Category Archives: Uncategorized

Recept

Posted on by

Ondanks veel kookboeken in m’n kast kook ik eigenlijk meestal met wat ik in huis heb. En soms vind ik dat wel blogwaardig, zoals dit recept.

img_20250828_1934275257777259084041486002

SPAANSE MACARONI (2 personen)
200/300 gram rundergehakt
1 flinke ui, in reepjes
2 teentjes knoflook, gehakt
stengel bleekselderij in smalle boogjes
2/3 tomaten in stukjes
1 paprika, in blokjes
1 kleine courgette, in reepjes
1 flinke eetlepel tomatenpuree
1 rode hete peper (optioneel)
200 gram elleboog macaroni
kruidenmix: 1 theelepel Italiaanse kruiden; 1 theelepel komijn; 1/2 theelepel korianderpoeder; 1 theelepel gerookt paprikapoeder; peper en zout naar smaak

Bak het gehakt in wat olie aan.
Voeg de ui toe, bak tot glazig, voeg knoflook en bleekselderij bij.
Bak de tomatenpuree ook even mee en daarna voeg tomaten en paprika toe.
Doe de kruiden erbij, meng goed en voeg voldoende water/bouillon zodat de saus even 10-15 minuten kan stoven. Roer de laatste minuten de courgette reepjes er door.
Kook de macaroni al dente. Giet af en meng de macaroni door de saus. Garneer eventueel nog met wat peterselie of korianderblad en serveer.

EET SMAKELIJK

PS: Ik maakte dit de eerste keer met chorizo braadworstjes (AH). Ook lekker.

Simpel

Posted on by
Bron: Facebook / Peaceful Japan Art

Het hoeft niet altijd De Nachtwacht of Vincent van Gogh te zijn om mooi te wezen. Kunst manifesteert zich vele vormen.

Deze Japanse prent lijkt simpel, een paar lijntjes en het silhouet van een kat volstaan. Maar schijn bedriegt. Hoe simpeler hoe lastiger, lijkt mij.

Want alles klopt. De verhoudingen, de plaats op het papier, de maan, de kat.

Ik kan er heel lang van genieten.

En ik vind het in ieder geval een plaatje van een prent.

Gedicht

Posted on by

Een gedicht op onze dagkalender, er zullen er vast meer zijn die het lazen. Ik vind het mooi en passen bij de lijsterbessen. Zij kondigen elk jaar voor mij de herfst aan.

September

img_20250830_1507344159006800282909038006

Blond lief, de laatste gouden dagen
wuiven ten afscheid en wij achten ’t niet,
de bomen en de struiken dragen
hun laatste tooi en in het riet
schuilen de vissen en hun trage
vinslag verraadt hen niet.

Het wordt nu tijd ons te bezinnen;
de bossen kleuren dieper bruin
en lila herfstasters beginnen
hun ijle bloeien in mijn tuin.

Het wordt nu tijd om te bedenken:
de zomer houdt niet eeuwig stand;
zij schonk ons al wat zij kon schenken –
de laatste gouden dagen wenken
en herfst komt reeds in feller kleuren drenken
de bloemen van dit dierbaar land.

Koos Schuur (1915-1995)
uit: Windverhaal (1941)

Zicht

Posted on by

Dit is een doorkijkje vanaf de Schiedamse dijk. Rotterdam grossiert in hoogbouw, dat is duidelijk te zien. Hoog, hoger, hoogst en het eind is geloof ik nog niet in zicht.

Vroeger werd het Witte Huis al een “wolkenkrabber” genoemd. In 1897 werd met de bouw daarvan begonnen en toen het klaar was, was het hoogste gebouw van Europa.

Maar ja, tijden veranderen en nu is het Witte Huis een mini tussen alle maxi. Wie goed kijkt op deze foto, ziet nog een klein stukje van die eens enorme “wolkenkrabber”.

Waar op dit moment het hoogste gebouw in Europa staat, ik heb geen idee. Zodra ergens een record wordt gevestigd, begint er ergens anders een nieuw project.

