Vreemd…?

In deze rare tijden weet ik soms niet meer wat ik wel of niet geloven moet. Het bericht dat “wilde polio” in Afrika was uitgeroeid kwam wel heel erg toevallig op het juiste moment. Nu iedereen nog in afwachting is van een veilig en goed werkend Corona-vaccin, is het mooi meegenomen dat een andere vaccinatie zo succesvol is. En dan ook nog eens gesponsord door de heet B. Gates…. Is het vreemd dat ik dat zo toevallig vond?

Nog vreemder vond ik het bericht dat er op het terrein van het RIVM in Bilthoven poliovirus in het riool gevonden was. He…? Het leek me fake-nieuws. Maar nee, diverse gerenommeerde kranten brachten het bericht naar buiten. Het was zelfs op TV.

Hoe kan dat nou? Er wordt op dat terrein ook poliovaccin gemaakt. Heeft dan iemand een ampul laten vallen, is er iets omgestoten…. of loopt er iemand rond met een polio besmetting, zonder dat te weten?

En dan ook nog in Bilthoven, dicht grenzend aan de Biblebelt. Ik had verwacht dat er meteen grootscheepse actie werd ondernomen. Lockdown van tenminste de provincie Utrecht…. Maar nee, het blijft rustig. Niks paniek, niks quarantaine. Er wordt onderzoek gedaan… dus we horen het nog wel… Vreemd…. …. ….!

Tijdsbeeld

Wandelend door Hattem kwamen we een trafohuisje tegen. En dat wordt gefotografeerd. Niet voor mezelf, maar voor mede-blogger Sjoerd, die er een soort van inventarisatie van maakt. En van heinde en verre de huisjes per foto aangeleverd krijgt.

Maar eigenlijk werd mijn aandacht getrokken door die grote bus hand-cleaner en de container met water. Tot voor kort was dat toch niet mogelijk. Liepen werklui met smerige jatten rond. Maar in deze Corona-tijd moet je te pas en te onpas je handen desinfecteren. Nou ja, het zal wel geen kwaad kunnen.

Maar mij viel het op, anderen zullen er wellicht aan voorbijlopen. En zo kon ik meteen dat huisje nog wat uitgebreider fotograferen. Die foto’s gingen natuurlijk naar Limburg en komen te zijner tijd wel op het blog van Sjoerd.

Onbegrijpelijk

Bron: Google foto’s

Vorige week zag ik deze foto van een zwemfeest in Wuhan.

Wuhan, de stad waar pas een paar maanden geleden de Corona-paniek begonnen is.

Ik was toen al verbaasd dat in China, waar doorgaans nogal laconiek gereageerd wordt, ineens een hele stad werd afgesloten. Later volgden ook andere steden en lag heel China ineens plat.

Het was het sein om over de hele wereld in paniek te raken. En nog steeds viert angst hoogtij. En of dat nou helemaal terecht is, feit blijft dat mensen nog steeds besmet kunnen raken.

Maar in Wuhan is men er van overtuigd dat het daar niet meer zal gebeuren. En is alles al weer mogelijk. Zwemfeesten, enorme bijeenkomsten, geen virus meer te bekennen. Anderhalve meter? Welnee hutje mutje op elkaar en ga maar lekker los….

En wij? Wij wachten nog even af…! Want het zal toch ook hier wel weer een keer “gewoon normaal” worden?

Bijna modern…

Tijdens ons bezoek aan de Kuijl’s Fundatie mochten we ook een blik werpen op de serviezen in de kast. Die komen nog ter tafel bij de maaltijden van de Hooge Raad.

En daar ontdekte ik dit. We moesten allemaal even denken wat het nou toch zou kunnen wezen. Maar toen zagen we het. Het is een soort van tafelfonteintje. Het kan gevuld worden met water, er is plek voor een stukje zeep en zo kun je dus je handen reinigen voor het eten.

In deze Corona-tijd zou het op menig tafel een plekje kunnen vinden 😉 Maar of het ook handig is, weet ik niet. Maar ja, wij beschikken natuurlijk allemaal over stromend water.

In ieder geval is het beter dan niks en het staat ook wel deftig, zo bij het andere porselein.

Hoe iets antieks dan weer ineens hypermodern kan worden….!

Warm

Oh, oh, wat was het warm deze week. Je kon tegen de warmte leunen en dan plakte je er ook meteen aan vast 😉

Geen weer voor ingewikkelde maaltijden, lange tijd in de keuken staan. Dus werden het salades. En niet binnen, waar de warmte als een deken om je sloeg. Maar buiten, op het terras in de schaduw. Met daarbij een koel glas wijn. En met deze fles kwamen we helemaal in vakantiestemming.

Ach, en toen was het best uit te houden. Losse kleding, niet te veel bewegen, rustig, rustig aan! Zo kwamen wij deze week wel weer door.

Ontsmetten

Afgelopen vrijdag had ik in de Appie door de Margriet gebladerd. Nog nog even gegrinnikt om Sanne, die door haar zus gebeld wordt. En schrikt wat zuslief allemaal doet in deze C-tijd en Sanne zelf achterwege laat.

