Category Archives: Koken

recepten en berichten over eten en drinken

Limonade

Posted on by

Als kind kreeg ik niet altijd limonade als ik iets wilde drinken. Dat bleef bewaard voor speciale gelegenheden. Nou ja, dat klinkt een beetje zwaar, zondag was al speciaal genoeg om limonade te schenken. Maar dan bleef het bij één glas. Had ik nog meer dorst dan voldeed de kraan aan mijn vraag.

Nu drink ik nog maar zelden limonade. Zelden kant en klaar, maar gemaakt van een heel klein beetje siroop en veel water. Het is me al gauw te zoet.

Gek genoeg hadden wij zelden zoiets als siroop. Dat vond mijn moeder niks. Dus kocht ze Sunrise limonade. Maar ze kocht ook flessen met druivenlimonade, van Franka als ik me goed herinner. Beide merken zijn al lang niet meer op de markt. Nu wordt de keus uit al die verschillende merken soms te ingewikkeld.

Laatst zag ik een foto van het affiche van Sunrise, dat in Rotterdam geproduceerd werd. En toen ging het luikje in mijn herinnering weer open.

Recept

Posted on by

Van Lies kreeg ik een recept van een Ierse cake. Niet gemaakt met melk en boter, maar met thee en slechts één ei. Dat moest ik eens proberen.

Irish Barmbrack
225 gr. rozijnen (of een combinatie van rozijnen en ander gedroogd fruit)
240 ml. koude sterke zwarte thee
120 gr. zachte bruine suiker (ik gebruikte 110 gr.)
1 losgeklopt ei
225 gr. zelfrijzend bakmeel
snufje zout en eventueel een theelepel speculaas- of kruidkoekkruiden)

Doe de rozijnen met de thee en de suiker in een schaal.
Laat het minstens 4 uur, maar liever nog de hele nacht staan zodat de suiker goed oplost en de rozijnen de thee kunnen opzuigen.
*****
Verhit de oven voor op 160 graden Celcius.
Vet een cakevorm (ongeveer 21 x 11 cm) in met boter of olie.
Voeg bloem, ei, zout en eventueel kruiden toe aan het fruitmengsel.
Roer tot alle bloem is opgenomen en een stevig deeg/beslag ontstaat.
Doe het deeg in de ingevette cakevorm, strijk glad en bak de cake ongeveer 1,5 uur.
Test de cake met een satéprikker. Komt die er droog uit, dan is de cake gaar.

Natuurlijk vond ik op internet nog diverse variaties, vrijwel allemaal gelabeld als “echt” en “origineel” Iers. Soms iets luxer, vaak zelfs veel luxer, met bier in plaats van thee, met extra whiskey, met een keur aan allerlei gedroogd fruit. Maar dit lijkt me wel een oigineel recept, dat van moeder op dochter werd overgegeven.

Oh ja, de Barmbrack smaakte heerlijk!!! Je kunt de plakken met wat roomboter besmeren, maar dat vind ik niet echt noodzakelijk. Ik haalde er ruim 12 stevige plakken uit. En vanzelfsprekend kreeg Lies er ook een paar.

Chinees fluisteren

Posted on by
white and gray chevron print recipes book
Photo by Isaiah on Pexels.com

Iemand komt met een recept op Facebook of Instagram. Zo te lezen lijkt het lekker. Goeie ingrediënten, geen gekke toevoegingen en een beetje handige kok kan er zo mee uit de voeten. Maar dan komen de commentaren.

  • Die tomaten of  de noten, kunnen die vervangen worden?
  • Je gebruikt tarwemeel, kan het ook met glutenvrij meel? In de meeste gevallen gebruik je dan amandelmeel, maar of dat 1 op 1 kan….?
  • Mijn kind kan niet tegen/lust geen …… Waarmee kan ik het vervangen?
  • Kan ik ook yoghurt nemen in plaats melk?
  • Havermelk heb ik nooit, zou het met gewone melk ook gaan?
  • Tomatenpuree in plaats van verse tomaten, zou dat ook kunnen?

En dan nog de mensen die het recept beoordelen op suikers, vet, plantaardig of 100% vegan. Na een lange rij commentaren blijft er van het recept niks meer over.

Daar begrijp ik dan niks van. Je probeert het recept en zit er iets dat je kunt/wilt of mag eten, dan laat je het eruit. Of je hebt iets niet in huis en ook dan maak je het zonder dat ene speciale ingrediënt. En valt het tegen, dan maak je het toch niet meer…

Het lijkt een beetje op dat spelletje Chinees fluisteren. Iemand begint en fluistert in je oor “Piet heeft zijn been gebroken”. Aan het eind van de rij is Piet dood of ligt in het ziekenhuis…..

