Laatst waren we bij Ikea. Eigenlijk zo maar voor de lol, want we hadden niks nodig. Dat je dan toch nog de zaak uitkomt met een tas vol…. tja, dat is wel gek.
Wat hadden we dan gekocht? Nou ja, van allerlei kleine zaken, kaarsen, servetten en oja, een aardappelschilmesje. Niet dat ik het nodig heb, maar er zit een soort van bescherming om het snijgedeelte. En dat vind ik handig als je het wilt meenemen.
Bij het afrekenen komt geen medewerker meer te pas, alles moet gescand en digitaal. Maar toen het op betalen aankwam, stopte alles. Daar was wel een medewerker bij nodig. Heb ik nou altijd de prijs van de steekproefcontrole? Nee hoor, dat mesje was de crux. Als je dat scant, wordt er gecontroleerd of je wel boven de 18 bent.
Nou moet je wel heel kippig zijn als je niet van veraf ziet dat Leo en ik toch echt 18+ zijn. Maar goed, de medewerkster maakte een grapje en ja, we konden betalen en door het hekje.
Twee dagen later lopen Leo en ik op de Oude Binnenweg. Daar zit sinds jaar en dag De Spijkermand. Vroeger kon je daar terecht voor allerlei kleine schroefjes en spijkertjes. Maar dat assortiment voeren ze al lang niet meer. Nu staan in de etalage griezelige messen, met vlijmscherpe punten. Die worden heus niet gekocht om aardappelen mee te schillen. De jongelui voor de etalage waren duidelijk nog onder de 18. Maar ik gok er op dat er wel iemand te vinden is, die zulke messen voor ze kopen wil. Of ze bestellen zo’n mes via internet.
Wie let er dan nog op leeftijd en veiligheid?
