Veiligheid

Op Facebook zie je ze nog wel eens langs komen: zo’n opsomming van wat allemaal kon of werd gedaan in de jaren 50, 60 of 70.

We werden veel minder vaak naar school gebracht. Misschien op de eerste schooldag, maar al snel moest je zelfstandig.

Bron: Internet/Google fotos

We speelden buiten tot het donker werd of etenstijd. We zaten in een auto (nou ja niet vaak) maar zonder gordel.

Een traphekje…? Nee, we leerden voorzichtig te zijn. En viel je toch… ach dan ging dat wel weer over. Een kusje erop, beter!

Nu worden kinderen vaak een beetje te veel beschermd. Al diverse keren zag ik beelden van kleine peuters met een soort van helm op. Want stel je voor, als ze zich eens stoten. Kniebeschermers, want als je gaat lopen en zou vallen….

En dan te bedenken dat de jeugd steeds gevaarlijker sporten gaat doen. Of zoeken ze juist dat risico omdat hun kindertijd zo beschermd was?

Linksom of rechtsom

Wandelschoenen, sneakers, bergschoenen maar ook sportschoenen hebben bijna allemaal veters als sluiting. Dat zit stevig en voorkomt blessures.

Maar hoe irritant is het als die veters regelmatig los raken? Dan moet je stoppen en die veters weer vast strikken.

Al vaak wenste ik dat daar een oplossing voor zou zijn. En vorige week stuitte ik op een YouTube-filmpje dat zowaar de oplossing had.

Moeilijk? Nee helemaal niet, het is een kwestie van linksom of rechtsom. En voor extra stevigheid een klein trucje. Kijk maar naar dit filmpje van Chris Notap:

Dit is de link, als het filmpje niet starten wil.

Tekort

Ben ik erg wantrouwig wanneer ik denk dat allerlei tekorten opzettelijk veroorzaakt worden danwel in stand worden gehouden?

We worden steeds ouder en daardoor worden ook meer mensen een beetje krakkemikkig of hebben aan ouderdom gerelateerde kwalen, zoals glaucoom.

Bron: internet

Dat werd een tijd geleden bij Leo geconstateerd en hij is daarvoor onder behandeling in het Oogziekenhuis.

Eerst kreeg hij een laserbehandeling, maar die was maar kort effectief. Een paar maanden geleden moest hij aan de oogdruppels. Met het recept voor ongeveer een jaar naar de apotheek.

Helaas, die druppels waren er niet. Ook niet na een paar dagen te leveren. Hij kreeg druppels van een ander fabrikaat, die gelijkwaardig waren. Tot zover prima geregeld.

Maar de 4 flesjes waren nu bijna op. Bij controle bleek dat de oogdruk behoorlijk was gedaald, zoals ook de bedoeling was. Dus graag weer 4 flesjes, zodat we de volgende weken vooruit konden.

Jammer, maar er is een tekort aan deze druppels. Een tekort, terwijl er steeds meer mensen met glaucoom in Nederland zijn…? Er net een hele week speciale aandacht voor de kwaal was en iedereen boven de 45 (!!) regelmatig gecontroleerd zou moeten worden.

Glaucoom voel je niet, maar wanneer het niet behandeld wordt, kan het leiden tot blindheid.

En vertel me nou niet dat het niet mogelijk is voldoende oogdruppels te produceren. Tenslotte was er kort geleden uit het niks binnen een jaar een vaccin voor vrijwel de hele wereldbevolking. Als dat wel kan…. !

Slordig

Leo had een ontstoken vinger. Een paar dagen weken in sodawater hielp geen steek. Maar zelf er in snijden vonden we toch ook een beetje tricky.

Gelukkig kon hij binnen enkele dagen bij de huisarts terecht, die wel meteen de scalpel ter hand nam en er een pleister om deed. “U kunt Betadine kopen en dat er op gebruiken”, was de boodschap. Maar Leo is allergisch voor jodium en juist dat zit in Betadine, zoals ik constateerde bij de drogist.

Gelukkig konden we nog even terug naar de assistente, die meteen de dokter belde. Aan haar reactie zag ik dat hij onmiddellijk inzag dat er iets fout gegaan was.

Thuis gekomen heeft Leo maar weer zijn vinger in sodawater gestopt. En kochten we een flesje chloorhexadine-oplossing. Dat geeft geen last en ontsmet ook prima. Het wondje is trouwens goed geheeld en Leo heeft geen last meer.

Maar toch een beetje slordig van de huisarts…

Vreemd

Bron: Google foto’s

Vorige week zaterdag gebeurde er iets vreemds. In Hilversum werden post-it briefjes geplakt op de ramen van het NOS-gebouw.

