Toeren

Ook in Amersfoort lag ons hotel aan de rand van het bos, waarop wij uit onze kamer op keken.

Vanuit Amersfoort reden we de volgende dag naar Spakenburg. En dat is stil op een druilerige zondagmorgen. We waren er al jaren eerder geweest, toen op een zonnige dag. En midden in het toeristenseizoen, dus met een drukte van belang. De stilte van nu gaf alles echt een bijzondere sfeer. Daar konden donkere wolken niks aan af doen.

En in zo’n stadje kijk ik graag bij mensen binnen. Iedereen heeft zo zijn eigen manier om zijn huis in te richten. En vensterbanken geven zo een leuk inkijkje. Bij de een zie je katten in diverse kleuren, de ander heeft een bijbelspreuk neer gezet en weer een ander houdt duidelijk van het maritieme leven.

Rust…

Een drukke straat in Den Haag, op een regenachtige dag.
Haastig loopt iedereen voorbij, de paraplu manoeuvrerend in de wind of diep weggedoken in een warme capuchon. Geen mens heeft tijd of zin om zich te verdiepen in een moment van meditatie.
Staat deze Boeddha dan voor niks daar? Wie zal het weten? Zelf stond ik heel even stil, pakte mijn telefoon en klikte voor een foto. Geen meditatief moment, maar toch… Misschien klaart de lucht wel op, gaat de zon uitbundig schijnen.. vinden we wel weer de rust om even bij hem stil te staan….

Stilte

Vorige week wandelde ik in mijn eentje wat in onze buurt rond. Het zonnetje scheen en de herfst tintelde in de lucht. Op een bruggetje bleef ik staan en luisterde naar de stilte. Niks beklemmends hoor! Er was zelfs redelijk wat te horen. Mensenstemmen in de verte, een vliegtuig dat overvloog.
Maar daarna kreeg toch de natuur de overhand.
Ploink, ploink,er vielen wat overhangende kastanjes in het water. Plons, een eend dook kopje onder.
 stilte

Bladeren ritselden, vogels vlogen in en uit de bomen, floten of krijsten wat. Door de wind tolde een veertje over het kroos en twee libellen maakten een zwierige salto. Even een rustmomentje…

Bewaren

Bewaren

Herinneringen

Ook vorige week keken we naar “We zijn er bijna” en wat een verrassing om te zien dat “ons strand” in Tolo er nog bijna net zo bijlag als in 1972.
We kwamen uit Athene, waar het druk en vol was en hadden ons verbaasd over de diepte en de smalte van het Kanaal van Korinthe. Tijd om even uit te blazen en wat te zonnen en te zwemmen.

We sloegen een zijweg in en daar lag het strand. Bijna helemaal verlaten. Er was een strook bos, waar we onze auto neerzetten, lekker in de schaduw. De autoradio stond aan en daar hoorde ik voor het eerst “The candyman” van Sammy Davis. Een liedje dat voor altijd met dat strandje verbonden zal zijn.
We hebben toen geen foto’s maar dia’s gemaakt. Die staan op zolder, in een kast. Jammer eigenlijk, moet ze toch weer eens opzoeken 😉
Maar Wikipedia biedt uitkomst, want dit is Tolo anno 2010. Ach, ik las dat er wel diverse hotels zijn bijgebouwd en dat die soms niet al te fraai zijn. Maar dit is nog een klein stukje, dat precies past in onze herinnering. Via Google Earth ontdekte dat zelfs het kleine restaurantje er nog is. Ach, misschien volgens jaar weer? Samen met de auto, ik zie dat wel zitten 😉

Artis

Op een van de mooiste dagen van september moesten we voor een afspraak in Amsterdam zijn. Alles was snel geregeld en we hadden tijd genoeg over om naar Artis te gaan. Want Blijdorp kennen we goed, maar in Artis waren we nog nooit geweest.
Die dierentuinen zijn niet met elkaar te vergelijken. Elk met een eigen stijl. Maar wat ons opviel, was dat Artis, ondanks de drukte,  heel knus en gezellig was.
En al meer dan 115 jaar, gezien deze overdenking van Nescio.

Spreuk van de week

  Laten we de week beginnen met een spreuk. Grappige gezegden om te (glim)lachen of wijze woorden om te overdenken. Elke maandag vind je er hier een. Ook deze week dus weer:

Beter dan duizend woorden is één overwogen woord dat kalmte schept in wie het hoort.
Boeddha

Zen-moment

Vandaag hebben we een dag extra. Laten we die nou niet haastig verspillen, maar even de tijd nemen om hier naar te luisteren en te kijken. Even een momentje van rust en bezinning.

Hectiek en rust

Manlief en zwager naar de RAI, schoonzus en ik stappen in Amsterdam. Lekker winkeltje in, winkeltje uit. Koffie op een terrasje in de zon, later een heerlijk broodje op een ander terras.

We vergaapten ons aan de vele mensen, in de meest vreemde uitdossingen.

Amsterdam is een stad van tegenstellingen. Het is er rommelig, druk, maar soms vind je een plekje waar rust en stilte heerst. Zoals hier, op een verscholen hofje.