Vannacht eindigt de zomertijd en zetten we de klok een uur terug. Dan is het weer vroeg donker en laat licht. Korte dagen, die met een beetje pech nooit echt helemaal licht worden. Maar misschien valt het mee en komt er een lekkere winter aan. Met sneeuw en ijs. Met prachtige dagen, stralend blauwe luchten en pittig, tintelend vriesweer.
Ach, we moeten afwachten en vooral niet klagen. Want er iets aan veranderen, dat kunnen we toch niet!
Langs de Rotte, winter 2012
Voor al degenen die zich zorgen maken en zich afvragen “Waar moet dat heen?”
| Hij mocht mee met opa, kijken naar dat heéééle grote schip.En als je dan zo staat, met de wind in je snoetje en je moet wachten en wachten. Nou, dan krijg je natuurlijk enorme honger. Gelukkig had opa dat van te voren bedacht, want hij nam een paar lekkere boterhammetjes mee. Met echte Hollandse kaas.
Toen de boot voorbij gevaren was, gingen ze op een bankje zitten om samen gezellig die boterhammetjes op te peuzelen. |
 |
Ja hoor, ook vandaag was het wachten geblazen in Rotterdam. Nu liep iedereen te hoop om koningin Maximá te zien, die de nieuwe Markthal kwam openen.
Wij volgden het via de TV. Jammer genoeg viel op het moment suprême het beeld stil en stond de koningin als bevroren voor een levensgrote weegschaal.De spetterende muziekshow hebben we weer wel gezien.
Maar nu kunnen we dus van allerlei verse waar kopen in een werkelijk schitterende markthal. Net als in Budapest, Barcelona en vele andere steden, maar wel van een grootse allure. Een immens gebouw met een heel bijzondere plafondversiering. Een prachtig bouwwerk, waar Rotterdam zeker trots op mag zijn!!
Bron: Koninklijk Huis
 |
Waar staan deze mensen toch zo geduldig op te wachten? Het is nog een beetje mistig en tamelijk vroeg. Sommigen weten het wel, het kan nog wel even duren. Die zijn er bij gaan zitten en kletsen wat.
|
Ze staan op het havenhoofd in Vlaardingen, waar je mooi zicht hebt op het grootste cruiseschip van de wereld, dat voorbij komt varen. En na een uurtje is het dan zover. Een schip, zo groot dat het je bijna niet voor kunt stellen. Een varende flat, die zowat de hele Nieuwe Maas in beslag neemt.
Op weg naar Keppel Verolme B.V., waar alle tapijten vernieuwd zullen worden en ook diverse technische reparaties zullen worden uitgevoerd. En ja, dat kon alleen in Rotterdam 😉 😉 😉
Al weer een tijdje geleden maakte ik deze foto tijdens een wandeling door Rotterdam. Die was hing daar zo mooi en kleurig. De wasvrouw had maling aan ingesleten regels als “maandag-wasdag” want het was echt op een zondag dat ik er langs liep. En wat maakt dat ook uit. Misschien had ze voor de maandag andere plannen, of kwam het beter uit nu ze toch voor de kant lag. Wie zal het zeggen….
Een kijkje achter de schermen van het nieuwe Luxor Theater in Rotterdam. Dat kon bij de Wereldhavendagen 2015.
En dan zie je hoe groot zo’n podium is, hoe de kostuums en decorstukken in- en uitgeladen worden. Mag je kijken in de artiestenfoyer, met een flink rookhok. Want je wilt natuurlijk niet dat bekende sterren “even buiten” een peukje roken en meteen door hun fans omver gelopen zouden worden. We zagen hoe de voorste stoelenrij kan worden weggehaald en daarvoor in de plaats een orkestbak wordt gemaakt.
En nu kijken we met heel andere ogen naar een voorstelling.
En is dit een rekwisiet? Nee, dit staat i die artistenfoyer en is het door Youp van ’t Hek geschonken tafelvoetbalspel. De poppetjes hadden eerst andere shirtjes, maar de TD van Luxor heeft ze snel omgekleed. In Feyenoord en Ajax shirtjes. Dat dan weer wel.
Rotterdam is niet alleen de stad, het is ook het grote schip, dat nu al weer een aantal jaren aan de kade ligt en dienst doet als hotel/congrescentrum. Al zijn we daar nog nooit op geweest, moet ik bekennen. Waar we wel waren, is De Rotterdam. Het grote gebouw bij de Erasmusbrug, dat door Rem Koolhaas ontworpen werd en een stad op zichzelf genoemd kan worden.
Vorige week kregen we er een rondleiding. Daarbij hoor je allerlei weetjes en details, die je anders nooit van z’n leven gehoord zou hebben. Dat het gebouw op palen staat, die nog gesteld kunnen worden, zodat het niet voorover in de rivier plonst. Hoe snel de lift gaat en dat er een speciaal computerprogramma is, dat die lift bedient. Zodat je niet al te lang op je lift hoeft te wachten en hij niet voor jou alleen naar boven of beneden gaat, maar berekent op welke verdieping er nog meer mensen wachten. Dat de ruimte zo gemaakt is, dat je door kunt kijken en zo de grootte van het gebouw nog duidelijker wordt. Dat er is een hotel in is gevestigd, waarvan wij één van de kamers mochten zien.
Natuurlijk hoorden we ook dat er nog flats te koop staan en dat de vier penthouses door één persoon tegelijk gekocht zijn. Wie daar komt te wonen, weten we niet. Maar hij hoeft geen claustrofobie te hebben 😉 En hij heeft een magnifiek uitzicht.
Hieronder wat impressies.
 de parkeergarage met stelkolommen |
 kamer in Hotel Nhow |
 een penthouse op de 40e verdieping |
 het uitzicht van de 40e verdieping |
| Nee, het is nog steeds niet genoeg voor een paar flessen Cuvée Bonheur, maar de druivenoogst was dit jaar toch al heel wat meer dan vorig jaar. En ze smaken heerlijk. Eerst goed gewassen natuurlijk, want ook beestjes vinden dit lekker en een hapje rauwe slak, nee dat is het niet wat we willen.
Ruim een kilo konden we plukken en dan nog zit er wat aan. Maar dat is voor de vogels, omdat ze zo vriendelijk waren er dit jaar niet al te veel van te smullen! |
 |
Zo’n 25 jaar geleden kwamen we elkaar tegen, in Duitsland. In Weissenborn, een piepklein plaatsje tegen het IJzeren gordijn. Wij met onze kinderen kwamen voor een wandeling en zij met hun zoontje en dochtertje ook. Het klikte meteen. De mannen praatten, Carla en ik kletsten en de kinderen renden van hot naar her en hadden reuzenlol. Voor dat wij weer naar huis toe zouden gaan, gingen we nog even langs om gedag te zeggen. Er was koffie, de kinderen kropen bij elkaar met Donald Ducks en we wisselden adressen. Het was het begin van een hechte vriendschap. We vierden nog regelmatig vakantie, gingen vele dagen samen wandelen. De kinderen werden groter, gingen naar de Middelbare School, studeren. We vierden Kerst, waren bij trouwerijen en deelden onze zorgen bij ziekte. En nu, na 25 jaar, was het tijd voor een grote reünie. Met alle volle agenda’s was dat nog wel even een probleempje, maar uiteindelijk, op 31 augustus 2014 vonden we elkaar weer terug in Plaswijck in Rotterdam. Er waren foto’s van toen en er werden foto’s voor later gemaakt. En aan het eind van de middag stonden we met z’n allen klaar voor een groepsfoto:
