Ramsey Nasr bij Khalid en Sophie – 18/10/2023
Elk mens heeft een plek op deze aarde, ieder mens wil gezien en gehoord worden.
Elk leven is waardevol.
Category Archives: Actueel
Opzij, opzij, opzij…!
Voetje voor voetje schuifelde de man voort achter zijn rollator. Het duurde een tijd voor hij de stoep overgestoken was en bij de oversteekplaats van het fietspad stond.
Dat fietspad is niet zo breed en er zit ook nog een soort van “vluchtheuveltje” in. Het oversteek gedeelte is hooguit zes straattegels breed, schat ik zo.
Hij keek om zich heen en schoof de rollator van de stoep af. Die blokkeerde zowat het hele fietspad. En juist op dat moment kwam er een fietser aan. Een meneer in mijn leeftijdscategorie. Hoeveel haast kon die nou toch hebben? dat viel dus tegen….!
Ik dacht “Die fietser wacht wel even”, maar nee hoor. Hij stopte noodgedwongen en zei iets. Ik stond veel te ver weg om te horen wat, maar de strompelmeneer draaide met veel moeite zijn rollator weg. En daar fietste de haastige man er vandoor.
Ik keek met stijgende verbazing en blijkbaar ik niet alleen, want een voorbijganger maakte ook een opmerking. De man met de rollator haalde zijn schouders op. Hij was het blijkbaar al gewend, al die haastige mensen.
Opzij, opzij, opzij, we hebben zoveel haast…..
Deel dit op:
Koffie
Er zijn mensen die geen koffie lusten. Ik weet het, maar wij beginnen de dag altijd met een lekker kopje koffie. Als ik de trap af loop, geurt de koffie me al tegemoet. Die heeft Leo dan gezet. En dan drinken we de eerste kop. Heerlijk!
Ik heb total geen last van een ochtendhumeur, maar van koffie word ik altijd nog een beetje opgewekter.
Dus wie vandaag wat mopperig, bedrukt of een beetje verdrietig is, probeer een flinke kop koffie. Misschien knap je er van op.
Deel dit op:
Triest
In de jaren tachtig kwamen wij regelmatig in Duitsland. We moesten vaak omrijden, want over het grondgebied van Oost-Duitsland mochten we niet. Het IJzeren gordijn sloot dat gedeelte hermetisch af. Wie in de buurt kwam, stuitte op een hoog hek, bloedhonden die onmiddellijk aansloegen en verdekt opgestelde politiemensen.
Meermalen bezochten we grensplaatsen, waar mensen stonden te zwaaien naar de overkant. Soms hadden ze grote borden bij zich om kenbaar te maken wie ze waren. Daar in de verte stonden dan in portieken of achter bomen verscholen mensen, familieleden die men al heel lang niet gezien of gesproken had. Zwaaien naar het westen, dat was verboden. Angst heerste, dat voelde je ook van verre. Heel beklemmend. En waarom? Zo goed was die heilstaat toch niet.
Dit is een foto (gevonden op Facebook) uit de tijd die we maar al te graag achter ons laten. Mensen die hun kinderen tonen aan hun grootouders, die onbereikbaar woonden in Oost Berlijn.
Met hoeveel tamtam en festiviteiten hebben we in 1989 de val van de Berlijnse muur gevierd. Vanaf dan zou het allemaal anders worden. Glasnost, vrijheid…
Maar is het allemaal bewaarheid? Nog dagelijks kunnen we zien hoe jonge mensen sneuvelen, voor hun leven verminkt worden, mensen uit hun huizen en land verdreven worden. Het maakt niet uit aan welke kant je staat, de ellende is voor alle slachtoffers gelijk en meer dan verschrikkelijk.
Ik weet dat we het niet altijd met elkaar eens zijn, maar moet dat altijd met geweld bestreden worden? Wie oh wie heeft zoveel moed om water bij de wijn te doen? Wie begint met vredesonder-handelingen, zoekt naar een oplossing?
Van de politici met stoere taal en spierballen emoticons moeten we het niet hebben. Zij blijven veilig achter het spreekgestoelte en maken vrolijk lachend selfies. En dan beloven ze, nippend van een drankje, nog meer en sterkere wapens.
Deel dit op:
Snel, sneller…
We hadden nog een cadeaubon die bijna verjaard was. Wat zouden we er voor gaan kopen?