‘sMiddags moest ik in het ziekenhuis een bloeddrukkastje ophalen en 24 uur bij me dragen. Dat en de warmte maakte dat ik gisteren bloggen maar even oversloeg.

Natuurlijk moest ik in het ziekenhuis mijn handen ontsmetten. Oké, dat begrijp ik wel.

Maar wat was ik verbaasd, toen ik na 24 uur dat kastje afkoppelde en ontdekte dat juist dàt niet echt schoon was. Daar waar de verbindingsslang vastzit, was nog nooit een doekje langs gegaan. Bah, het zat vol met stof en haartjes. En dat terwijl iedereen zoiets 24 uur bij zich moet dragen, op zijn blote lijf en ook nog eens mee moet nemen in bed. Ieeuw, vies dus!

Dat maakt dan ook dat ik al die schoonmaakregels een beetje sceptisch bezie.Want het ene ontsmetten en het andere vies laten, helpt natuurlijk niet echt.

Bessen

De natuur begint al weer een beetje herfstachtig te worden. De grote bloemschermen maken plaats voor bessen in allerlei kleuren.

Deze glanzende oranje-rode bessen zag ik vorige week en ik wist zo gauw niet van welke struik ze waren. Maar later schoot me te binnen dat het de Gelderse roos moet zijn. Google bevestigde mijn vermoeden. Een mooie en inheemse struik, die nu weer veel kleur geeft langs de wandelpaden.

Ook lijsterbessen zijn er weer volop. Het lijkt wel of die telkens vroeger aan de bomen hangen.

Voor mij mag het nog wel een tijdje langer zomeren. Het is nu zo’n malle tijd met angsten en vreemde berichten. Ik heb nog wel graag wat zon om me in te koesteren.

Oefenen

Ja, ja, het heeft even geduurd, maar nu ben ik dan toch overstag gegaan en oefen ik elke dag om “in shape” te blijven.

Met zo’n enorme fitnessball, een wat kleinere bal, met banden en elastiek. Ik heb een yogamatje grijpklaar staan. En nu maar hopen dat het uiteindelijk ook leidt tot beter -en langer- lopen zonder pijn.

Een tijdje geleden kreeg ik van een vriendin een boekje over het weekblad Margriet, dat al meer dan 80 jaar op de markt is. Met daarin natuurlijk terugblikken op de voorbije 80 jaar.

Toen deed de “moderne” huisvrouw ook al aan dagelijkse oefeningen.

Zij zette haar “beste beentje voor”, maar nog niet in comfortabele stretchkleding of met speciale apparaten. Een keukenkruk, daar moest men het mee doen.

Alleen de oefeningen, die lijken de jaren overleefd te hebben. Al krijgen ze nu wel hippere namen.

Nou, voorlopig maar stug doorgaan. In yogabroek aan de slag met workouts en squats en wat er allemaal nog meer te doen is!

Pareltje

Een ook uit het pre TV-tijdperk 😉 zijn mooie dingen op te graven. Zoals dit lied van Guus Vleugel, gezongen door Maya Bouma: “Ik ben zo eenvoudig gebleven”. En de muziek is, ja natuurlijk, van Harry Bannink.

Bakken

Deze foto stond op Facebook als herinnering aan mijn bakworkshop bij Robèrt Bekhove in 2014.

In de jaren tussen toen en nu is heel veel gebeurd en ook veel veranderd.

Maar bakken doe ik nog steeds heel graag. Maar wat er uit de oven komt, moet ook opgegeten worden. En dat is wel lekker, maar past niet altijd in de dagelijkse maaltijden. Wanneer er bezoek komt, heb ik wel weer een mooie reden om iets in de oven te schuiven.

En deze koekjes, die ik afgelopen weekend bakte, zijn zo lekker. En met mate genuttigd… nou ja 😉 😉 😉

Het recept heb ik uit de Bakbijbel van Rugter van den Broek:

HAVERMOUTKOEKJES
2 eieren
130 gr (donkere) rozijnen
1 tl kaneel
1 sinaasappel, rasp
100 gr boter, op kamertemperatuur
130 gr rietsuiker
130 gr donkere basterdsuiker
¼ tl zout
1 tl vanille-extract
200 gr bloem
2 tl bakpoeder
180 gr havermout
50 gr wal-of pecannoten, grofgehakt

Meng de eieren, rozijnen, kaneel en de sinaasappelrasp door elkaar en laat het mengsel 1 uur staan. Verwarm intussen de oven voor op 180 °C. Doe de boter, suiker, het zout en de vanille in een kom en mix dit kort.
Meng vervolgens de bloem en het bakpoeder erdoorheen en roer daarna het ei-rozijnenmengsel hier goed doorheen. Voeg als laatste de havermout en de gehakte walnoten toe. Maak balletjes van het deeg ter grootte van een walnoot en druk deze iets plat.
Leg ze met voldoende tussenruimte op een met bakpapier beklede bakplaat en bak ze 10 tot 14 minuten lichtbruin.
Laat de koekjes afkoelen op een rooster.

Lekker bij een kopje koffie of thee!