Category Archives: Gezondheid

Verschil

Posted on by

Onderscheid tussen lunches op school in USA een Fr. Tasty fb

Op Facebook las ik een stukje van een Amerikaanse die naar Frankrijk was verhuisd. Ze verwonderde zich over allerlei dingen, die totaal anders waren in Frankrijk dan in de USA. Maar het grootste verschil vond ze de manier van schoollunches voor haar 7-jarige zoon.

In Amerika krijgen kinderen op school “kindvriendelijk” eten, zoals hotdogs, burgers, kipnuggets, vergezeld van frietjes en wat baby-worteltjes in een plastic zakje. Alles geserveerd op wegwerp servies met wegwerp bestek.

Hoe anders in Frankrijk, waar de tafel wordt gedekt met echte borden, gewoon bestek, servetjes. Met een grote kan water, waaruit de kinderen zelf hun glazen vullen. En dan wat er op die borden ligt. Een voorgerecht, hoofdgerecht, dessert of wat kaas. Alles vers klaargemaakt. Ook orgaanvlees en blauwe kaas ontbreekt niet.

Het Franse eten ziet er gezellig, kleurrijk en smakelijk uit. In tegenstelling tot het eten in America, dat de vrouw beschrijft als beige op beige borden.

Het verblijf in Frankrijk zal maar tijdelijk zijn en nu al vraagt de vrouw zich af hoe het straks in Amerika moet. Zal haar zoontje ooit nog kunnen wennen aan wat de Amerikanen “voedsel” noemen, of blijft hij voor altijd een fijnproever?

Boek

Posted on by
Cobi van Baars: De onbedoelden.

Na de uitzendingen van Andere tijden en de podcast Het is niet van mij, las ik ook nog het boek De onbedoelden van Cobi van Baars, die hetzelfde thema behandelt.

Een roman, gebaseerd op een waar gebeurd verhaal. Een jong meisje wordt in de jaren 60 ongewild zwanger. Haar ouders beslissen dat het kind moet worden afgestaan, al wil ze dat zelf niet.

Ze krijgt een tweeling, moederziel alleen. De kinderen, twee meisjes, worden onmiddellijk bij haar weggehaald. Zij keert naar huis terug, waar nooit meer en woord aan de kinderen gespendeerd wordt.

De kinderen worden gescheiden en komen elk bij ander kinderloos echtpaar terecht. Pas als ze volwassen zijn komt de waarheid aan het licht.

Het boek springt van de ene naar de andere persoon en belicht zo hoe iedereen op zijn of haar eigen wijze tegen de zaak aankijkt. Dat vond ik wat lastig om te lezen, maar wel heel knap beschreven. Want iedereen beleeft het anders, heeft andere invloeden ondervonden. Geluk of ongeluk is niet voor iedereen het zelfde.

Absoluut een aanrader, dit boek. Al is het alleen maar omdat we, met de kennis van nu, heel andere beslissingen zouden nemen.

Schrijnend

Posted on by

Vier weken lang keek maar afleveringen van de docuserie “Afgestaan” van  Andere tijden.

Bron: Google foto’s / Andere tijden

Een schrijnend relaas over jonge meisjes, soms nog tieners, die ongepland zwanger werden. De burgerlijke moraal vond het schandelijk. Zoiets moest maar snel onder de pet gehouden worden. De meisjes werden vaak weggestuurd, kregen hun kind in het geheim en moesten het dan afstaan. De druk van de onverzettelijke buitenwereld moet ongelofelijk zijn geweest.

De meisjes werden geacht nooit meer over hun kind te spreken. Zo verdwenen die uit zicht. Maar hun leven werd nooit meer hetzelfde. Een grote maar onzichtbare last droegen ze met zich mee.

De uitzendingen maakten een diepe indruk op me. Hoe eenzaam moeten de meisjes zijn geweest en hoe hard en veroordelend was de maatschappij toen.

Maandag met muziek

Posted on by

Elke maandag zal de week beginnen met muziek. Oude songs, nieuwe wijsjes, van vroeger of net uitgebracht. Met veel aandacht voor allerlei talen, maar ook regelmatig een Nederlands nummer. Van heel vroeger, uit de tijd van de charleston of vroege jazz tot de hitparade van nu.

Nog een paar dagen is het Kerst, een feest met veel nadruk op eten. Wees voorbereid, kom alvast een beetje in beweging met dit nummer. De groep CoreoFitness MundoGuyivan danst op muziek van Marc Anthony 😉 😉 😉

Als de clip niet opent, dit is de link

Oude bekende

Posted on by

Ineens zag ik ze overal. Een beetje veranderd van uiterlijk, niet meer het bekende papieren potje waar je gaatjes in het deksel moest prikken. Maar meer eigentijds, rechttoe rechtaan, maar nog wel gelukkig dezelfde kleuren en ook het meisje was nog steeds compleet met mutsje.

We kochten een potje, uit nostalgie en omdat we die smaak wel weer eens wilden proeven.

Smaakte het nog steeds zoals toen? Dat weet ik eigenlijk niet zo goed. Het is nog steeds pittig, hartig. Maar de geur lijkt minder uitgesproken. Minder zweetvoetenlucht, misschien nu wat acceptabeler?

Maar een witte boterham met een flinke lik roomboter en een dun laagje Zwitserse kaas is nog steeds lekker! Dat blijft voorlopig nog wel op tafel staan.

