Tag Archives: Tokio

Simpel ingewikkeld

Posted on by

Vorige week las ik dit artikel in de krant. Ja, je moet wel een heel erge fan van treinen en metro’s zijn, wil je aan zo’n uitdaging beginnen. Want het nogal een opgave om alle 285 metrostations van Tokio te bezoeken. Het zijn er 285 in totaal!

Ik gok dat er ook heel wat logistiek inzicht aan te pas kwam, want je wilt dan natuurlijk niet twee keer op hetzelfde stations uitkomen. Als je op de kaart kijkt, duizelt het je meteen.

Maar gek genoeg, vonden wij het reizen in Tokio en andere steden een eitje. Met een engelstalig metroplan en een beetje puzzelen kwamen we vrijwel altijd goed uit. De bewegwijzering was prima en duidelijk, alle lijnen hadden een eigen kleur en de stations hadden naast de naam ook opeenvolgende nummers. Dus van station 8 naar station 12 of omgekeerd.

Shona Noguchi had natuurlijk geen tijd om even rond te kijken op zo’n station. Eigenlijk wel jammer, want er is altijd heel veel te zien. Er zijn grote en kleine winkels, er staan diverse automaten en je kunt je er vaak wegen of schoenen laten poetsen. Wij vonden het sowieso altijd heel interessant om alle indrukken op ons te laten inwerken.

Maar het ging deze man om in de snelste tijd alle stations aan te doen. Ik denk dat hij over een poosje wel weer eens rustiger van A naar B zal gaan.

Niet wat je denkt

Posted on by

Dit lijkt zo te zien een plaatje uit een supermarkt. Maar dat is het niet. Want alles wat hier staat is van plastic. De pizza, de schotels met groente, de sla, de noedels, fruit, bier, gebak, brood. Het ziet er uit alsof je het zo kunt opeten, maar dient om in de etalage te zetten van restaurants. Dat is gemakkelijker dan een vertaalde menukaart. Nu wijs je aan wat je hebben wilt en dat komt dan in Japan op je bordje. Wel echt natuurlijk 😉

 

Ruimte

Posted on by

Deze kop konden we een tijdje geleden lezen in de krant. En ja, het kan behoorlijk irritant zijn, zo’n meneer (meestal toch) die breeduit zit en jou geen plek meer laat. Of doodgemoedereerd zelfs twee plaatsen inneemt, vaak ook nog met een flinke tas of rugzak naast hem.Toch is het niet alleen in New York of Rotterdam een probleem. Zelfs in de metro van Tokio schijnt men er last van te hebben. En dat terwijl de meeste tengere Japanners keurig netjes hun bagage op schoot houden en proberen zich zo smal mogelijk te maken. Die borden zullen dus wel een reden hebben. Of houden ze zich nu aan deze regels, sinds de borden er hangen?  

 

Ontmoeting

Posted on by

Dit filmde ik in Shibuya, Tokio. Als je het filmpje start, zie je een (blijkbaar normale) middag. Het verkeer is nog niet eens zo druk, maar al die mensen ….. Toch houdt iedereen zich aan de regels en wacht men tot er overgestoken mag worden.

Waar gaan ze allemaal naar toe? De meesten lijken doelgericht. Er is dan ook het een en ander te shoppen daar. Enorme luxe winkels met een duizelingwekkend assortiment. Van babyspullen tot schoenen en alles, maar dan ook alles, wat daar tussen ligt. En waar was ik naar op zoek? Ik wilde naar Tokyu Hands, alweer zo’n gigantisch grote winkel. Zes verdiepingen hoog en de etages zijn verdeeld in A, B en C. Wil je een fiets, die kun je er kopen. Wil je liever een mooie braadpan, die is er ook. En een hele verdieping vol met papier, pennen, teken- en schildermateriaal en de daarbij horende benodigdheden. En daar ging ik voor.

Leo nam de lift naar de bovenste etage en zou via de trap naar beneden gaan. In die tussentijd moest ik voldoende tijd hebben om mijn dingen te kopen. Papier had ik al, dus besloot ik alleen voor stempelinkt en punches te gaan. Maar er is eigenlijk te veel, kiezen is niet mijn sterkste kant. Ik heb het tamelijk bescheiden gehouden.

Toen ik klaar was, kon ik de juiste uitgang niet meer vinden en even vreesde ik dat ik Leo kwijt geraakt was. Maar gelukkig, ik liep de hoek om en daar stond ie geduldig te wachten 😉

Samen probeerden we het metrostation terug te vinden. Maar het leek wel of we steeds verder verdwaalden. Uiteindelijk zag ik twee jongens zitten en ik vroeg ze of zij ons de weg konden wijzen. Toen ik ze eens goed bekeek, schrok ik. De ene had een enorm blauw oog, de andere een afschrikwekkende open hoofdwond, waar bloed uit stroomde. Maar ze waren vrolijk en erg aardig en bleken gelukkig alleen maar geschminkt te zijn voor een Halloweenfeest. Want in Japan ga je niet zomaar ergens naar toe, je gaat tiptop en helemaal in stijl.

Lekker?

Posted on by

Dit is Kappabashi Dori in Tokio, een winkelstraat zoals er zo vele zijn in deze stad. Maar hier verkoopt men vooral alles op het gebied van eten en koken. Messen, schalen, eetstokjes in soorten en maten, schaafjes voor de wasabi, kommetjes voor de sojasaus.

En natuurlijk eten. Maar vergis je niet, lekker is dit niet. Het ziet er allemaal heerlijk uit, maar is gemaakt van plastic. Deze schotels vind je in allerlei restaurant-etalages. Zo kan je zien wat er te krijgen is en dat is wel zo handig voor ons als we een Japanse menukaart voor onze neus krijgen.

 

Wonen

Posted on by
De kubuswoningen in Rotterdam vind ik al zeer bijzonder, maar dit is nog weer iets helemaal anders. Het zijn ook huizen,  in Tokio, in de wijk Mitaka. Het ziet er wel heel vrolijk uit, maar praktisch? Dat valt nog te betwijfelen, met al die vreemde vormen. En erg groot lijken ze me ook niet, maar dat is vrijwel overal in Japan, waar met ruimte gewoekerd moet worden.

Bij Stuureenfoto is het thema deze week ook wonen.