Beetje jungle

Vorige week stelde M. een wandeling voor over het laarzenpad. Het wat…? Ze wees vagelijk richting Rotte, de brug over en dan, nou ja daar ergens is het. Ik weet wel hoe we gaan moeten. We knikten, ook R. met haar rollator.

En daar gingen we, M. achterna. Acht dames, allen ruim 70 jaar oud en sommige zelfs richting 90, stapten voort.

De dijk op naar de Rotte, de brug over, best een stevige klim en dan richting ….? Ja, hierheen…..! Het viel mee, eerst voornamelijk zelfs asfalt. Die laarzen zouden we die nog nodig hebben?

Maar dan zwaait M. naar links af. Een zeer hobbelig en nogal wild pad, smal en met hoge planten links en rechts. Er liggen smalle en wat griezelige planken bruggetjes op het parcours. De rollator moet zo nu en dan een beetje getrokken worden, sommige dames willen wel een helpend handje. We moeten goed opletten waar we onze voeten zetten. Vallen willen we tenslotte niet.

Maar uiteindelijk komen we weer op meer gebaande wegen. We weten weer waar we zijn en dan lonkt er koffie onder een parasol. Een beetje avontuurlijke maar lekkere wandeling. Die gaan we vast nog eens lopen.

Trainen

Het was lekker wandelweer en dus kwamen de Ganzen weer eens bijna allemaal bij elkaar. We liepen richting Rotte en staken de Rottebanbrug over. Daar wandelden we richting het Hoge Bergsebos. Maar op dit moment wordt er in die buurt hard gewerkt aan een nieuwe weg, met een tunnel onder de Rotte door. Daardoor bleek het pad wat we normaal namen nu versperd te zijn.

Ach, flexibel als we op onze ouwe dag nog zijn 😉 namen we dus een ander pad. En dat hebben we geweten, want na alle regen stonden daar overal plassen en niet zulke kleintjes ook. Terugkeren of doorlopen. We kozen het laatste en daardoor moesten we nogal eens door flinke stukken glibberige en zacht sompige modder banjeren. Natte wandelschoenen, vieze sokken, broeken die meteen in de wasmachine zouden moeten. Het werd een heel avontuur, maar met elkaar bleef het toch gezellig en kletsten we heerlijk bij.

Eenmaal weer bij de Rotte gekomen, moesten we nog een heel stuk voordat we weer bij de brug waren en op huis aan konden gaan. Onderweg kwamen we langs een parkeerplaats, waarop een enorme macht aan politie stond. Nieuwsgierig keken we en ontdekten dat er driftig getraind werd.

Bomen beklimmen, iets met lange houden palen en hoe komen we over de sloot. Nou, dat laatste ging vaak goed. Maar diverse agenten haalden toch een nat pak.

En wij liepen sinds lange tijd weer eens een flink stuk. Hadden ook de Ganzen hun training gehad 😉

Kinderlijk genoegen…

Het was nog even dubben of ik wel zou gaan wandelen, want het regende donderdag. Maar toch besloten om te gaan en de weergoden te trotseren. En dat pakte heel gezellig uit.

Zes dames waren er en we namen dit keer eens een nog niet zo vaak belopen gebied, het Hoge Bergse Bos. Een wandeling daarheen had ik al eens uitgezocht. Maar jammer genoeg kun je bij het uitzoeken op de computer niet zien of je echte wandelpaadjes neemt of dat het meer asfalt is. En dat laatste bleek het geval. Maar toen we iemand aan het maaien zagen, vroegen we hem de weg.

Het vee-hek door en daar stonden we meteen in wild 😉 gebied. Het paadje was net gemaaid. Verderop stuitten we op een heel stuk met uitbundig groeiende bramen. En dan worden keurige dames opeens weer kinderen. We plukten en snoepten van het fruit. Een dame zocht en vond nog een plastic zakje en scharrelde haar toetje van de dag bij elkaar. Dat het soms een beetje regende maakte de wandeling juist nog leuker. Want deze vrouwen zijn toch zeker niet van suiker!