Rivier

Juist gisteren las ik in de krant en op Facebook dat er wat meer aandacht besteed zal worden aan de rivier waar Rotterdam zijn naam aan dankt. Meer aandacht dus voor de Rotte. Dat is zeker niet vreemd, want die rivier is weliswaar maar relatief kort, maar wel heel erg mooi. Aan dit water vind je geen grote schepen, kranen of economische giganten, maar hier heerst vooral rust, vind je natuur en mogelijkheden om te ontspannen. Zelf loop ik vaak langs de Rotte, alleen, met manlief of met de wandelclub. Dat heb je hier al vaker kunnen lezen. Maar wil je het ook eens van een ander horen, klik dan op deze nieuwe  website.
Je begrijpt dat wij heel blij zijn met zoveel groen om ons heen, zomaar bijna in onze achtertuin. Geen toeval dan ook dat bij Stuureenfoto het thema van deze week “rivieren” is. Wil je ook eens meedoen, klik dan hier.

 

Aan de oever van de Rotte

Nee, ik ga het niet hebben over die ongelofelijke leemte in mijn culturele ontwikkeling: de totale onwetendheid van het schone lied “Langs de oevers van de Rotte”. Dat heeft Bettie al gedaan en zij deed dat op verbluffende wijze.
Maar toch wijd ik vandaag een blogje aan die prachtige Rotte, die zowat langs mijn huis stroomt. Vele malen al wandelde ik er, met man, met kinderen, met vrienden en vriendinnen. En altijd was er wat te zien, in elk seizoen is het er mooi. Meestal is niet erg druk, al zoeven er soms wel wat wielrenners voorbij.
Maar in de winter, als het vriest dat het kraakt, dan vind ik de Rotte op haar mooist. Met enthousiaste schaatsers die zich uitleven op het ijs.


Met spontaan opgezette en wat rommelige koek en zopies, een zonnetje en niet te veel wind.
Wie weet, ondanks de klimaatsverandering, lukt dat binnenkort weer eens een keer.
Het kan natuurlijk altijd nog. Wat zou dat toch heerlijk zijn. Deze foto’s zijn uit 2009, dat is nog geen 10 jaar geleden….