Ik las “De dagen die komen”van Mélissa da Costa.
Al lange tijd staat een boek van deze schrijfster op mijn lijst, maar het is al maanden uitgeleend. Daarom las ik eerst dit boek.
Amande is totaal van slag. Er is iets verschrikkelijks gebeurd en ze denkt dat het leven nooit meer waard te leven zal zijn.
Ze besluit haar huis te verlaten en zich te verschansen in een huurhuis in de Auvergne. Dat het donker is en al jaren onbewoond, maakt haar niet uit. Ze brengt een deel van de nog aanwezige spullen naar de zolder. Ze laat de luiken dicht en houdt bezoekers op een afstand.
Dan komt de dochter van de eigenaresse om spullen van haar moeder op te halen. Ook een stapel aantekeningen, maar die trekken Amande’s aandacht. Ze wil ze graag bewaren. En langzamerhand leert Amande met vallen en opstaan de weg terug naar het dagelijks leven en om te gaan met de pijn van haar verlies.
Een bijzonder verhaal over ondragelijk verdriet en de hoe de natuur ons helpen kan het gewone leven weer te aanvaarden.