Varende supermarkt

Posted on by

Vorige week maakte ik deze foto tijdens de Havendagen in Rotterdam. Ik kan me zo’n bootje nog wel herinneren. Een parlevinker, oftewel een varende supermarkt. Nou ja, het assortiment zal wel wat beperkter zijn geweest, maar voor de klanten was er toch van alles te koop.

Dagelijks voeren de bootjes langs de binnen-vaartschepen en bezorgden hun waren. Het moet voor de schippersvrouwen een hoop gezeul bespaard hebben. De boodschappen werden meteen over bak-of stuurboord geleverd en betaald.

Maar niet alleen schippers gebruikten de diensten van de parlevinker. Ook toeristen, in Friesland vooral, vonden de service wel erg prettig.

Het beroep van parlevinker is al jaren uitgestorven. Dit scheepje behoort dan ook tot het Maritiem Museum en voor deze gelegenheid was er van alles te eten en drinken te koop. Een klein terrasje maakte het deze dag compleet.

Bewegen

Posted on by
img_20250916_183112163_hdr5707578185145712556

Kijk, deze kaarten kreeg ik gisteren na afloop van de afscheidslunch van onze gymjuf Saskia.

Ze kon niet laten ons op de valreep nog goeie raad mee te geven. Want allemaal moeten we natuurlijk blijven bewegen.

En dat kan op velerlei manieren.

Wat ben ik blij dat zingen en puzzelen ook goeie beweging blijkt te zijn 😉 😉 😉

Project

Posted on by

Voor m’n 75e verjaardag kreeg ik van jongste een Chinese pagode. In een platte doos zaten 11 platen van balsa hout, waaruit honderden stukjes gedrukt konden worden en een lijvige handleiding met afbeeldingen welke stukjes waar en hoe aan elkaar gemaakt moesten worden.

Ik begon met frisse moed. Het was niet moeilijk, alles was er. Maar wat een priegelwerk!!

img_20250817_1854176613265600477567892544

Het hout was licht maar ook zacht en hoewel alles goed in elkaar paste, brak er wel eens stukje af. En daarmee verloor de constructie ook haar houvast. Had ik net wat vast gemaakt aan de ene kant, viel er aan de andere zijde weer wat af.

Lange tijd stond het onafgemaakte bouwwerkje op een tafeltje uit het zicht. Ik zocht naar een oplossing die niet zichtbaar zou zijn. En die vond ik uiteindelijk. Een klein flesje met een miniem spuitmondje vulde ik met extra sterke houtlijm. En toen lukte het me om de gehavende stukjes weer stevig in elkaar te krijgen door hier en daar wat mini lijmdruppels te zetten.

Nu na ruim twee jaar, is de pagode af. Ik vond een mooi plekje op de boekenkast, hoog en onbereikbaar, maar vooral veilig. Samen met de echte Chinese dakleeuw daar vormen ze een mooi stel.

Maandag met muziek

Posted on by

Elke maandag zal de week beginnen met muziek. Oude songs, nieuwe wijsjes, van vroeger of net uitgebracht. Met veel aandacht voor allerlei talen, maar ook regelmatig een Nederlands nummer. Van heel vroeger, uit de tijd van de charleston of vroege jazz tot de hitparade van nu.

Als de clip niet start, dit is de link

De zoon van Jules de Corte zingt een liedje van zijn vader: De wonderman. Een liedje dat je onmiddellijk herkent als “ja van….!” en ook nog altijd fijn om te luisteren.

Humor

Posted on by
Bron: Facebook / Dave Smit

Of het toeval is of niet, ik vind dit een staaltje humor van de bovenste plank.

Een oldtimer rijden, niet zo’n glimmende schoonheid. Maar een oud Eendje, grijs en een beetje saai.

Dat nummerbord doet het hem. Wie het ziet zal wel glimlachen van oor tot oor. Hoe komt men er op?

Deze auto gaat zeker niet onopgemerkt voorbij.