Ramp(je)

Oh nee hè…… Vlak voor ik naar bed ging, gebeurde wat ik al zo vaak vreesde. Met een harde plons floepte mijn smartphone in de wcpot. Natuurlijk reageerde ik meteen. Zonder er bij na te denken schoot mijn hand in de pot. Maar ja, de ellende was al geschied. Nog even stotterde hij, maar toen was het definitief uit. Zwart en niks anders. Mijn mooie witte telefoontje had subiet de geest gegeven. Waarom kunnen die dingen ook niet zwemmen? Potjandorie, ze kunnen van alles, ze weten van alles, maar zwemmen, nee dat kunnen ze niet. Nog niet eens drijven. Het scheelde dan ook maar een haar of hij was in de diepte van het riool gedoken.
Tja, er moest dus een nieuwe besteld worden. Nou moppert Leo wel regelmatig op mijn telefoonverslaving, maar hij en ik willen er er toch niet buiten. En toen hij dan ook ’s nachts wakker werd, had hij al uitgezocht welke nieuwe ik zou kunnen kopen. ’s Morgens kon ik zo vergelijkingen maken en bekijken of er ook leuke hoesjes voor waren. Uiteindelijk kocht ik een zelfde smartphone als hij, alleen in het wit. Met een rode hoes, zodat we er zeker van zijn dat we niet per ongeluk de verkeerde van tafel zullen grissen. Nu maar weer wennen aan het nieuwe model.
En even denk ik terug aan die grote, zware, zwarte bakelieten telefoon, die schoonouders in de kamer hadden staan. Die zo hard rinkelde dat je wel op moest nemen, geen antwoordapparaat had en zeker niet mee te sjouwen was. Och ja, dat waren nog eens tijden….  😉  😉

Ticketrestaurant

Ik geloof niet dat wij het kennen: ticketrestaurants. In Japan zie je ze vaak. In het begin wisten we niet hoe het daar werkte en dachten we dat er een sigarettenautomaat bij de ingang stond. Maar niets is minder waar. Je kiest bij die automaat een maaltijd uit en betaalt. Met munten of met bankbiljetten. Het hoeft niet gepast, je krijgt wisselgeld automatisch terug. En je tickets natuurlijk. Die geef je aan de bediende, die je naar je tafeltje brengt. Meestal zet hij of zij meteen een glas met water of thee neer. En na een tijdje wordt je maaltijd gebracht. Natuurlijk met een kom rijst.Heb je daaraan niet genoeg, dan staat er een grote pan rijst in een hoek. En daaruit kun je zoveel nemen als je wilt. En als je glas leeg is, kun je het bijschenken uit de kan die onder handbereik staat. Sojasaus en ingelegde gember, kruiderij staan op tafel en kun je naar smaak toevoegen.

   

Als je het eenmaal weet, werkt het uitstekend. Alleen dachten wij de eerste keer dat we alleen één schotel kregen, geen maaltijd. En bestelden we drie keer. Dat was een beetje gênant, maar ja… kwestie van flink dooreten …