Kappertjes

kappertjes Vorig jaar in Italië zagen we in een kustplaatsje mensen languit liggen om iets van de rotskust beneden hen te pakken. Nieuwsgierig als ik ben, vroeg ik in mijn beste steenkolen-Italiaans wat ze daar nou aan het doen waren. Met veel handen-en voetenwerk kwamen we erachter dat ze de bloemknoppen van een prachtige plant zochten, om er thuis kappertjes van te maken.

Tja, Italianen doen dat dus zelf. Die lopen niet naar de supermarkt en grissen een potje uit het schap. Die liggen op hun buik om de mooiste knoppen te vinden, gaan dan naar huis en leggen hun eigen kappertjes in.
Natuurlijk zou ik zo’n mooie plant ook in de tuin willen hebben. Maar zouden ze hier overleven? Het zijn echte zonaanbidders en kunnen heel goed tegen droogte. We ontdekten ze in Italië op rotsige plekken, in de volle zon. En er is veel na te maken, maar die zon hè…….

Frans Lanting

Van diverse kanten had ik al gehoord over de tentoonstelling van Frans Lanting in het Nederlands Fotomuseum in Rotterdam. En al die lof was meer dan terecht. Zelden zag ik zulke mooie foto’s. Niet alleen dieren, maar ook landschappen, heel soms mensen. Adembenemend mooi.
Een heel bijzondere tentoonstelling die ik van harte aanraad.
Nog tot 4 september 2016 te zien in het Nederlands Fotomuseum, Wilhelminakade 332 in Rotterdam .
 Tent-FransLanting-08

 

Verzamelen

Waar laat je al je spullen als er geen zakken in je kleding zitten? Dat is niet mijn probleem, maar was de vraag in Japan, toen er nog heel veel kimono’s gedragen werden. Vrouwen stopten hun kleine spulletjes in de mouwen. Daar was ruimte genoeg voor. Maar mannen hadden meer en vaak grotere dingen bij zich. Die hingen hun spullen aan een koord dat door hun riem werd gehaald. En dat werd dan weer gesloten met een verschuifbare knoop, een netsuke. En omdat in Japan van bijna alles kunstwerkjes worden gemaakt, gebruikten ze dus men niet zomaar een blokje hout met een paar gaten. Nee, het waren vaak kleine maar prachtig gesneden ivoren of (hard)houten beeldjes. Niet veel groter dan een lucifersdoosje, vaak veel kleiner, maar zo gedetailleerd.
Ik heb al vaak zo’n mooie netsuke gezien op een antiekmarkt, maar nooit gekocht. Omdat ze meestal ver boven mijn budget zijn.
Maar nu heb ik dan toch een kleine en mooie verzameling. Okay, niet in het echt, maar via Pinterest. En ik laat jullie even meegenieten 😉 (Dubbelklik op een foto om te vergroten)

Muurschilderingen

witte-aap Volgens Marthy verdwijnen in Frankrijk steeds meer reclame-muurschilderingen uit het straatbeeld. Dat is jammer, want het staat vaak erg leuk en sommige schilderingen zijn werkelijk prachtig.
Maar in Rotterdam zie ze nu steeds vaker. Toevallig waren we afgelopen week in de Witte de Withstraat. Vroeger een wat louche straat met weinig vertier. Nu een prima plek om gezien te worden, met ontelbare terrasjes waar veelvuldig gebruik van gemaakt wordt. En dan kom je ineens deze aap tegen. Niet verwonderlijk, want hier zit ook het café De Witte Aap, dat door Lonely Planet werd uitgeroepen tot het leukste café ter wereld. Dus daar mag je ook wel een beetje mee te koop lopen… ehh…. staan.

 

 

Wandelen

Elke dag wandelen is leuk, maar ik vind het wel lastig om telkens weer een gezellige en interessante route te lopen. Gelukkig ontmoette ik op één van mijn wandelingen een groep, waar ik me bij aan kon sluiten. Dus wandel ik nu bijna elke donderdag eerst naar de andere kant van onze wijk en van daaruit telkens naar een andere bestemming. Een wandeling duurt meestal van 11 tot half 1, maar soms loopt het wat uit. De wandelingen worden geleid door Koos Leidelmeijer van NCenB (Natuur, Cultuur en Bewegen)
De eerste donderdag van de maand wordt er een langere wandeling gemaakt, vaak naar een ander deel van de stad. Afgelopen donderdag gingen we naar de wijk De Esch, waar vroeger het waterleidingbedrijf van Rotterdam was. De oude gebouwen zijn bewaard gebleven, maar er staan ook nieuwe flats. En tussen deze wijk en de Maas ligt een leuk en wild natuurgebied. Ik kende het van horen zeggen, maar was er nog nooit geweest. Geheel ten onrechte, want het is er erg mooi, een beetje ruig en wild. En dat moet je toch wel waarderen in zo’n stedelijke omgeving.

