Begijnhof

Posted on by

Het Begijnhof van Lier is tamelijk uitgebreid. Het is in de dertiende eeuw ontstaan, maar de meeste huizen dateren uit de zeventiende eeuw. Het beslaat 11 straten met 162 huizen. Nu hebben de meeste huizen een huisnummer, maar vroeger werd elk huis vernoemd naar een heilige of een bijbels tafereel. En dat vind je heden ten dage nog op sommige deuren terug.

Een groot deel van het begijnhof is al gerestaureerd, maar er worden ook nog steeds renovatie-werkzaamheden uitgevoerd. Het is geheel omsloten en je komt er binnen via een van de twee poorten. Het begijnhof staat sinds 1998 op de lijst van werelderfgoederen en behoudt dus zijn oorspronkelijke vorm.

Het is een oase van rust. Er is nauwelijks gemotoriseerd verkeer, dus kun je er prima wandelen. Al maken de ongelijke kasseien je dat niet erg gemakkelijk. Stevige schoenen zijn aanbevolen. Wij hebben er een heerlijke rustige morgen doorgebracht, bewonderden de tuintjes en keken bij de huizen soms stiekem maar niet te opvallend naar binnen.

Omdat het begijnhof nog heel authentiek en middeleeuws aandoet, zijn er al diverse malen films opgenomen. Het is en blijft een prachtig decor.

Bier

Posted on by

Op weg naar Lier wilden we niet door Antwerpen, hoewel de navigatie dat aangaf. Maar wij namen de afslag bij Brecht en reden binnendoor naar onze bestemming. Maar niet voordat we een bezoekje brachten aan de Abdij van Westmalle.

De Abdij zelf is helaas een klein aantal dagen in het jaar te bezoeken. De ommuurde gebouwen stralen rust uit, maar zijn ook zeer gesloten. Toch hebben we er heerlijk gewandeld, want het ligt erg mooi.

De monniken behoren tot de orde der Cisterciënzers, maar worden vaak Trappisten genoemd. Nog steeds worden er mannen opgeleid om monnik te worden. Zo’n opleiding is zwaar en duurt drie tot vijf jaar.

In de Abdij wordt al sinds 1836 bier gebrouwen, eerst voor eigen gebruik, later ook voor de verkoop. Het is een heerlijk biertje, dat in drie variaties te koop is. In 2005 werd Westmalle bier uitgeroepen tot het beste bier ter wereld. Sinds kort is er een vierde soort te verkrijgen, maar voorlopig slechts in een heel beperkte oplage.

Bij de Abdij stonden een aantal koeien stil te grazen. De Trappisten maken ook een speciaal soort kaas, Hervé kaas, gerijpt met trappistenbier. Dus misschien waren het wel de koeien, die de abdij van melk voorzien.

Haags

Posted on by

Onze oudste is al heel lang het huis uit. Net 18 was ie toe hij in Groningen ging studeren. En van dat ogenblik werd hij een beetje een Grunneger.

Daarna ging hij in Den Haag wonen. En van lieverlee werd dat zijn stad. Het knaagt een klein beetje dat hij Rotterdam met een schuin oog bekijkt. Maar ja, zo gaat dat. Het is niet anders.

Als hij komt brengt hij vaak iets lekkers mee, van een slager op de Fred, van een Haagse bakker.

Zoals laatst, toen hij met deze onmiskenbare Haagse Harry-doos aankwam. Er zat een Haagse poffert in, of zoals ’t op z’n plat Haags heet “uhn poffah”.

Onbekend voor ons Rotterdammers, maar erg lekker. Het lijkt op een enorme krentenbol, met een laag zoete vulling.Haagse Harry houdt zo te zien van een stevige hap.

Lier

Posted on by

We wilden er even een paar dagen tussenuit. Niet te ver, naar België misschien? En toen zag ik een berichtje over Lier. Nooit van gehoord, moest ook opzoeken waar het lag. Nou vlak bij de grens, we waren er zo.

Een kleine plaats, maar heel gezellig. Vrijwel alles is op loopafstand en er is beslist heel wat te zien. Het is de geboorteplaats van Felix Timmermans, er is een mooie klokkentoren met bijzondere uurwerken en een planetarium. Je kunt over de stadswal lopen en er is een begijnhof dat dateert uit de 14e eeuw.

En natuurlijk zijn er talloze terrassen, waar met gulle hand bier en andere dranken geserveerd worden. Het viel ons op dat elke biersoort een eigen glas heeft. En dat staat heel erg gezellig op de tafeltjes. En als oud-bierproever liet Leo zich natuurlijk diverse soorten goed smaken.

Er volgen nog meer blogjes over ons bezoek aan Lier, maar voorlopig een korte diashow als voorproefje.

