle hebben het druk om alle nieuws de wereld in te brengen.
Dan krijgt Abel de opdracht om de oorlog van nabij te gaan verslaan. Ook Kalle gaat mee, want beelden zeggen meer nog dan woorden.
Wat in het begin een groot avontuur lijkt, verandert al snel in de hel. Oorlog is iets afschrikwekkends, al wordt het als avontuur gebracht. Jonge jongens, in de bloei van hun leven, worden opgeofferd aan de ideeën van de politici. Generaals, aan tafel vriendelijke gesprekspartners, drijven hun soldaten rücksichtslos de dood in. Er vallen vele doden en degenen die het overleven, missen vaak een of meer ledematen. Sommigen raken nooit meer over hun trauma heen en leven geestelijk en lichamelijk beschadigd verder.
Als Kalle gewond raakt, gaan Abel en hij terug naar New York. Lincoln wordt herkozen en de Burgeroorlog loopt op zijn eind. Dan hoort Abel van nog een oorlog, die geheel buiten het nieuws is gebleven. En hij gaat op onderzoek uit. Deels omdat ook die strijd onder de ogen van de Amerikanen moet worden gebracht, deels om te onderzoeken wat er met zijn familie is gebeurd.
Ook dit boek barst weer van de voetnoten, feiten en historische personen. Ik hou er van, zoek regelmatig op internet naar meer informatie. Maar ook zonder zoeken is het boek goed te lezen. Ik was er in ieder geval in één dag doorheen.
Elke maandag zal de week beginnen met muziek. Oude songs, nieuwe wijsjes, van vroeger of net uitgebracht. Met veel aandacht voor allerlei talen, maar ook regelmatig een Nederlands nummer. Van heel vroeger, uit de tijd van de charleston of vroege jazz tot de hitparade van nu.
Deze week een beetje klassiek. Niet erg veel opera, maar wel Serge Reggiani met Le barbier de Belleville, een soort persiflage op de Barbier de Sevilla.