 

Trap

chocoladetrap Rotterdam heeft na de steigertrap bij het Groot Handels Gebouw nu een pianotrap in het Centraal Station. Nee, ik liep er nog niet op, muziek maken is niet mijn talent. Dat is een loopje voor betere muzikanten. Maar binnenkort ga ik natuurlijk wel kijken en misschien wel een filmpje schieten.

In Keulen, in het Hauptbahnhof, hebben ze ook een speciale trap. Een trap van tabletten chocola. Ach, het is natuurlijk niet echt om op te eten, maar het ziet er wel leuk uit! Goed bedacht van die reclame-afdeling.

Kleuren

Wat ben ik blij dat de wereld niet beperkt is tot zwart/wit, maar dat er zo veel kleuren bestaan. Maar niet alle kleuren zijn even mooi. De nu zo populaire neon-kleuren genieten niet mijn voorkeur. Ik hou van natuurlijke kleuren en kwam dan ook op de tentoonstelling van Claudy Jongstra in het Fries museum ogen tekort. Alle materialen die zij gebruikt, zijn van natuurlijke oorsprong. En hoeveel nuances je dan kunt maken, van bleek blauw tot vlammend rood en alles wat daartussen ligt. Ik vond vooral de kast met al die potten met daarin geheimzinnige brouwsels  zeer fascinerend.
Dus mocht je naar Leeuwarden gaan, vergeet dan niet een bezoek te brengen aan het Fries museum. De tentoonstelling van Claudy Jongstra loopt nog tot en met 8 januari 2017.

Fantasie

Ik vond ze enig, die gebreide mutsen op de tentoonstelling in het Fries Museum. Of ik er zelf mee zou willen lopen, is de vraag. Eigenlijk weet ik niet of er zelfs wel iemand de straat mee op zou willen. Al zie je tegenwoordig de meest vreemde dingen voorbij komen. De eerst is bij mij favoriet, maar de anderen zijn beslist niet te versmaden 😉 😉

Vloerkleed

 

  Friesmuseum-02 Het nieuwe Fries museum in Leeuwarden is nieuw, mooi, licht en ruim. En vorige week, op weg naar een andere tentoonstelling, kwamen we op de bovenste verdieping langs de vergaderruimte.

Mijn oog viel onmiddellijk op het vloerkleed en ik vond het maar een beetje raar. Ik kon er eigenlijk  geen patroon in ontdekken, het leken zomaar wat onsamenhangende vlekken. Vreemde kleuren, malle vlakken…

Gelukkig zag ik wel de uitleg op het raam, zodat ik beter begreep waarom dit kleed er uitzag zoals het er uitzag. Het is een enorm uitvergrote foto van Gerco de Ruijter. En toen werd het ineens een heel stuk duidelijker. Wat schrijf ik…. ik ontdekte ineens van alles op dat kleed. Ondanks dat ik er door een ruit naar moest kijken, want die vergaderruimte was natuurlijk niet zomaar toegankelijk. En toen werd die vloer ineens een land om te ontdekken 😉  Friesmuseum-01

 

Breien

Andere bloggers gingen me al voor naar Leeuwarden, naar de tentoonstelling “Breien” in het Fries museum, die nog tot 28 augustus te zien is. Wij gingen afgelopen week, gokkend op een beetje goed weer. En al regende het pijpenstelen toen we in Leeuwarden aankwamen, allengs werd het beter.
Leo had zich niet veel voorgesteld van zoiets als breien, maar hij heeft zich prima geamuseerd. Het is natuurlijk niet alleen maar insteken, omslaan en afhalen. Want wat kan er allemaal gemaakt worden met een simpele draad en wat naalden. Of een machine…

 breien Want dat realiseren we ons niet altijd. Er ligt her en der heel wat breiwerk in onze wereld. De ondergrond van kunstgras is gebreid, sommige geneeskundige hulpmiddelen zijn gebreid, brandslangen hebben een gebreid omhulsel en er zal vast nog veel meer zijn… Maar wat zagen we ook prachtige dingen, door geduldige vrouwen gemaakt. Handschoenen, mutsen, tasjes met kralen.
Maar mij trof het meest deze set. Die ik om het lijf van een Spaanse schone gedacht had, maar die toch echt ondergoed bleek te zijn. Zoveel werk om dat te maken en dan verborgen onder nog meer andere rokken. Het patroon om het na te maken heb ik meegenomen, nu nog even opzetten en aan de slag 😉