Category Archives: museums

Flintstones

Posted on by

Vorige week nog had Leo een paar filmpjes van The Flintstones zitten kijken. Zomaar, voor de leut. Een beetje jeugdsentiment…
En toen was ik in Hoorn en gingen Bettie en ik naar het Museum van de 20e eeuw. En kijk, daar was een kleine tentoonstelling over de Steentijd-familie. Leuk om te zien wat er (toen ook al) aan merchandising te koop was. En natuurlijk de vele tekeningen uit de serie. Er werden ook filmpjes gedraaid. Wie op de link onder de foto klikt, kan ook nog opnieuw genieten van zo’n filmpje 😉

Flinstones

Klik hier voor een klein filmpje

Tentoonstelling

Posted on by

Wieneke schreef er al meerdere keren over. Ze was weg van de tentoonstelling “Iran, bakermat van de beschaving” in het Drents Museum in Assen. Ook wij waren zeer onder de indruk van wat we daar te zien kregen.
De eerste aanblik van de tentoonstelling was meteen al “wow, dat is prachtig!” Je waant je in een Perzische bazaar. De vitrines zijn allemaal van vier zijden te benaderen, zodat je niemand in de weg loopt en alles goed kunt bekijken. Dat is heel fijn als het druk is. Bekers en kannen van vele, vele eeuwen oud, maar zo mooi en verfijnd. Ook in een modern interieur zullen ze niet misstaan.
Wat waren de Perzen al ontwikkeld toen wij nog in berenvellen liepen. Misschien lijkt het nu een wat achtergebleven land, met achterhaalde ideeën. Maar ze hadden een hoogstaande cultuur, waarvan prachtige voorbeelden te zien zijn. Schitterende schalen, borden, juwelen en dat allemaal zo mooi tentoongesteld. De tentoonstelling is vrij compact, maar je kunt op je gemak alles van dichtbij bekijken.
Op diverse plaatsen kon je ook filmpjes bekijken van Iraniërs die in Nederland wonen en werken en met liefde over hun land en cultuur vertelden. Een zeer boeiende tentoonstelling!

Deze slideshow vereist JavaScript.

Ca d’Zan

Posted on by

Nee, ik bedoel niet dat plaatsje in Zeeuws Vlaanderen. Ca d’Zan ligt in Florida en het is een buitenhuis (!) geweest van de Ringling circusfamilie. Toen ik er over las in het boek “De sprong van Rose” dacht ik in eerste instantie dat het allemaal fantasie was. Dat zo’n huis, met die luxe, met die weelde niet echt kon bestaan. Maar het bestaat echt, kijk maar.
Zelf ben ik nog nooit in Florida geweest, maar diverse vrienden en kennissen wel. Toch heb ik ze er nooit over gehoord. De meesten zullen wel naar Disney geweest zijn. Toch lijk me een bezoek aan dit huis, dat nu een museum is, de moeite waard. Ik zou er liever een kijkje willen nemen dan in het sprookjespark van Mickey Mouse.
Die Ringling familie moet ongelofelijk rijk zijn geweest. John Ringling en zijn vrouw Mable hielden van reizen en waren verrukt van Venetië. Ca d’Zan werd dan ook in Venetiaanse stijl gebouwd en rijkelijk van kunst voorzien. John Ringling stierf echter als een arme man en liet Ca d’Zan na aan de staat Florida.
Lange tijd was het huis verlaten, maar eind jaren negentig werd het gerestaureerd en in oude luister hersteld.
Misschien een tip voor degene die binnenkort naar Florida gaat?
Ca-d'zan

Jan Taminiau

Posted on by
Bron: Centraal Museum Utrecht
Bron: Centraal Museum Utrecht
Copyright: KnutzEls