Maandag met muziek

Posted on by

Elke maandag zal de week beginnen met muziek. Oude songs, nieuwe wijsjes, van vroeger of net uitgebracht. Met veel aandacht voor allerlei talen, maar ook regelmatig een Nederlands nummer. Van heel vroeger, uit de tijd van de charleston of vroege jazz tot de hitparade van nu.

Een nummer van John Lennon en Yoko Ono, hier uitgevoerd door Green Day: Workingclass hero.

Als de clip niet start, dit is de link

Quote

Posted on by
Bron: Instagram / Heinz.Schaare

Er wordt zoveel gezegd, zoveel gemaild, zoveel gepubliceerd. En tussen al die overdaad zit soms een leuke uitspraak.

Zoals deze. In het Duits, maar door mijn vrij vertaald:

Als je ouder wordt, is de toekomst in rozen verpakt.

Arthrose
Fibrose
Neurose
Osteoporose
Gordelroos

Laten we er maar het beste van maken en erom lachen. Huilen kan altijd nog. FIJNE ZONDAG!

Simpel

Posted on by
Bron: Facebook / Nijntje

Onze eigen Nijntje van Dick Bruna is niet alleen in Nederland populair, maar ook in Japan. Begrijpelijk want de stijl van Dick Bruna appelleert aan de stijl van de Japanners. Simpel, zonder poespas. Geen lijn of streepje te veel.

Nijntje is dan ook veelvuldig te spotten in Japanse winkels. En nu Nijntje inmiddels 70 jaar oud is geworden, is er in Kobe een tentoonstelling georganiseerd. Daar zullen vast wel mooie posters van gedrukt zijn, maar dit vond ik een heel bijzondere manier van aandacht trekken voor die tentoonstelling.

Simpelweg twee stippen en een kruisje op een gebouw. Et voilá, daar is Nijntje. Mooi en treffend in alle eenvoud.

Lekker

Posted on by

Zelden of nooit koop ik chips. Niet omdat we ze niet lusten, maar staat zo’n schaaltje op tafel blijven we ervan eten. En dat is niet goed, te zout, verslavend, te vet…!

https://hoekschechips.nl

Daarbij komt dat ik “echt” eten wil. Dus met echt paprikapoeder, niet met een fancy smaakje uit een chemische fabriek. Maar goed, al die grote zakken chips kopen we dus niet.

Maar vorige week waren we in Piershil. We reden er naar toe na afloop van het fysiobezoek. We wisten een plekje aan het water met een lekker bankje, waar we onze boterhammetjes opaten. Zonnetje, windje, nog wat meer lekkers in de knapzak. Net een beetje vakantie.

We keken ook nog even in de plaatselijke supermarkt. En toen zagen we deze Hoeksche chips. Helemaal natuurlijk, geen gekke ingrediënten, geproduceerd in de buurt. Bijna een echt vakantie souvenir 😉

En lekker dat die chips zijn. Internet leerde ons dat we niet helemaal naar Piershil hoeven rijden, want ze zijn ook hier in de buurt te koop.

Geduld

Posted on by

Wie begint aan een dergelijke klus? Iemand met heel veel geduld, zeer precies en met een enorme dosis doorzettingsvermogen.

Bron: Instagram / Worksbyabc

Al zou ikzelf er wel een keer over kunnen denken, weet ik al meteen zeker dat zoiets in de kast tussen de onafgemaakte werken komt te liggen.

Maar deze borduurster heeft het plan opgevat om 324 verschillende steken aan te brengen op een lap borduurkatoen. Alle vakjes dezelfde maat, alle steken een verschillende kleur en dan nog gesorteerd naar kleurnuance. Alleen al het bedenken zou me tegenhouden.

Maar dan is mijn bewondering dan ook groot. Dit is voorlopig een tussenstand. Als het werk helemaal klaar is, komt er een definitieve foto.

Te zijner tijd dus nog een keer een blog…..?

Boek

Posted on by

Een thriller van mij een nog onbekende Duitse schrijver, Jörg Bong, die misdaad romans schrijft onder het pseudoniem  Jean-Luc Bannalec. Ik las van hem Bretonse verhoudingen.

Commissaire Dupin is een eenzelvige en stuurse man met duidelijke voorkeuren en soms een pittige hekel aan anderen. Hij is ongeduldig, driftig en daardoor weggepromoveerd naar Bretagne. Hij werkt het liefst alleen, houdt zijn conclusies lang voor zichzelf.

Maar allengs raakte ik gewend aan zijn karakter en manier van onderzoeken. De hotelier van een zeer bekend en al lang bestaand hotel is vermoord. Waarom werd de vier-en-negentig jarige kunstliefhebber gedood? En wat was de reden voor de moord? Zo te zien is er niets gestolen.

Maar dan wordt ingebroken en weer later wordt de zoon van de hotel dood gevonden. Zelfmoord, gevallen….?

Een verrassende wending en al met al een lekkere detective.

Eens kijken of er meer te vinden is van deze schrijver.