Even wachten

Ik was blij om op diverse plaatsen in het gras borden te zien, waarop stond “Niet maaien”. Want zo krijgen de bloemen de kans om op te komen, te bloeien en zaad te zetten. Dat geeft niet alleen een vrolijk gezicht bij de mensen, ook de insecten varen er wel bij.

Gelukkig zien steeds meer gemeentes in dat een strak gazon niet zaligmakend is. en het bespaart natuurlijk ook een tijdje een machine met maaier uit 😉

Hopelijk helpt het ook de insecten, want daar zijn er steeds minder van. Wie vroeger een ritje maakte, moest na afloop zijn ruit of bumper schoonvegen. Dat hoeft al een tijdje niet meer. Makkelijk aan de ene kant, verdrietig aan de andere…

Nu is het weer wel toegestaan om te maaien en hier in de buurt ruik je dat ook. Zo’n heerlijke geur van pas gemaaid gras.

Strategisch

Al jaren hangt dit insectenhotel in onze tuin. Eigenlijk had ik de indruk dat het helemaal niet zo druk bezocht werd. Maar afgelopen maandag keek ik eens beter en zag toch dat er wat insecten in- en uitvlogen. Ook ontdekte ik een groot spinnenweb pal voor het hotel.

En pats, ja daar vloog meteen een insect recht toe recht aan in het web. Onmiddellijk kwam een vervaarlijke zwarte spin aan om zijn prooi vast te zetten.

Maar dat lukte niet goed, want het insect (een wesp?) stribbelde heftig tegen en wist zich te bevrijden. Onverrichter zake trok de spin zich terug… in het insectenhotel. Die had een strategisch plekje uitgezocht. Ving hij de insecten niet in zijn web, dan kreeg hij ze gratis en portvrij thuisbezorgd.

Dat was natuurlijk niet de bedoeling. Maar ja, wat kan ik er nou aan doen. Spinnen zijn ook nuttig. Weliswaar lijken ze een beetje griezelig (en deze zwarte helemaal) maar het is en blijven levende wezens.

Ik doe dus niks en laat het over aan de natuur.

Grote stille heide

We hoefden niet ver te rijden om bij de heidevelden te komen. Maar de grote stille heide? Nou nee, dat niet. Al was het niet echt druk. Maar je merkt dat heel veel mensen graag even een loopje hebben.

Leo en ik liepen een stukje met jongens en schoondochter mee op, maar nog steeds speelt mijn knie een beetje op. Dus besloten wij om terug te gaan en gingen zij verder.

Bij de auto wachtten wij en raakten in gesprek met een hondenmevrouw. En na niet al te lange tijd waren we weer met z’n vijven.

“De heide is aan de andere kant ook gewoon paars”, merkte jongste op. Maar schoondochter vertelde wel dat wij toch wel mooi de Schotse hooglanders gemist hadden. Tja, je kunt niet alles hebben.

Wij hadden dan weer een soort vogelhuis in het bos ontdekt, maar dat zal vol grote insecten. Wespen, hoornaars? Geen idee, maar gelukkig op veilige afstand te zien. En dat alles tussen de buien door.

Drukte…

drukteAls ik de tuin in kijk, zie ik de blauwe regen bijna groeien. Dikke trossen bloemen hangen over de pergola. En niet alleen dat groeit tegen de klippen op, ook de wilde wingerd en de druif bij de buren zie je elke dag verder kruipen. Dit vind ik toch zo’n mooi seizoen. Eerst een nog wat kale tuin, met plotseling wat groene punten en dan… een explosie van kleuren. Ik ben niet zo’n nette tuinierster. Er staat nog wel eens wat onkruid dat ik met rust laat. Plotseling opgekomen planten laat ik even betijen en vaak mogen ze dan gewoon blijven waar ze zijn ontsproten. De natuur geeft soms verrassende combinaties en ik maak daar graag gebruik van.
En dan zijn er nog de insecten. Het zoemt en bromt op dit moment dat het een lieve lust is. Geduldig sta ik met mijn camera in de hand, maar net als ik wil afdrukken vliegt meneer Bij of mevrouw Wesp toch weer verder en verschuilt zich in de bloemenpracht. Jullie moeten me dus geloven als ik schrijf dat het echt heel druk in mijn tuintje is.

SPA: insecten

Insecten zijn nou niet de meest geliefde dieren, maar Lieveheersbeestjes (of zoals men in Rotterdam e.o. zegt: Kapoentjes) wekken wel vertedering. Ik zie ze graag in mijn tuin, want ze eten de bladluizen van de rozen op.Vandaar deze kaart, die ik voor het thema van deze week van Sunday Postcard Art maakte.

Insects are not quite my preferred animals. But I like the little Ladybugs, especially as they eat lots of greenflies from my roses.
Therefore I made this card for this week’s theme of Sunday Postcard Art.