Deze week bezocht ik de tentoonstelling van Jan Taminiau in het Centraal Museum in Utrecht. Sinds koningin Maximá zijn ontwerpen regelmatig draagt, is hij heel bekend en dat is zeer terecht!
Wat een prachtige creaties waren er te zien. De tentoonstelling wordt druk bezocht en je krijgt dan ook beperkt maar wel voldoende tijd om hem te bezichtigen.
Miljoenen pailletten, kraaltjes, steentjes verwerkt Jan Taminiau in zijn creaties. Maar in zijn beginnende ontwerpen zag ik ook honderden drukknoopjes gebruikt om een touch van glitter aan te brengen.
De japonnen waren schitterend, de opzet van de tentoonstelling vond ik er niet helemaal bij passen. Maar dat is een kwestie van smaak. Wel vond ik de grote overvloeiende beelden prachtig, waarmee werd getoond waar zijn inspiratie o.a vandaan komt. En de tientallen proef-borduursels maakten duidelijk wat een priegelig werk het is en hoeveel tijd, geduld en kunstenaarschap er in verwerkt is. Jan Taminiau heeft een ongebreidelde fantasie en een creatieve geest zonder grenzen.
Naast allerlei (letterlijk) schitterende japonnen stond ook de blauwe kroningsrobe van de koningin tentoon. En ik verbaasde me er over dat deze japon weliswaar uitzonderlijk luxe was, maar toch eenvoud uitstraalde. Zodat dat juist op die kroningsdag alle aandacht naar de koning zou gaan.
Eén van de bezoeksters zwijmelde bij al die robes en bekende dat ze zo graag eens er een wilde dragen. Ik keek haar aan, begreep het wel. Maar helaas, het was hier niet in onze maat verkrijgbaar… 😉 😉

Onhandig…

Posted on by

In het Centraal Museum in Utrecht moet iedereen zijn (hand)tas opbergen in een kluisje. Ook als je maar een inie-mini tasje hebt. Och, ik begrijp dat wel, maar het is wel onhandig. Zeker als je hoort dat de audiotour via je mobieltje te beluisteren is. En als je nadien nog even wat wilt drinken, moet je toch portemonnee of pinpas meenemen. Je moet het sleuteltje van het kluisje kwijt, en een zakdoek is ook altijd handig, of zelfs onmisbaar. Misschien kun je niet zonder leesbril…
Oh hemeltje, waar laat je die dingen dan toch….? onhandigIk stond in ieder geval te prutsen in mijn broekzakken, die niet zo ruim zijn. En ik was niet de enige. Misschien zou een papieren mini tasje een oplossing zijn. Door het museum aangeboden, met een lange band, zodat het schuin over je schouder, om je middel of je nek gedragen kan worden? Er zou zelfs reclame op gedrukt kunnen worden, dus ze betalen zichzelf. Dat zou ik nou handig vinden…!

Beeldschoon

Posted on by

Gisteren was ik in Museum Catharijneconvent in Utrecht. Daar zijn tot en met 3 juni 2018 prachtige middeleeuwse miniaturen te zien.
Dat soort afbeeldingen hebben me altijd al gefascineerd. De kleuren, de lijnen, de schittering van goud, ze zijn ronduit sprookjesachtig. De tentoonstelling is heel sfeervol ingericht en was gelukkig niet al te druk. Daardoor kon je rustig de boeken bekijken. Leesbril op, neus op de vitrines om vooral toch maar alles zo goed mogelijk te zien en met volle teugen te genieten. In sommige zalen klonk ook nog zacht gregoriaans gezang. Heel speciaal vond ik dat.
Her en der tussen de vitrines was ook de mogelijkheid om zelf een miniatuur te tekenen, een rand te stempelen of te plakken. Er werd gretig gebruik van gemaakt.
Aan het begin van de tentoonstelling werd een film vertoond, die uitleg gaf over de boeken en de afbeeldingen. Jammer vond ik wel, dat sommige afbeeldingen in de film waren opgeleukt met bewegende onderdelen. Het hoort bij deze tijd, al die digitale foefjes, maar ik vind het overbodig en afbreuk doen aan het overweldigende vakmanschap van de kunstenaars. Er waren meerdere films te zien, onder andere over het maken van de boeken, vanaf het vervaardigen van perkament tot het tekenen van de lijnen, het schrijven en het maken van de tekeningen. Ik vind dat altijd een extraatje bij een expositie.
Doordat alles klein en heel gedetailleerd is, heb ik geen foto’s gemaakt. De foto’s hieronder komen van internet.

