Op de Solex

Gelukkig heb ik (bijna) altijd mijn fototoestel bij de hand.
Dus kon ik afgelopen zondag deze nostalgische groep vastleggen. Samen op de Solex, ja gezellig.
Drie dames hadden zich opvallend gekleurd gekleed, zodat ze niet over het hoofd gezien zouden worden. En dat is natuurlijk wel zo veilig.
Toen ik vroeg of ik hen op mijn blog mocht zetten, kreeg ik een volmondig “Ja, natuurlijk.”

Tot mijn verbazing dook plotseling een bekend gezicht op. Het was Marie-Josée, de nurse-practioner die mij al sinds 2008 begeleidt en controleert. Ook zij hoorde bij de groep en één van de vrolijke dames bleek haar moeder. Wat kan de wereld klein zijn.
Leuk om elkaar zo buiten de ziekenhuismuren te ontmoeten. Goeie reis verder en nog veel plezier!

Hoog

Dit is de hoogste woontoren in Rotterdam, ja zelfs in Nederland. En “Hoog” is deze week het thema van Take-a-pic.

Het gebouw staat op de Wilhelminapier, heet New Orleans en wordt in november 2010 officieel geopend.
Wie er belangstelling voor heeft, er zijn nog een aantal appartementen te huur of te koop.
Het uitzicht is gratis, voor de prijs van de woningen en de fraaie beschrijving ervan klik je hier.

Fata Morgana?

Je zou het niet zeggen, maar dit is een transformatorhuisje.
Ik was er al verschillende keren langs gereden, maar had het nauwelijks opgemerkt, zo valt het weg in de omgeving.
Het staat in Rotterdam, op de Heemraadssingel. Ik vind het een mooie manier om lelijke dingen te verbergen!

Wat is nou een naam?

Deze deur is de toegang tot één van de duurste gebouwen in Rotterdam, de flat Montevideo op de Wilhelminapier. Een prachtige locatie, met een schitterend uitzicht en natuurlijk navenante prijzen voor de appartementen.

Maar wat schrijf je op het verhuisbericht:

wij zijn verhuisd naar het LANDVERHUIZERSPLEIN.

Hadden ze voor zo’n locatie nou geen deftiger naam kunnen bedenken?

Reus

Wie denkt dat reuzen alleen bestaan in sprookjes, vergist zich.

Want Rigardus Rijnhout kon met recht een reus genoemd worden. Hij was bijna twee-en-een-halve meter lang, woog zo’n 230 kilo en had schoenmaat 62. Hij was een bekende figuur in Rotterdam en sommige kinderen vonden hem een beetje eng.

Maar de arme man leed onder zijn enorme voorkomen en het was heel moeilijk en kostbaar om hem te kleden en te voeden. Ook een normale baan was voor hem niet weggelegd.

Zit u lekker?

Deze stoel staat (met nog een andere) in Rotterdam, op een kruispunt waaronder de weg naar de Maastunnel loopt.

Ik vind het net een troon. Het zal wel niet lekker zitten, maar dat heb ik niet geprobeerd.

Nog lang geen 1960

Deze foto, uit het boek “Ziet Zuid” dateert uit 1939. Het is de Charloisse Lagedijk in Rotterdam. Toen nog gewoon een stukje platteland.

Jaren later zal Gerard Cox er over zingen:

Zomeravond, zeven uur
Even na het eten
De zon, een rode bal van vuur
En alle koeien vreten

Niets van het geluk van later was daaraan gelijk
We liepen samen op de Charloisse Lagedijk

O, de schooldag was weer om
Maar het huiswerk wachtte
Samen toch een eindje om
We praten wat en lachten

Niets van het geluk van later was daaraan gelijk
We liepen samen op de Charloisse Lagedijk

We waren zestien, zeventien
En de stad was ver
Heel in de verte bouwden ze pas flats
Maar het was dan ook nog lang nog
O, lang nog geen negentienzestig

Zomeravond, zeven uur
Het hele leven voor ons
Maar dat maakte bang, we vluchten
In ’t geluk vlak bij ons

Niets van het geluk van later was daaraan gelijk
We liepen samen op de Charloisse Lagedijk

Samen op de Charloisse Lagedijk

Nog één keer!


Ja, ik weet het, de Tour de France is natuurlijk al lang op weg. Iedere dag kunnen we zien hoe kleine pezige mannen zich in het zweet fietsen om als eerste over een berg te komen of als eerste de eindstreep te halen.

Maar ik zet hier toch nog een link naar de foto’s van het Grand Départ, die ik vorige week maakte. En een link naar het Gemeentearchief van Rotterdam, waar nog veel meer foto’s over die eerste dagen van juli staan.

Gele trui

Vandaag wordt het startschot gegeven voor de Tour de France 2010. Dat gebeurt in Rotterdam, waar al dagen feest wordt gevierd en de stad geel ziet van vlaggen en posters.
Vrijdag gingen we sfeer opsnuiven. Toen zag ik deze man, op een gewone fiets, langs het parcours. Maar hij had al wel de GELE TRUI