Category Archives: reizen

Wandelen

Posted on by

Aan de kust logeren en dan geen strandwandeling maken, dat kan natuurlijk niet. Dus trotseerden Leo en ik de hevige wind, maar genoten we van de zon. Want al had ik al vaker gehoord dat het “in Cadzand altijd mooi weer is”, zo’n opmerking nam ik m et een korreltje zout. Maar kijk: de zon scheen echt!

We parkeerden de auto op een nu nog vrijwel leeg parkeerterrein en liepen de dijk bij Nieuwvliet op. Het licht was prachtig en de wind maakte mooie patroontjes in het zand. En de frisse zeelucht maakte ons helemaal helder en fris.

Onze capuchons op en dicht geknoopt, das om en met de jas toe geritst kon ons niet veel gebeuren. 😉 Tenslotte zijn we niet van suiker.

We kozen voor de wind in de rug, want zand in ons gezicht, nee liever niet. Maar even lekker uitwaaien ja, dat wel!

Over de grens

Posted on by

Sluis ligt in het uiterste zuidwest puntje van Nederland en je hoeft dan ook niet ver te rijden om in België te komen. Het was koud en dus kropen we na een wandeling in Sluis gauw de auto in om wat verder te kijken. Leo had gelezen dat Lissewege een leuk dorpje is. Het is nog allemaal authentiek en de huisjes zijn hel wit geschilderd. In het dorp staat een grote kerk, met mooie ramen en een prachtig gerestaureerd orgel.

De klok van de toren heeft een nieuwe wijzerplaat, maar de oude plaat wegdoen was niet aan de orde. Die staat nog in de kerk naast het orgel.

De omgeving van Lissewege heeft helaas niet de authentieke sfeer behouden. Grote viaducten doorsnijden het landschap en een constante stroom van goederenverkeer dendert er overheen. Ja ja, de nieuwe tijd…. net wat u zegt…!

Slapen in een boek?

Posted on by

Zo nu en dan gaan Leo en ik een paar dagen op stap. En dit keer wilde ik zo graag naar Zeeuws Vlaanderen. Naar een hotel dat “De dikke Van Dale” heet. Die dikke Van Dale gebruikte ik regelmatig bij het scrabble spelen en het leek me leuk om nou es “tussen de bladzijden van dat boek” te slapen.

En hoe was het? Het hotel was gezellig, zeer geriefelijk en gevestigd in een oud klooster. We hadden een grote kamer, maar van dat grote dikke boek merkten we niet veel 😉 Het is natuurlijk ook heel moeilijk te realiseren om te slapen in een boek. Maar Sluis is de geboorte-plaats van Johan Hendrik van Dale, de onderwijzer die ons een uitgebreid woordenboek van onze Nederlandse taal schonk. En dat is dan natuurlijk het draadje naar de hotelnaam 😉

In Sluis staat natuurlijk een borstbeeld van Meneer van Dale. Hij wacht nog altijd op antwoord, zo te zien.

Hij stierf reeds op 44-jarige leeftijd, maakte de grote opgang van “zijn” boek dus niet mee. Maar bijna anderhalve eeuw later pakken we nog regelmatig het boek om een op te zoeken hoe en wat iets betekent.

Hergebruik

Posted on by

Ik schreef er al eens eerder over (klik), maar bij ons laatste bezoek aan het Trompenburg Arboretum was men er weer druk doende mee.

Zo’n tuin vraagt natuurlijk heel veel onderhoud en zo nu en dan moeten de paden en randen weer netjes gemaakt worden. Ik weet niet of het er naast gelegen restaurant nog steeds de wijnflessen ter beschikking stelt. Maar inmiddels zijn het niet meer alleen de flessen die voor de randen gebruikt worden, maar worden klinkers en flessen om en om langs het pad gezet. Dat geeft een keurige rand en is nog steeds het toppunt van hergebruik.

Zelfs de Glühwein-flessen van de afgelopen kerst krijgen een nieuwe bestemming. De etiketten verouderen vanzelf in de grond. En in oude flessen is soms te zien dat planten zich vergisten en er geen groei meer mogelijk was.