Toen en nu

Posted on by
Ja, dat was lekker / Koken in de jaren vijftig een zestig

Leo had voor Moederdag een kookboekje gekocht. Geen up-to-date recepten, maar een boekje over hoe er in de jaren 50 en 60 gekookt werd. Zoals onze moeders dat deden. Met de beperkte middelen die er toen waren.

Want bij de groenteman lag geen keur aan exotische groenten van over de hele wereld. Nee, het was allemaal Hollands wat de klok sloeg. Het assortiment veranderde met het seizoen. ’s Winters kool en wortelen, en in de zomer sla, spinazie, radijsjes. Zelfs aardappelen raakten op een gegeven moment op. Dan waren ze niet meer zo lekker en keken we uit naar de nieuwe oogst.

De recepten zijn ook veel eenvoudiger, met maar een paar ingrediënten. Spaghetti met tomatenpuree is wel heel basaal. Wie nu een spaghetti maaltijd klaarmaakt gebruikt toch op zijn minst wat meer groenten.

Sommige gerechten zouden we nu niet meer aan gasten aanbieden. Wie zet er nu nog griesmeelsoep op het menu?

Het eten van toen was duidelijk veel minder rijk, maar de generatie van toen is toch ook groot gegroeid. Nu moeten we op dieet, minderen, opletten niet te veel vet, suiker. Misschien toch weer eens zo’n simpele maaltijd klaarmaken?

Nooit tevreden

Posted on by

Het klinkt dramatisch, maar zo veel drama is het niet. Er viel me gewoon iets op.

Met de komende Paasdagen in het verschiet wemelt het internet van de recepten. Het een nog luxer dan het andere. Voor paasbrood, desserts, soepen en nog veel meer. En natuurlijk voor allerlei soorten eiergerechten. Met in de hoofdmoot gevulde eieren.

Bron: Google fotos / Flying foodie

Die vind ik zelf altijd heerlijk en staan straks dus bij ons ook op tafel. Maar ineens zag ik dat het niet meer gewoon wit met gele eieren moest zijn, maar dat er allerlei kleurtjes op het toneel verschenen.

Niet alleen eieren met vullingen in rood en groen, met garnalen of kip, maar ook eieren die niet meer wit waren, maar gemarineerd in bietjes- of ander gekleurd sap. Waardoor die eieren ineens een soort zuurstokkenkleur hadden. Het zal best wel smaken, maar waarom toch?

Waarom moet het nou toch allemaal anders dan de natuur het heeft bedacht? Ik vraag me af, wat is er mis met het gewone gevulde ei?

Wat wordt daar gemalen?

Posted on by
Molen bij Woudsend (foto uit mijn archief)

Het is helemaal hip en “in” om zelf brood te bakken. En dat niet alleen, het is ook leuk. Soms een beetje tijdrovend, maar wel erg bevredigend. Je weet wat er in zit en meestal is dat niet meer dan water, meel, zuurdesem (maar je kunt ook gist gebruiken) en wat zout.

Als je eenmaal een zuurdesem aan de praat hebt, blijft die met minimale zorg leven in de koelkast. En wil je brood gaan bakken, dan pep je het ook weer snel op. In mijn koelkast staan inmiddels twee soorten, van volkoren meel en van gewone bloem.

Maar er is ook meel nodig. Dat kun je natuurlijk in de supermarkt kopen, maar ik haal mijn broodmeel liever bij de molen, Molen Windlust in Nieuwerkerk aan de IJssel. De winkel bij de molen wordt gerund door mensen met een beperking. Zij runnen ook een klein restaurantje, waar je -op doordeweekse dagen- na de inkopen lekker even kunt bijkomen met een kopje koffie en iets lekkers.

Er zijn nog redelijk wat molens in Nederland en bij vele kun je meel en andere producten kopen. Op deze website kun je adressen van molens in jouw buurt vinden.

Brood

Posted on by

Wie op Instagram kijkt, wordt overladen met berichten over bakken met zuurdesem. En ook ik raakte geïnspireerd en probeerde al eerder een starter te maken. Maar echt van de grond kwam het niet. Het is ook wonderlijk, zo’n pot met iets ondefinieerbaars, dat lijkt te leven.

Ik ontdekte Maison Viridi, waar Kirsten Ripke laat zien hoe alles in zijn werk gaat, op haar website, maar ook op YouTube en Instagram. Daar leerde ik hoe ik een starter aan de praat krijg. Alleen maar door regelmatig meel uit mijn voorraadpot en water uit de kraan te vermengen. Uiteindelijk stond er dan na een week een mooie bubbelende starter op mijn aanrecht. Ik kon eindelijk gaan bakken. Wel met veel geduld, want haast heeft zuurdesem niet.