Niet zomaar een stuk of 10, nee 14.455 gekleurde notitieblaadjes bedekten de ramen. Ze representeerden de doden van de oversterfte in 2022. Je zou toch zeggen, zoiets gaat niet onopgemerkt. Dat moet toch opvallen.

De oversterfte wordt door veel mensen gerelateerd aan de C-vaccins. Het is ook opvallend dat in de landen met een hoog vaccinatiecijfer er ook een significante oversterfte is. Alleen gedegen en onafhankelijk onderzoek zou de oorzaken aan het licht kunnen brengen. Maar daar doen vrijwel alle overheden opvallend lastig over. Steeds weer andere belemmeringen zitten dat onafhankelijke onderzoek in de weg.

En las je wat over dit protest in de krant? Hoorde men erover op de radio? Nee!

Terwijl in C-tijd dagelijks onheilspellende cijfers werden gepubliceerd, wordt over het grote aantal doden nu nauwelijks gerept. Ook over dit protest, notabene zowat in het hol van de persleeuw, geen woord. Slechts oorverdovende stilte. Zelfs teletekst had er geen melding over.

Alleen mensen die “alternatieve nieuwsbronnen” volgen, zagen de foto’s. Die persstilte verbaasde hen dan weer niet, Want al vele maanden zijn er, ook in het buitenland, grote demonstraties geweest. Hier haalde dat de reguliere pers nauwelijks. Men vermeldt het niet, of bagatelliseert de (vaak enorme) opkomst. Is het verboden om er over te publiceren?

Wil men het doodzwijgen, in de doofpot stoppen? Dat is toch vreemd, heel erg vreemd….

Insecten

Tijdens onze reizen in Azië hebben we het gezien, maar nooit gegeten. Insecten, zoals sprinkhanen, krekels.

Nu is het mogelijk dat krekelmeel aan onze producten, zoals brood, pizza, koekjes en zo, wordt toegevoegd. Ik ben daar niet blij mee.

Wie insecten wil eten moet dat vooral doen. Maar krekelmeel toevoegen (misschien stiekem zonder dat we het weten) gaat me te ver.

Ik verwonder me ook over de nogal fletse reacties. Want krekels en sprinkhanen zijn dan wel niet aaibaar, maar toch ook dieren en schepselen van de natuur.

Maken veganisten een hoop misbaar over chocola die niet vegan is, maar stoppen ze dan wel brood met krekels in hun mond?

Keuze

Onlangs werd bekend dat de kroketten in Blijdorp al een hele tijd “vega” zijn en dus geen dierlijke elementen bevatten. Het gaf nogal wat reacties (ook van mij) op Facebook.

Eigenlijk maakt het mij niet uit of iets met vlees gemaakt wordt, zonder of helemaal uit plantaardig spul bestaat. Het is de smaak die belangrijk is. En eerlijk, ook vega of vegetarisch producten kunnen voortreffelijk smaken. Snacks met vlees kunnen daarentegen ook heel smerig zijn.

Maar ik wil wel de keuze hebben. Allereerst omdat ik zelf wil bepalen wat ik eet. Wie bepaalt of een vega kroket beter of slechter voor onze gezondheid is? Ze zijn allemaal vet en allemaal bereid met ingrediënten die men kan/wil/moet vermijden.

Daarbij komt dat de producten die men bij de diverse kraampjes in Blijdorp kopen kan, vrijwel allemaal behoren tot de groep zeer zoet en/of zeer vet. Dan is die ene, stiekeme, vega kroket een beetje hypocriete manier om aan de gezondheid van de mensen bij te dragen.

Maar het gekste vind ik dat men bij Blijdorp niet door heeft dat men op deze manier aan de poten van hun eigen stoelen zagen. Sommige vega-fanaten vinden namelijk dierentuinen ook niet meer passen in deze tijd. Die zouden op den duur moeten verdwijnen.

Dat zal nog best een tijd duren en hoe dat moet gebeuren is me niet duidelijk. Maar Blijdorp zou er naar mijn idee beter aan doen om iedereen te vriend te houden. Dus laten ze nou maar weer gewoon beide kroketten op het menu zetten.

Gezond eten doen we thuis wel weer 😉 😉 😉

Boek

James Rebanks: Boerenleven

Boerenleven van James Rebanks vond ik aanvankelijk een beetje stroef lezen. Het duurde even voor ik de draad kon oppakken. Maar daarna las ik het in één ruk uit.

