Lezen

Lezen, ik zou niet zonder kunnen. Er ligt altijd wel een boek naast de bank, de bieb heeft aan mij een regelmatige klant. En onze kinderen lazen en lezen ook nog steeds graag.

Maar of de kinderen van nu zo happig zijn om een boek ter hand te nemen. Ik zie allerlei initiatieven om ze aan het lezen te krijgen, maar dat handige schermpje trekt ook en is hardnekkig verslavend.

Op de markt trof ik een kraam aan met boeken. Nieuwe boeken en dat had ik eigenlijk nog niet eerder gezien. Mijn oog werd getrokken naar “Pluk van de Pettenflet”, dat niet alleen de kinderen leuk vonden, maar waar ik zelf ook met plezier uit voorlas.

Ik raakte met de verkoper, Eddie van der Beek, in gesprek, die een reguliere boekhandel heeft, maar ook zo nu en dan op de markt zijn handel verkoopt, tegen redelijke prijzen. Een gepassioneerde man, die kinderen weer graag het plezier van het lezen wil leren.

En gelijk heeft hij. Want met een boek ben je nooit alleen en hoef je je ook nooit te vervelen. Thuis, op de bank of in een luie stoel, aan tafel of in bed, je kunt met een boek reizen naar elke plek op de wereld en zelfs verder weg!

Toetjes

Er zijn, denk ik, maar weinig mensen die geen toetjes lusten. Die zijn er dan ook in allerlei vormen en smaken en dus kan iedereen wel iets lekkers bedenken als afsluiting van de maaltijd.

Het is dan ook niet verwonderlijk dat de tentoonstelling “Grand dessert” in het Kunstmuseum in Den Haag druk bezocht wordt. Het is een lust voor het oog en je neus. Want er zijn allerlei geuren te herkennen, je kunt (met je ogen) genieten van drilpuddingen tot ijscoupes in soorten en maten.

Samen met Lies bekeek ik een enorme verzameling puddingvormen, konden we likkebaardend kijken naar gehaakte fruittaarten, macarons en andere heerlijke zoetigheden. Er was een grote proeverij van taartjes, koekjes, bonbons en snoep te bewonderen. Niet te eten, want de kunstenares is allergisch en mag geen desserts eten. Dan maar van glas, net zo mooi, zoet en heerlijk om te bekijken. Maar zonder allergenen en zonder calorieën…. 😉

Er was ook plaats ingeruimd voor kookboeken, zodat we even konden uitrusten en een beetje inspiratie op doen om thuis te gaan koken en bakken.

Kortom een heerlijke tentoonstelling, mooi opgesteld en sfeervol. Ik kon er niet genoeg van krijgen, dus ga ik zeker nog een keertje kijken.

Collage (2)

Conny van Connysquilts lanceerde een nieuwe uitdaging. Ze vroeg ze om drie woorden te sturen, die als uitgangspunt zouden dienen van de collages. Wie wilde meedoen en twaalf weken lang een collage maken? Ik reageerde meteen.

En dit is dan de tweede collage. De opdrachtwoorden waren: eigeel, gaatjes, tekenen, uil(en) en energie. Een rijtje woorden zonder samenhang en daar dan een collage van maken….

De gaatjes waren niet lastig, de grotere werden opgevuld met eigeel, op het uitgestanste rondje tekende ik wat meisjeskopjes en de uil knipte ik van een oud kwartetspel. En de energie? Die wordt verbeeld door het snoertje, dat net te kort is voor het stopcontactje links onder.

Ik ben benieuwd wat de anderen er van maakten. Dat is allemaal te zien bij Conny, dus klik even hier.

Maandag met muziek

Net als voorgaande jaren begin ik de week met muziek. Met melodieën die vrolijk maken, je ontroeren, waarom je soms om moet lachen of die je zo raken, dat je even stil moet gaan zitten. Modern, een beetje klassiek, uit de jaren van mijn jeugd, songs van nu of strepige opnames uit de oude doos. Kortom, van alles wat en hopelijk voor elk wat wils.

Ja, dat denken we allemaal wel eens. Maar jammer genoeg, wat geweest is geweest en kan niet meer worden herhaald. Ik zou het zo weer doen zingt Conny van den Bosch.

Als de clip niet start, dit is de link

Voorjaar….

Deze geurt volop in een buurtuin.