Taxi

Posted on by

Natuurlijk kun je in Rotterdam een taxi bestellen. Zo’n gewone, op wielen. Daar is geen bijzonder stukje over te schrijven. Behalve dat het duur is en de chauffeur misschien niet een van de vrolijkste.

Maar je kunt ook een echte Rotterdamse taxi nemen, een watertaxi. En dat is echt andere koek. Je kunt op 50 plaatsen op- en afstappen.

Het is een belevenis, want de kleine bootjes varen met een noodgang over de Nieuwe Maas. Er zijn bootjes voor acht personen en wat grotere voor twaalf mensen.

Het is echt een bijzondere manier van vervoer. Dus heb je zeebenen, ben je niet zo snel bang te maken en hou je van een beetje avontuur, dan is het beslist de moeite waard. En het is natuurlijk echt Rotterdams!

Glans en glitter

Posted on by

Afgelopen week ging ik met schoondochter naar De Hermitage om de tentoonstelling van de Russische juwelen te bekijken.

Ongelofelijk wat hadden die Russische tsaren en hun familieleden een goud en juwelen. Meteen al bij binnenkomst kun je vergapen aan glans en glitter, al viel me op dat het soms ook niet was wat het in eerste instantie leek. Een armband waarvan de cameeën bleken te bestaan uit papiermaché. Prachtig gemaakt, levensecht, maar toch…. Het was overweldigend. Dan vraag je je af hoeveel tijd de mensen toen besteedden aan zich kleden. Daar moeten uren mee zoet gebracht zijn.

En dan de kleding zelf. Vele meters stof verwerkt in enorme queues, tailles die zo smal waren dat het bijna onwerkelijk leek. Maar of het allemaal ook prettig droeg…? Hoe moet je in hemelsnaam gaan zitten met zo’n groot gevaarte op je bibs? Zelfs de kinderkleding was versierd met schitterend borduurwerk en ook daar behoorden prachtige juwelen en zilveren rammelaars bij.

Op elke vitrine was duidelijk te zien wat er allemaal lag en zo konden we ons een mooi beeld van die tijd vormen. En alles ook sfeervol maar duidelijk verlicht.

Toch mooi

Posted on by

Ik was met schoondochter in de Hermitage in Amsterdam om de tentoonstelling van de Russische juwelen te bekijken. Daar zal ik later nog over schrijven.

Na afloop liepen we nog wat rond en kwamen we terecht bij het Amsterdams panorama. Dat werd afgesloten met de opmerking dat we naar het raam moesten lopen en, als de gordijnen waren opgetrokken, we konden genieten van het mooiste uitzicht van Amsterdam. Het regende die dag pijpenstelen, maar zelfs met regen is het uitzicht inderdaad prachtig. Of het ook het mooiste is, laat ik in het midden.Daar wil ik geen oordeel over geven….

Verstilde schoonheid

Posted on by

Dat is de titel van een tentoonstelling in het Sieboldhuis in Leiden. En dat is precies wat het is. Ragfijne etsen van Tanaka Ryōhei, super gedetailleerd en vrijwel allemaal in zwart/wit. Is dat niet saai? Nee, absoluut niet!

Zelden zag ik zulke prachtige kunstwerken. Ik ben erg gesteld op Japanse houtsneden. Maar deze etsen raakten me ook diep. De tentoonstelling duurt nog tot 19 januari, dus… Wie in de buurt is, raad ik een bezoek aan deze tentoonstelling ten stelligste aan.

Helaas zijn de foto’s hieronder maar een flauwe afspiegeling van de etsen. Je moet ze in het echt bekijken.

Een heel jaar lang

Posted on by

Vrijwel het eerste dat je ziet als je bij ons binnen komt, is een kalender aan de kastdeur. Meestal een flink formaat en altijd leuk geïllustreerd.

Ergens in september vinden we er meestal wel een, al zijn we ook wel eens een of twee weken kalenderloos geweest.

Vorig jaar zag ik tijdens de vakantie een leuke, met allemaal vrolijke bierplaatjes en spreuken. Helemaal spekkie naar Leo’s bekkie 😉

En na een aantal jaren met mooie natuuropnames is dat best een welkome afwisseling. Voor januari krijgen we het advies “kalm te blijven”. En natuurlijk hoort daar geen thee, maar een flinke pint bier bij!