Dit Instagram-filmpje brengt niet alleen verbazing bij mij. Want let op die tijger, die snapt helemaal niks van waar zijn prooi nou ineens gebleven is. Wat zou ie gedacht hebben?
Category Archives: natuur
Klein maar fijn
In de pot van mijn laurier stak ineens een klavertje zijn kopje op. Minuscuul en teer, een beetje roodbladig in de zon en met een piepklein bloemetje.
Dat ik maar eens fotografeerde met de macro stand van mijn mobieltje. Daar moet ik nog maar eens meer mee oefenen, want erg goed lukte het niet.
Maar ja, die pot voor de laurier is weliswaar tamelijk groot, onkruid hoort er niet in want dan wordt het wel erg krapjes.
Toch jammer, want zo’n bloemetje geeft wel een beetje kleur aan de wat saaie laurier. Nou ja, die geeft weer smaak, dus wat zal ik er verder over zeuren?
Bamboe
In Diergaarde Blijdorp staat een grote hoeveelheid bamboe. In allerlei soorten en maten, van klein tot groot. In het diergaardemagazine De Giraffe van zomer 2023 is een heel artikel aan dit gewas gewijd. .
Bamboe is een grassoort met een overweldigende groeikracht. Het is altijd groen, een sterk gewas en past dan ook mooi bij de aankleding van de dierentuin. De omgeving van het olifantenverblijf lijkt op een ware jungle met enorm hoge stengels.
Doordat het zo hoog kan worden, geeft het ook veel schaduw en brengt het verkoeling. Bij heet weer is het dan heerlijk in de koelere lanen te lopen.
En het is ook nog nuttig, want een aantal dieren gebruiken bamboe als voedsel. De rode panda lust er wel pap van.
In onze tuin staat ook bamboe. We hebben het gekocht als een niet woekerende soort, maar toch is de groeikracht verbazingwekkend.
Meeuwen
Meeuwen zijn er in vele soorten van klein tot behoorlijk groot. Vroeger voorspelden ze slecht weer volgens mijn moeder. En soms, als ik geluk had, mocht ik ze voeren. Gooide ik stukken brood in de lucht, die ze dan behendig opvingen.
In de loop van de tijd zijn het er echter zo veel geworden, dat ze een ware plaag vormen. Ze worden ook steeds brutaler. Onze zoon is als eens een haring kwijt geraakt. Net op het moment dat hij zo’n lekkere nieuwe haring in zijn mond wilde laten glijden, vloog er -roetsjjj- een meeuw langs die de vis uit zijn hand jatte.
Maar het kan nog erger. Kijk maar. Stond er net nog een doos met een dampende pizza op tafel, nu is de pizza op weg naar Onbekend Meeuwistan….. 😉
Boek
Nu ga ik er eens op uit, zei Jac. P. Thijsse. En zijn verhalen zijn nu uitgegeven, want dit boek bevat de wandeldagboeken van 1884 tot 1898.
Het is geen boek om uren in te lezen. Eigenlijk is het een wat droge opsomming van wat Thijsse tijdens zijn wandelingen tegenkomt. Geen gelikt verhaal dus.
Maar wat een oog voor de natuur had die man. En wat zag hij toen veel langs de weg. En ja daar horen natuurlijk afbeeldingen bij. En ook daarin is het boek ruim voorzien. Van diverse illustratoren staan er plaatjes van. Sommige zijn heel bekend, andere weer wat minder. Maar in zwart/wit of in kleur, ze laten zien wat er eind negentiende eeuw allemaal te vinden was in Nederland.
En oh ja, toen ook al was het op rare tijden heel koud of heel warm. Want ook dat schreef Thijsse toen al op.
Echt een boek om cadeau te krijgen, dat had oudste goed gezien. En een heerlijk boek om regelmatig op te slaan en weer verder te kijken.
Eikel
Alles draait tegenwoordig om energie. Hoe we het gebruiken, hoe we het kunnen of moeten besparen en vooral hoe kunnen we het produceren.
Laatst vroeg ik me af of we eigenlijk niet op een verkeerd pad zitten. Want de energie die in de natuur geproduceerd wordt, is veel meer en veel krachtiger dan wij voortbrengen.
Neem een eikel, zo’n gewoon vruchtje van een normale eikenboom in een bos. Wanneer je dat nu plant, is het in de toekomst een boom(pje).
De kinderen van nu zien die boom opgroeien, hun kinderen kunnen er onder in de schaduw zitten en vele generaties lang zorgt die boom voor zuurstof en neemt hij CO2 op. De bladeren zetten zichzelf in de herfst om tot humus en uit de eikeltjes die na een aantal jaren aan de takken groeien, komen weer nieuwe bomen. Een zich alsmaar herhalend proces.
