Reclame (2)

Soms weet ik niet meer of ik het nou goed begrijp. Neem nou de reclame van Suit Supply, waarschijnlijk toch bedoeld om meer herenpakken te verkopen. Maar wat er nou omzet verhogend aan dit plaatje is? Het is eigenlijk een heel vrouwonvriendelijk reclame. Maar ik ben dan ook van een andere generatie.

Er zijn nog twee andere foto’s te zien op grote billboards. Eén kan er nog wel mee door, maar de derde is ronduit pornografisch.

Reclame

Er zijn mensen die een Nee/nee sticker op hun brievenbus hebben. Die willen er geen folders en geen reclame in, zelfs geen wijkblaadjes. Uit milieu-overwegingen, of omdat ze die rommel toch niet lezen.

Wij hebben dat niet. Dus komen er wekelijks stapels krantjes en aanbiedingen bij ons in de bus. Maken we daar dan gebruik van? Welnee. Het merendeel van al die aanbiedingen hebben we niet nodig. Soms gaat het om boodschappen die ik helemaal niet gebruik, dan zijn het weer “3 voor de prijs van 2” aanbiedingen. En wat moeten we nou met 3x een halve liter shampoo? Of 3x een superverpakking pepermunt? Dat komt nooit op!

Waarom we dan niet zo’n sticker plakken? Omdat we nieuwsgierig zijn. We willen weten wat voor onnutte zaken er nu weer op de markt gekomen zijn. We willen ons verbazen over de apparaten die te koop zijn, zoals telefoons met internet, 300 smsjes per maand, een mp3-speler en een 2 megapixel camera. Die gebruiken wij niet, we doen al jaren met een simpele maar stevige Nokia. Maar dat het te koop is, dat geeft ons een fijn gevoel. En als we het nodig mochten hebben….., dan weten we waar het te koop is.

iPod of eiPott?

De firma Koziol brengt een nieuw eierdopje op de markt en wilde het eiPott noemen. Maar dat mag niet van Apple, die de naam teveel op iPod vindt lijken.

Eerst dacht ik, wat een onzin. een muziekapparaat lijkt in de verste verte niet op een eierdopje. Maar toen zag ik de foto en ja…..

Maar als ik directeur van Apple was geweest, had ik een superorder geplaatst en bij elke iPod een eiPott cadeau gegeven. Veel positievere reclame, toch?

Hoedjes

Wie draagt er vandaag de dag nou nog een hoed? Niemand toch? Ja, op bruiloften en in sommige plaatsen nog naar de kerk. Maar verder, niemand.

Vroeger was dat anders. Mijn moeder ging nog geen boodschap halen zonder hoed. Jaren deed ze met een bordeauxrode pothoed, tot grote hilariteit van mijn zwager. Die vond het een onding en heeft haar er heel veel mee geplaagd. Maar desondanks ging ze niet overstag. Een dame draagt een hoed, punt uit!

Hoedjes in soorten en maten

Hoedjes in soorten en maten

Bij deze advertentie uit 1922 van De Bijenkorf had ze zeker een mooi nieuw exemplaar kunnen vinden. Je kon ze met en zonder garnering kopen, zodat je je eigen fantasie erop kon botvieren. Maar de hoeden zijn nu geheel uit de collectie.

Ratelslangen

De wereld draait door

De wereld draait door

Eerst dacht ik, het ligt aan mij. Maar ook echtgenoot had er last van. De leeftijd, dan?
Maar nee, ik weet nu dat wij niet alleen ons ergeren aan de spreekstijl van sommige TV-presentatoren. Afgelopen zaterdag schreef Ephimenco in Trouw er ook over.
Het was hem opgevallen dat Matthijs van Nieuwkerk, maar ook Knevel, Kockelman en Van Brink allemaal zo snel praten, dat je het bijna niet meer kunt verstaan. Ratelslangen noemde hij ze en dat vind ik wel een heel treffend beeld.

Want er wordt van af gerateld op TV. Wil je het volgen, dan raak je bijna buiten adem en ga je soms zelfs hyperventileren.

En dan de reclames. In een moordend tempo wordt staccato van alles de ether in gespuugd. Was het vroeger nog alleen maar het electronicaconcern dat niet gek was, nu volgende de reclameboodschappen elkaar op in een mitrailleurvuur van slogans. Van tapijtverkopers tot cosmeticabedrijven, van autoruiten tot melkproducten.

Presentatoren en reclamemakers, doe het eens een beetje rustiger aan. Heus, het mag wel een tandje minder.