Geen aanbeveling

Posted on by

Het lag op een grote doos met druiven uit Verwegistan, dus ik had ze toch al niet gekocht. Maar nu natuurlijk helemaal niet. Eerst schoof ik het weg, maar toen viel mijn oog op het woord “CAUTION”. Heftige waarschuwingen voor giftig spul. Dit soort giftige middelen hoef ik niet.

Maar wat ik me wel afvraag, is hoe de mensen die de kratten verpakken en verschepen er over denken. Zouden die het weten, dat rare plastic vel wel kunnen lezen? Dragen ze beschermende kleding?

Er lagen identieke vellen op andere dozen, sommige al verkreukeld. Blijkbaar vond niemand het noodzakelijk om er aan dacht aan te schenken.

Maar ik vond het geen aanbeveling om die druiven te kopen.

Steek je licht op

Posted on by

Ik heb het er al vaker over gehad. Ik begrijp nog steeds niet dat mensen in deze tijd van het jaar op de fiets stappen in donkere kleding en dan ook nog eens geen licht op hun fiets hebben.

Je kunt die mensen in de schemering of het donker nauwelijks zien en voor het weet zou je ze aanrijden. Je hoeft niet allemaal een felgekleurde jas aan te trekken. Maar zorg dan voor iets van reflecterende strepen of zo. De ANWB verkoopt speciale riemen, die zeer goed afsteken waardoor je duidelijk waarneembaar bent.

En dat geldt dan natuurlijk ook voor voetgangers en sporters. Zorg dat je zichtbaar bent, het kan het verschil maken tussen leven en dood.

Suze

Posted on by

Hier had ik al eens iets geschreven over een echt Frans drankje. Niet iedereen is er fan van, maar ik vind het erg lekker. In een mooi glas, met een beetje ijskoud water, met ijs of gewoon puur.

Maar ja, alcohol is nou niet meteen het allerbeste voor een mens en dus beperk ik het drinken van Suze tot zeer spaarzame gelegenheden. Niet erg hoor, want dan smaakt het juist extra lekker.

Maar tussen de 0/0 drankjes in de Franse supermarkt ontdekte ik een klein traytje met een bekend etiket. Zouden ze dat hier alcoholvrij hebben? Ja, verrek! Met niet eens zo veel suiker, niet al te groot formaat. In de boodschappenkar dus.

’s Avonds meteen een glaasje ingeschonken en dat viel helemaal niet tegen. Lekker fris, echt dezelfde smaak als het alcoholische drankje. Een goed en gezellig alternatief.

Dat vind ik dan ook zo leuk van in een vreemde supermarkt snuffelen. Je komt altijd wel wat tegen.

Water

Posted on by

Hier in Nederland draaien we de kraan open en er komt prima drinkbaar water uit. Een luxe die we maar zelden naar waarde schatten.

Dat was in Rotterdam niet altijd zo, want in januari 1963 kwam er bij ons verschrikkelijk bocht uit de kraan. Zout en vies. Daar kon mijn moeder niet mee koken, thee en koffie zetten werd onmogelijk. Het was een ramp op plaatselijk niveau. Heel Rotterdam moest op een andere manier aan water komen.

Bron: Google foto’s

Mijn vader werkte destijds bij de Heineken Brouwerij en daar werd water uit een eigen bron getapt (en tot bier gebrouwen). Genereus zette de brouwerij de waterkranen open om de Rotterdamse bevolking van water te voorzien.

Maar ook het waterleidingbedrijf zette tankwagens in en verdeelde op regelmatige tijden overal in de stad zuiver en schoon water. Vrienden en familie in streken met goed drinkwater kwamen langs om jerrycans vol af te leveren. Dat water werd als goud, we deden er erg zuinig mee.

Nog lang had het Rotterdamse water een vreemde bijsmaak, maar gelukkig komt er bij ons nu heerlijk helder water uit de kraan!

Verontreinigd

Posted on by
Bron: Google foto’s / Wikipedia

Het sloeg in als een bom in 1980. Dagen, weken, maandenlang was het niet uit het nieuws weg te denken. Het gifschandaal in Lekkerkerk, waar een woonwijk op vergiftigde grond gebouwd bleek te zijn.

Men ging voortvarend te werk. De mensen moesten hun huis uit, mochten niet meer in de grond graven of werken, kinderen mochten niet meer op straat spelen. Een golf van angst spoelde over de wijk.

Lekkerkerk had toendertijd een burgemeester die het klappen van de mediazwepen kende. Hij was presentator van het programma De Ombudsman geweest en zorgde er dan ook voor dat de affaire niet in de doofpot belandde.

De grond werd afgegraven, gereinigd en nieuwe grond werd gestort. Na verloop van tijd gingen de bewoners terug. De gezondheidsschade bleek niet aantoonbaar. Maar wat moet het een impact op de mensen gehad hebben.

We kregen een “Wet op de bodemsanering” en voortaan was iedereen gehouden om te zorgen dat zoiets nooit meer zou vóórkomen. Ja, ja…….!

De veroorzakers van de verontreiniging -de transporteur en de verffabriek- sloten pas in 2008 een overeenkomst en betaalden elk één miljoen euro, waarvan de gemeente een kwart kreeg.

Nog regelmatig komen er op diverse plekken in het land verontreinigingen aan het licht, maar zo veel palaver als destijds veroorzaken die niet meer.