Op zondagmorgen was de starter mooi gegroeid en maakte ik met mijn keukenmachine het deeg voor het brood. Dan moet het enkele uren rusten. Aan het eind van de middag kon ik het brood vormen en in een kom doen. Nou moest het een nacht in de koelkast. En dan, op maandagmorgen, kon ik het brood in de oven schuiven.

En kijk, daar was mijn zuurdesembrood. Mooi bruin, een beetje te zelfs. Het geurde heerlijk, maar moest nog even afkoelen. Spannend moment, doorsnijden en het binnenste keuren. Een mooi gelukt brood, dat heerlijk smaakt. En vraagt naar meer. Nu is het nog een vrij simpel recept, later ga ik me op ingewikkelder recepten storten.

Mijn starter bleef een week lang prima in de koelkast en was daarna snel weer klaar voor een tweede brood. Ook dat lukte goed. Ik heb, geloof ik, de smaak nu echt te pakken.

Verschil

Posted on by

Onderscheid tussen lunches op school in USA een Fr. Tasty fb

Op Facebook las ik een stukje van een Amerikaanse die naar Frankrijk was verhuisd. Ze verwonderde zich over allerlei dingen, die totaal anders waren in Frankrijk dan in de USA. Maar het grootste verschil vond ze de manier van schoollunches voor haar 7-jarige zoon.

In Amerika krijgen kinderen op school “kindvriendelijk” eten, zoals hotdogs, burgers, kipnuggets, vergezeld van frietjes en wat baby-worteltjes in een plastic zakje. Alles geserveerd op wegwerp servies met wegwerp bestek.

Hoe anders in Frankrijk, waar de tafel wordt gedekt met echte borden, gewoon bestek, servetjes. Met een grote kan water, waaruit de kinderen zelf hun glazen vullen. En dan wat er op die borden ligt. Een voorgerecht, hoofdgerecht, dessert of wat kaas. Alles vers klaargemaakt. Ook orgaanvlees en blauwe kaas ontbreekt niet.

Het Franse eten ziet er gezellig, kleurrijk en smakelijk uit. In tegenstelling tot het eten in America, dat de vrouw beschrijft als beige op beige borden.

Het verblijf in Frankrijk zal maar tijdelijk zijn en nu al vraagt de vrouw zich af hoe het straks in Amerika moet. Zal haar zoontje ooit nog kunnen wennen aan wat de Amerikanen “voedsel” noemen, of blijft hij voor altijd een fijnproever?

Kerstsfeer

Posted on by
Bron: Instagram / VWSyria

In deze tijd zit het internet vol met allerlei heerlijke koekjesrecepten. Die verzamel ik, lees ik met veel interesse en soms gebruik ik zo’n recept.

En als je veel recepten opslaat, krijgt het algoritme van de kunstmatige intelligentie het idee dat je vast nog wel meer wilt zien.

Dus ontdekte ik dit schattige busje van peperkoek tussen alle andere foto’s van schalen vol met kerstkoekjes. Ik zou het zo willen bakken, al was het maar om gewoon neer te zetten en er een heel jaar lang naar te kijken.

Maar bij nadere beschouwing is dit busje helemaal niet gebakken, maar werd een foto gemaakt met AI. Dat staat tenminste netjes in de hoek vermeld. Jeetje, weer een illusie minder….

Maar ik blijf het toch gewoon een leuk karretje vinden, al zal van dat bakken wel niks meer komen. Nou ja, laat ik het maar bij echte suiker, boter en meel houden. Maar daarover blog ik later wel….

Geen verspilling

Posted on by
Bron: Facebook / Google

Om verschillende redenen is het niet juist om voedsel te verspillen. Er is nog te veel honger in de wereld en we moeten zuinig omgaan met hetgeen de natuur ons levert.

Supermarktketen Lidl laat in België een fabriek misvormde groenten verwerken tot prima soep. De soep wordt verkocht in de filialen van Lidl in emmertjes van één liter, zodat voedselverspilling wordt tegengegaan.

Want die groenten zij dan wel een beetje vreemd van model, dik, dun, krom of gevlekt, het is nog steeds prima groenten. En verwerkt in een soep is er natuurlijk niets meer van te zien. De smaak blijft prima.

Afgelopen vrijdag gaf Annemarie op haar blog een vrijwel identieke tip, natuurlijk wel op kleinere schaal. Maar het principe blijft hetzelfde. Restjes groenten verwerken tot een soep of saus, zodat er geen eten weggegooid hoeft te worden.

Mooi initiatief van Lidl en voor ons eigen huishouden ga ik de tip van Annemarie gebruiken.