En legt die boom dan uiteindelijk na vele eeuwen het loodje, dan kunnen er weer meubels van het hout gemaakt worden. En de takken warmte geven bij het verbranden. Wat een enorme opbrengst van dat ene kleine eikeltje.
Vergelijk dat eens met wat de mens kan. Met heel veel energie (en verontreiniging) een windmolen of zonnepaneel maken, voor een fractie van de energie die zo’n eik levert.
En wat levert de windmolen na krap een halve eeuw op….? Vooralsnog alleen maar problemen, want waar laten we die troep…
Nou weet ik dat ik appeltjes en peertjes aan het vergelijken ben, maar toch…!
Bouwen
We kunnen naar de maan, bruggen, dammen en nog vele meer imposante dingen bouwen. Het is allemaal beslist erg indrukwekkend. Maar mensen denken vaak dat alleen zij de mooiste dingen kunnen maken. Technisch is er natuurlijk nu erg veel mogelijk en ook met de hoogte van gebouwen is zo te zien de grens nog niet bereikt.
Wie kijkt naar de natuur, valt weer heel andere dingen op. Neem nou de wevervogels. Geen supermooi beestje, al is ie soms fraai geel. Hij lijkt een beetje op een mus en daar is hij ook een verre achterneef van. Maar hoe zo’n diertje zijn nest bouwt, daar kan ik stil van worden.
In Blijdorp heb ik ze meermalen aan de gang gezien. Met dunne grassprietjes en andere vezels bouwen ze een prachtig vaasvormig nest. Eindeloos geduldig worden de sprieten in en door het bouwsel gefrunnikt. En na al dat gepriegel en heen en weer steken ziet het nest er zo uit. Prachtig toch…?
Op You Tube zijn diverse filmpjes van de wevers te zien. Klik hier om een filmpje van Gaia Zoo in Kerkrade te starten.
Natuur in de stad
Al sinds jaren schrijf ik met (on)regelmatige tussenpozen een blogje over de plantjes die je zo in de stad kunt tegenkomen. Wie nog eens wil lezen wat ik er al zo over schreef, klikt op deze link.
Ik weet niet of veel mensen ze opmerken, de kruiden, de paardenbloemen, klavers en hoe ze ook mogen heten, die met ongekende kracht langs stoep- en wegranden, tussen tegels en asfalt door omhoog komen.
Het verbaast me telkens weer, want er wordt ook veel tegen in het verweer gebracht. (Gif)spuiten, branden, vegen, schoffelen…. en toch… ze houden stand.
Gelukkig komt er steeds meer belangstelling voor. De Hortus in Leiden heeft er zelfs een heel project overgemaakt. Op de site kun je een poster met 52 bekende en minder bekende stoepplantjes downloaden. Een tijd lang waren er zelfs mensen die netjes de naam bij een stoepplantje schreven. Maar eigenlijk maakt het me niet uit hoe zo’n plantje heet. Ik vind het gewoon nog steeds een leuk gezicht.
Want al lijken de plantjes klein en onbelangrijk, het is en blijft toch natuur.
Robin
Copyright: Putman and Robin
Al maanden volg ik op Instagram dit account: @putmanandrobin.
Een klein tam roodborstje wordt gevolgd met de camera en eet uit Putman’s hand, zit op de rand van zijn autoraam en lijkt zich volkomen op zijn gemak te voelen.
Hij voert het roodborstje met meelwormen uit de hand. Het volgt hem als hij in de tuin werkt. Het is zo schattig om te zien. Een klein wondertje in een grote soms bozige wereld.
Eerst dacht ik dat het allemaal maar een beetje in elkaar gezet en geregisseerd was. Zo’n roodborst vliegt toch meteen weg? Tenminste bij mij in de tuin. Maar niet bij “Putman”.
Over een poosje komt er een boek uit waarin Putman vertelt hoe hij en Robin samen kwamen. Intussen kijk ik nog maar eens naar zo’n filmpje. Daar kan je niet somber bij blijven.
Gorilla’s
Wat heeft dit nou met gorilla’s te maken? Een zooitje oude en kapotte telefoons….?
Nou veel. Want in de telefoons wordt een metaal gebruikt dat in Zaïre uit de grond wordt gehaald. Veel van die mijnen liggen in het gebied waar ook gorilla’s leven.
En omdat er steeds meer van dat metaal nodig is, wordt het leefgebied van die dieren steeds kleiner.
Daarom kun je in Diergaarde Blijdorp je oude mobieltjes inleveren zodat het metaal eruit wordt gehaald en hergebruikt.
Dus brachten wij deze week onze oude mobieltjes naar de gorillas. Alle beetjes helpen tenslotte.