Ik reserveerde het in de periode dat de boerenprotesten hevig waren. Het lijkt inmiddels weer een beetje minder fel, al zagen we in Overijssel nog overal omgekeerde vlaggen.

Het is ook te begrijpen, want veel boeren zitten in een lastig parket. Tegen hun zin, maar meegaand in de maalstroom van de ontwikkelingen, hebben ze hun bedrijven groter gemaakt, meer dieren genomen en andere methoden van landbouw en veeteelt omarmd. Ze deden het vaak tegen beter weten in.

Het boerenleven heeft een revolutionaire ontwikkeling doorgemaakt. Kleine boerenbedrijven konden het hoofd nauwelijks boven water houden. Moesten eigenlijk investeren, maar de daaruit voortvloeiende schuldenlast hing als een “zwaard van Damocles” boven hun hoofd.

Anderen, die wel moderner methodes gingen gebruiken, met grotere akkers, moesten daarvoor ook veel weg saneren. Het landschap werd compleet veranderd. Maar werd het ook beter? Op dit moment is dat maar de vraag.

Rebanks beschrijft hoe het was, hoe het veranderde en hoe het eigenlijk weer zou moeten. Kleinschaliger, zonder of in ieder geval met veel minder kunstmest. Met aandacht voor het landschap, want de heggen, bomen en struiken hadden een doel. Ze beschermden de landerijen, dienden als nestelplek en bieden een schuilplaats aan wild.

Een interessant boek, waar veel over na te denken is. Want niet alles is zwart/wit, al lijkt het er soms in de politiek wel op.

Armoede

Steeds vaker lees je over kinderen die zonder ontbijt naar school moeten. Dat is toch verschrikkelijk.

Bron: Google foto’s

Toen ik klein was, was het bij ons thuis echt geen vetpot. Soms moest mijn moeder eerst melkflessen inleveren om van het statiegeld brood en beleg te kunnen kopen.

Maar ik kan niet herinneren dat er geen eten was. Dat was er altijd. Misschien niet zo uitgebreid, soms geen spekkie naar mijn bekkie. Maar zonder ontbijt naar school of met een knorrende maag naar bed, ik kan het me niet herinneren.

Nu alles duurder wordt en de energieprijzen de pan uit rijzen, wordt het stilaan noodzaak op de kleintjes te letten. Soms zijn prijsverhogingen duidelijk, soms verborgen. Ook kan het geen kwaad alle uitgaven eens tegen het licht te houden. Hoe “noodzakelijk” is het soms?

Mijn moeder lette op elke cent die ze uitgaf. Maar nu hebben we een bankpas en geven we zo makkelijk geld uit. En voor je het weet is het saldo opgegaan aan…. ja, waaraan. In veel huishoudens zal ongetwijfeld nog bezuinigd kunnen worden, maar eten is en blijft een eerste levensbehoefte.

En kinderen in de groei moeten echt ontbijten. En dat hoeft geen kapitalen te kosten. Een witte of bruine boterham met kaas, worst of zoet beleg. En voor wie dat niet wil is er natuurlijk nog altijd zoiets als havermout of pap met melk of yoghurt en wat appel of honing.

En kom met nou niet aan dat “suiker de pest voor je lijf is”, want al vele generaties zijn er groot mee geworden. Beter een beetje zoetigheid dan flauwvallen in de klas!

Toen…

Vijftien jaar geleden werd Leo 65 jaar. Hij genoot toen al jaren van de VUT, maar die leeftijd…. Hij had er vreselijk tegenop gezien, wilde die dag het liefst stilletjes voorbij laten gaan.

Maar dat lukte niet. Er was een bescheiden feestje gepland. En hij kreeg dit boekje, dat ik samen met de kinderen, familie en vrienden had samengesteld.

Het omslag was duidelijk. Leo was nu echt stokoud 😄😄. Nou ja, een klein plaagstootje, dat moet toch kunnen?

En nu zijn we 15 jaar verder en wordt Leo vandaag dus 65 + 15 = 80 jaar. Natuurlijk vindt hij dat een nog akeliger getal. Maar ook nu kunnen we het niet veranderen.

Gelukkig is Leo nog steeds vitaal en gezond. Die stok had hij toen en nu nog steeds helemaal niet nodig. Dat plaatje was echt veel te voorbarig.

Vandaag vieren we dus Leo’s verjaardag. Met een lekker biertje, een hapje en een drankje.

En dan gaan we weer over tot de orde van de dag. Nou ja, daarna gaan we lekker een weekje weg. Met een beetje geluk is het mooi weer en kunnen we genieten wat Nederland te bieden heeft.