In  onze tuin zag ik de eerste sneeuwklokjes, nog heel pril. Ze durfden nog niet goed. Maar we gaan  zo langzamerhand richting voorjaar. Stapje voor stapje.

Lekker vooruitzicht, toch….

Het is maar een klein blogje vandaag. Beetje moeilijkheden met fotos plaatsen. Het kan dus zijn dat ik even een paar daagjes vrij neem.

Slapen

Bron: Facebook

Krijgen jullie ook slaap van zo’n plaatje. Zo’n kind helemaal diep onder het dekbed, lekker warm en veilig en nog geen zorg op de wereld.

Je kunt je niet voorstellen dat we allemaal wel zo gelegen moeten hebben. In een tijd dat het enige probleem was of je nog voldoende knikkers zou hebben, of dat je vriendinnetje wel zou komen als je jarig was.

Probleempjes die de volwassenen niet begrepen, weglachten, vertelden dat er wel grotere vraagstukken op deze wereld waren. En dat je daar wel achter zou komen, als je groter werd.

Och, was het bed nog maar zo lekker als toen….. 😉

Maandag met muziek

Net als voorgaande jaren begin ik de week met muziek. Met melodieën die vrolijk maken, je ontroeren, waarom je soms om moet lachen of die je zo raken, dat je even stil moet gaan zitten. Modern, een beetje klassiek, uit de jaren van mijn jeugd, songs van nu of strepige opnames uit de oude doos. Kortom, van alles wat en hopelijk voor elk wat wils.

Ja, en deze is dus uit de oude doos. Maar nog steeds waard om te bekijken en te beluisteren. Ginger Rogers en Fred Astaire in Swing time.

Als de clip niet start, dit is de link

Winter

Bron: Instagram / Clotheslinepoetry / @berndfalkenberg

Ach, wat waren ze romantisch die winters van vroeger. Met vele dagen sneeuw, vorst tot wel min 15 graden en lange schaatstochten.

Met bevroren waterleidingen, wintertenen en nog veel meer ongemakken. Maar de plaatjes, hè, die waren mooi. En daar kunnen we nu zo heerlijk over vertellen.

Bij de centrale verwarming natuurlijk, met een lekker warm kussentje in de rug en een elektrische deken over de kouwe knieën. Ik vergat nog de pot lekker warme thee en het chocoladekoekje te vermelden. Ja, dan kan iedereen dromen.

Naam

Hier schreef ik al eens over mijn naam, die ik te klein, te weinig, te simpel vond. Drie letters kreeg ik als naam, niks Elisabeth of Liesbet. Nou ja, na meer dan 75 jaar heb ik er inmiddels vrede mee. En ben ik nu zelfs een beetje blij met alleen de drie letters.

Bron: Facebook / Onze Taal

Want toen ik laatst zag wat er van het veel chiquere ELISABETH gemaakt kan worden, ontdekte ik toch weer heel andere vormen. En of ik nou zo graag Lijsebetje had geheten…..

Nee, dan had mijn moeder toch gelijk, dat past ook niet. Joyce kwam niet in aanmerking, al vond mijn zus dat mooi. Maar bij Joyce hoorde naar mijn moeders mening een zeer gehoorzaam en volgzaam persoon. Maar Lijsebetje had vast ook niet haar goedkeuring kunnen wegdragen.

Maar goed ook. Want ik was als kind nogal wild, zeker niet altijd gehoorzaam en volgzaam kan ik ook al niet tot mijn karaktereigenschappen rekenen. Nee, Els past gewoon bij mij…!

Maandag met muziek

Net als voorgaande jaren begin ik de week met muziek. Met melodieën die vrolijk maken, je ontroeren, waarom je soms om moet lachen of die je zo raken, dat je even stil moet gaan zitten. Modern, een beetje klassiek, uit de jaren van mijn jeugd, songs van nu of strepige opnames uit de oude doos. Kortom, van alles wat en hopelijk voor elk wat wils.

Dit jaar begin ik in mijn eigen taal, met taalkunstenaar Jan Rot met Stel dat het zou kunnen. Helaas is Jan Rot te vroeg overleden. Ik had hem zo graag nog zelf zien zingen, maar stel… dat het zou kunnen. Nou ja, You Tube maakt heel veel mogelijk

Als de clip niet start, dit is de link