Nostalgie

Posted on by

In Rotterdam is het openbaar vervoer goed geregeld en wij maken er dan ook dankbaar gebruik van. Vroeger ging ik met de tram naar school, later met tram en bus naar mijn werk. Soms was het stampvol en mopperde ik, duurde het me te lang om te wachten in de regen of kou. Ook Leo bewaart goede herinneringen aan de tram. Hij wilde vroeger trambestuurder worden en spijbelde regelmatig om dan een ritje met de tram te maken.
Sinds een aantal jaren hebben wij gratis vervoer van de RET, gunstige bijkomstigheid van ouder worden. En ik ga dan ook niet op stap zonder OV-chipkaart in mijn tas.
Zaterdag brachten Leo en ik een bezoek aan het Trammuseum in Rotterdam. Pure nostalgie, want daar worden rijtuigen uit vroeger tijd bewaard, worden filmpjes vertoond en konden we mee rijden met zo’n oude en bekende tram.
Zelfs het allereerste elektrische rijtuig staat er, mooi gerestaureerd door talrijke vrijwilligers. Eén van hen vertelde dat het rijtuig zelfs nu nog zou kunnen rijden. Ik stapte er in, alleen al om even te kunnen denken dat mijn ouders hier ook mee gereden moeten hebben. En dat rijtuig was dan wel elektrisch, dus voorzien van een beugel en verlichting, maar een koplamp kon er niet meer af. Dat was gewoon een olielamp.

Deze slideshow vereist JavaScript.

Opgeborgen

Posted on by
SEF-opbergen

Foto van Michael Wolf, genomen op tentoonstelling in Den Haag

Op de fototentoonstelling van Michael Wolf zag ik deze foto. In Hongkong is elk plekje kostbaar, dus moet je creatief zijn in het bedenken van oplossingen. Je werkhand-schoenen kun je niet zo maar neerleggen. Maar waar laat je die dan wel? Nou gewoon, in het raam met een uit metalen hangertjes gefabriceerd rek. Simpel toch?
Overal op de wereld kom je zulke instant oplossingen tegen. Handige mensen bedenken wel wat. En als je dat dan ziet, is een foto snel gemaakt.
Bij Stuureenfoto” zoek ik deze week dan ook naar nog meer foto’s van handig opgeborgen zaken. Kijk en doe mee als je wilt.

Fototentoonstelling

Posted on by

In het Fotomuseum van Den Haag zagen Leo en ik de tentoonstelling van Michel Wolf “Life in cities”. Foto’s uit Hongkong, Tokio, Parijs, zodat we een mooi overzicht van het werk van Michael Wolf  kregen.
Vervreemdend zijn de foto’s van flats in Hongkong. Op het eerste gezicht niet herkenbaar. Bekijk je ze van dichterbij, zie je de honderden woningen in deze flats die reiken naar de wolken of de zon. Het is bijna niet in te denken dat je daar in kunt wonen. Maar ja, er leven en werken miljoenen mensen. En dan, als je nog wat langer kijkt, zie je ineens iets heel herkenbaars. Dat kan een waslijn zijn op een balkon, een vrouw die uit het raam kijkt, een speelgoedbeer in de vensterbank. Maar ook op straat is elk plekje kostbaar en zo zagen we foto’s van soms wonderlijke “opbergplaatsen”.  Ik hou van dat soort beelden. De werkelijkheid maar met een andere blik bekeken.
En hingen ook foto’s gemaakt in Parijs. Niet de bekende toeristische beelden, maar de daken van de huizen, met hun tientallen schoorstenen, berookte en verweerde muren.
Weer heel anders was de grote collage van duizenden kleine speelgoedjes, in China gefabriceerd en over de hele wereld verkocht. Daar tussen foto’s van werknemers in die fabrieken. Niks plezier, niks gezelligs, maar een hard en meedogenloos bestaan van lange werkdagen in deprimerende omstandigheden.

Tentoonstelling

Posted on by

Een tentoonstelling hoeft niet groot en uitgebreid te zijn. Want tegelijkertijd met de grote Art Déco-tentoonstelling in het Gemeentemuseum in Den Haag loopt ook een kleine, maar fijne tentoonstelling over het werk van de Haagse modeontwerper Frans Hoogendoorn. Prachtige en draagbare kleding, zo mooi en vooral ook zo kleurig. Ik begrijp dat de Haagse clientèle zich graag door deze couturier laat kleden en dat ook leden van het Koninklijk Huis er regelmatig komen. De tentoonstelling loopt nog tot 18 februari 2018. Klein, maar fijn!

Deze slideshow vereist JavaScript.