Gek toch, dagelijks komen dingen voorbij die je hebben wilt, of nodig hebt. Maar wat we met die bon moesten…. Tot dat Leo bedacht dat we nog geen keukenkalender voor 2024 hadden. Zullen we die van die bon kopen? Ja, prima idee.
Het was nog even een dingetje welke kalender het moest worden. Een scheurkalender, maar met welk onderwerp? Het werd deze kalender, over geschiedenis. En we bestelden hem online bij Boekhandel Donner in Rotterdam.
Even wat formaliteiten op de smartphone en ja, hij komt er aan. Dat was vrijdagmorgen om 11 uur.
Om 6 uur ‘s-avonds gaat de bel. Zou dat de eierman zijn, dan is ie wel erg vroeg vandaag. Maar nee, ik deed open en een jongen overhandigde me een pakje. Voor ons? Ja! Daar was de kalender al, binnen enkele uren!
Nou nou, dat was snel, het leek Overtoom wel….. 😉
Deel dit op:
Overdaad
Keuzes, keuzes, keuzes, het leven bestaat uit dagelijks diverse keuzes maken. Het begint ’s morgens en het eindigt ’s avonds pas. Moet ik dit, zal ik dat, wil ik wel hier naar toe, of toch maar liever daar naar toe? Ga ik lopen, met de fiets, met de auto, met het openbaar vervoer? Een mens kan het weleens te veel worden.
Zo ook Jan van Jan, Jans en de kinderen. Hij heeft trek in een broodje kroket. Hoe moeilijk kan dat nou wezen? Nou… hij moet kiezen tussen kroketjes met kaas, paddenstoelen of compleet vegan. Zijn keuze voor een vleeskroket lijkt niet voorhanden. Wel zijn er diverse variaties.
En dan hebben we het nog niet eens over het broodje, want ook daar is de keuze reuze. Het wordt hem allemaal te moeilijk, dus besluit Jan dan maar een frietje te nemen. Och heden, ook daar is er keus te over.
Hongerig slaat hij zich tegen het hoofd. Je zou toch koppijn krijgen van al die mogelijkheden. Gelukkig ben ik dus niet de enige die al die variaties soms te veel van het goede vinden 😉
Deel dit op:
Dierendag
Een huisdier geeft plezier, zegt men. Of de eigenaren van alle katten dat ook vinden….?
Want soms kom ik op Instagram of YouTube toch wel schattige maar ook heel ondeugende beesten tegen.
Nou ja, je hebt er beslist ook heel veel plezier van. Al moet je zo nu en dan toch wel het een en ander opruimen of nieuw kopen.
Het is dierendag, dus zullen we er vandaag maar even om lachen?
Deel dit op:
Geen commentaar
Deel dit op:
Geen kroonjaar
Dit jaar vier ik geen kroonjaar, maar ik vind het toch wel een beetje bijzondere verjaardag. Want vandaag word ik 75 jaar. Een half kroonjaar dan maar.
Niet gek voor iemand die in 2008 nog geen 60 dacht te worden.
In de daarop volgende jaren was er nog wel eens iets waardoor ik opnieuw vreesde niet veel ouder te worden. Maar kijk, ik ben er nog steeds en gelukkig nog gezond, vitaal, helder van geest en vol levenslust.
Wat de toekomst gaat brengen, geen idee. Er zijn nog plannen zat, dingen die hoognodig afgemaakt of opgepakt moeten worden. Er staat al een vakantie geboekt en er zijn ideetjes voor weer andere reizen of reisjes.
En zolang ik blijf bloggen, zal het wel goed gaan 😉
Deel dit op:
Beeld
Daar staat ze dan op het Rotterdamse stationsplein, de vrouw waar zoveel over te doen is geweest. Waarom eigenlijk?
Het is een forse dame, eigentijds gekleed. Maar dat zal in de loop der tijd wel ouderwets worden. Ze kijkt de stad in alsof ze nog niet weet wat ze van Rotterdam zal gaan zien.
Ze heeft haar handen in de zakken, haar sneakers zijn duidelijk van een bekend merk. Een vrouw waarvan er zo veel dagelijks door de stad lopen.
Alle stennis om dat beeld begrijp ik niet. Ik vind het niet bijzonder mooi, maar beslist ook niet lelijk. Wat mij betreft heeft ze een prima plekje gekregen.
In ieder geval is het een beter beeld dan Kabouter Butplug, dat op het Eendrachtsplein staat. Dat vind ik echt nergens op slaan.
