Adam Raine, bevindt zich eigenlijk altijd in een niemandsland. Hij voelt zich nergens bij horen, niet  in het armoedige Islington, niet in Scarsdale, bij de mijnwerkers, niet in het gezin van de mijneigenaar en ook niet in Oxford, waar hij gaat studeren. Dat maakt hem tot buiten-beentje, maar geeft hem ook de gelegenheid om scherp te observeren. Hij heeft niet veel vrienden, maar zijn vriendschappen zijn trouw en zeer waardevol. Hij wordt verliefd op Miriam, de dominees dochter. Maar hij twijfelt, wat zal hij haar te bieden hebben? Haar moeder heeft heel andere plannen voor haar dochter en manipuleert haar kind. Maar wie jong is, denkt de toekomst naar zijn hand te kunnen zetten. Even gloort er hoop, maar dan breekt de eerste wereldoorlog uit. Adam wordt opgeroepen en vertrekt naar het front.  Hij komt in de slag om de Somme terecht en beweegt zich dan dagelijks in het werkelijke niemandsland, het stuk grond tussen de loopgaven van de Engelsen en de Duitsers. Wonder boven wonder overleeft hij de hel. Maar is hij nog wel de zelfde man als toen?

Ik las dit boek al een tijdje geleden. Niemandsland werd geschreven door Simon Tolkien, de kleinzoon van J.R.R. Tolkien, bekend van o.a. “In de ban van de ring” en “De Hobbit”.
Het is niet toevallig dat deze recensie vandaag hier staat, want ook Simons grootvader vocht aan de Somme. Ongetwijfeld verwerkte hij de herinneringen van zijn grootvader in dit prachtig geschreven boek. En vandaag is het precies 101 jaar geleden dat de slag om de Somme gestaakt werd. Tienduizenden soldaten vonden hier de dood.
Opdat we dat niet zullen vergeten!