Vliegveld

Dat op een vliegveld de veiligheid constant in de gaten wordt gehouden, spreekt vanzelf. Jammer genoeg denken we nu in de eerste plaats aan aanslagen, terrorisme. Maar ook brandveiligheid heeft een zeer hoge prioriteit. Daarom is er op het vliegveld altijd, 24 uur op 24 een brandweerploeg aanwezig. Ze hebben een aantal dagen dienst, in wisselploegen. Slapen en eten in hun eigen ruimten, hebben een eigen sportunit. Ze staan dus elke minuut van de dag paraat en oefenen regelmatig om op te zijn voorbereid. Voor alle soorten van calamiteiten, grote en kleine branden.
De brandweer heeft er de beschikking over enorme brandweerwagens. Dat zie je wel aan de vriendelijke stagiair die naast één van de wielen staat.
En mocht er dan iets gebeuren, zijn ze ook zo startklaar: ze stappen meteen in hun klaarstaande broek en schoenen!
En speciaal voor ons werd nog even een spuitdemonstratie gegeven.

Vliegveld

Afgelopen vrijdag reden we om half acht al van huis weg. We moesten naar het ss Rotterdam, van waar de excursies van de Wereldhavendagen vertrokken. Een flinke omweg naar Rotterdam-The Hague Airport, want dat ligt zowat op loopafstand van ons huis.
Maar het was het vroege opstaan meer dan waard. Na een echte “security-check” mochten we een kijkje nemen achter de schermen, onder leiding van een praatgrage Anita, die ons met veel humor alle ins and outs van het vliegveld liet zien. Het vliegveld wordt verbouwd en dus liepen we via een tijdelijke vertrekhal naar de bus, die ons over de start- en landingsbaan reed en ons voerde langs de hangars met kleine vliegtuigen. Want niet alleen lijnvluchten vertrekken van dit vliegveld, ook veel zakenmensen huren een klein vliegtuig om zo snel mogelijk hun zaken in het buitenland af te handelen. En er vertrekken vluchten met parachutespringers, lesvliegtuigen.
Ook de trauma-helikopter heeft een vaste plek op het vliegveld.
Ondertussen kregen we van alles te horen over wat er allemaal komt kijken bij een vlucht, hoe alles snel, snel geregeld moet worden. Van veel zaken heb je als leek natuurlijk geen benul. Daarom is zo’n excursie niet alleen heel leuk, maar geeft het ook wat meer inzicht in alles. Want als passagiers nog op hun bagage staan te wachten, is er al weer getankt, de catering al aan boord, alles al schoongemaakt. Worden de koffers en tassen voor de volgende vlucht al weer in het bagageruim gestapeld.
Dat natuurlijk de veiligheid ten alle tijde het allerbelangrijkst is, dat er gecheckt en dubbel gecheckt wordt. Dat de start- en landingsbaan vrij moet zijn, ook vrij van vogels en andere dieren. Een vliegtuigmotor heeft een enorm vermogen, maar kan een botsing met een vogel niet zo goed verdragen. Tot het personeelsbestand behoren dus niet allene mensen, maar ook een aantal roofvogels. Die hebben de taak andere dieren te verjagen.
Even reed de bus met topsnelheid over de landingsbaan, maar er kwam al weer een vliegtuig aan en dus moesten we gauw het veld ruimen.
Er kwam nog een heel belangrijk aspect aan de orde, maar dat is best een apart blogje waard. Daar vertel ik dus later over.

 

Weer terug

Afgelopen week waren Leo en ik een paar dagen in Wenen. Zoals bijna elk jaar, vieren wij onze trouwdag (dit jaar de 44e) met een reisje. Later zal ik er meer over vertellen. Maar eerst onze terugreis. We vlogen heen en terug op Rotterdam, lekker makkelijk dachten we. Maar de thuiskomst was toch minder simpel dan wij aanvankelijk dachten.
Allereerst moesten we een lange tijd wachten op onze bagage. Bijna een uur stond de band stil. Daarbij was het uitzonderlijk druk in de hal en dat om 11 uur ’s avonds. Zelden zoveel afhalers gezien als daar. Het leek wel of er een beroemdheid aankwam. Nou ja, misschien was dat ook zo, maar dat is ons dan ontgaan.
Toen met koffer en rugzakken op zoek naar de auto. Rotterdam-The Hague Airport is niet zo groot, maar er is een tamelijk uitgebreid parkeerterrein. En dat is me toch slecht gemarkeerd! Ik dacht slim te zijn en een foto van onze geparkeerde auto te maken. Maar bij daglicht ziet alles er toch anders uit. Het was bij een hek, maar waar was dat? Minstens drie kwartier hebben we gezocht en uiteindelijk bleek Leo toch de beste speurneus. Ik begrijp niet waarom er zo weinig markeringen zijn. Volgende keer gaan we toch maar weer vanaf Schiphol. Nemen we de trein daar naartoe, wel zo makkelijk.